Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mogę być twoim aniołem, ale to ty podarowałeś mi skrzydła, dzięki którym mogę latać".

Rodzina to nie więzy krwi. To nie dokument. To coś, co nosimy w sercu. Jesteśmy w stanie oddać dla niej wszystko i nie żądać nic w zamian. To osoby, które zawsze przy nas będą i pomogą dźwigać ciężar życia. Zminimalizują cierpienie i będą cieszyły się naszymi sukcesami. To czysta bezinteresowność i bezgraniczna miłość.

Nie byliśmy dwojgiem ludzi, tylko jedną niedoskonałą, pełną smutku i rozgoryczenia, ale spełnioną osobą. Znaleźliśmy się w ciemności i musieliśmy trafić na siebie, by nawzajem oświetlić sobie drogę do szczęścia. Nasze dusze scaliły się w jedność, dając początek jasności silniejszej od słońca. Nasze serca biły jednym, nie zawsze miarowym, ale mocnym rytmem. Nasze umysły nawiązały nierozerwalne połączenie, a ciała perfekcyjnie się uzupełniały. Moja łagodność równoważyła jego ostrość. Jego siła chroniła moją bezbronność.

Strach, który tak długo mnie tłamsił, stał się moją siłą. Każdy bojący się czegoś człowiek powinien wykorzystać tę przytłaczającą, unicestwiającą nas w studni beznadziei emocję i użyć jej jako broni przeciwko złu i niegodziwości. Ponieważ tak jak zamyka nasz umysł w klatce odrzucenia i rozpaczy, tak może stać się orężem, dzięki któremu podniesiemy się z kolan i stawimy czoła życiu. Staniemy w szranki w walce o szczęście, które nalezy się każdemu z nas".

Zaczął się niezgrabnie poruszać, a ja łkałam bezglośnie, starając sie nie myśleć o tym, że coś rozrywa mnie od środka. Tylko śmierć przyniosłaby mi ukojenie. Straciłam nadzieję, że kiedykolwiek uwolnię się od tego potwora. (...) Mdłości podeszly mi do gardła i gdyby nie to, że zemdlalam, zwymiotowalabym na własne łóżko.