Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakreśl rywali z początku wierszyka.
W dół niech spadają, jak każe fizyka.
Lecz by musieli robić uniki –
podkreślmy wszystkie tu czasowniki.

Przyjaźń to nie pieniądz ani mocny trunek.
Tylko szczere gesty budują szacunek.

Wszystko w jednej minucie – takiej niepozornej.
Lecz w swym istnieniu bezwzględnej, na cierpienia odpornej.
Dobro ze złem się przeplata i trwa wciąż nieprzerwanie.
Nie ma dla niej znaczenia – życie czy umieranie.

Naiwnie wierzę w dobro, choć wciąż się zawodzę…
Lecz nawet gdy upadnę, nigdy się nie pogodzę.
Bo zawsze trzeba wstawać – silniejszym z każdą próbą.
I nawet gdy się śmieją – Ty dalej krocz wciąż z dumą.
Bo świat jest zepsuty. Wartości wyszły z mody…
Słowa te dojrzałe, chociaż wiek mój młody.

Nie jestem czyimś sługą i nikim nie rządzę.
Nie płaczę nad porażką – każdy kij ma dwa końce.
Inni chcą mnie zmienić. Czy dam się? Nie sądzę.
Choć wiem – porywam się z motyką na słońce.