cytaty z książki "Błogosławiony wiek"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Bo człowiek kocha tak długo, dopóki miłości nie zna, dopóki jej się uczy. Kiedy już się jej nauczy, natychmiast przestaje kochać.
Gdy wiek średni przez kąpiele, masaże, ruch, stroje i kosmetyki stara się upodobnić do młodej dziewczyny, w najlepszem razie upodabnia się do posągu. A posąg można podziwiać - ale przede wszystkim ze względu na gieniusz pracujących nad niem artystów.
W Watykanie nie lubią Polaków. Czczą sobie różnych panów Mickiewiczów, wywołują zmarłych, których zresztą sami produkują.
Wiele było słów, które wiele znaczyły. A każde z tych słów, wiele znacząc, znaczyło różne rzeczy. Każde z tych słów tak miało dobrane te różne swoje znaczenia, aby samo sobie przeczyło i w końcu – nie znaczyło nic. On zapanować nad tem nie mógł, to już było wpisane w same słowa. Gdy tylko chciał powiedzieć coś więcej, nie sposób było nie skłamać gdzieś po drodze. Być może mówienie „coś więcej” od zawsze tylko kłamstwu służyło.
Każdy z nas zasługuje na piekło, dlatego żaden z nas nie powinien traktować jakiejkolwiek kary jako niesprawiedliwej, nawet jeśli oskarżają nas o coś, czego nie popełniliśmy.
Na Sloane Square łatwiej było o gentelmena niż robotnika, ale nie było trudniej o nieuka niż gdzie indziej.
Ten, kto nie odróżnia wojny od pokoju, nie może być groźnem wojownikiem. Groźny jest ten, kto wszystko prawidłowo odróżnia, a nie ten, kto żyje w chaosie.
Błogosławiony i zarazem przeklęty to wiek życia, w którem okazją do zabawy może być wszystko.