Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może właśnie to był jego główny problem. Może po prostu czuł za dużo i nie umiał się z tym uporać, wybierając samotność zamiast emocjonalnej bliskości. Pożądanie pchnęło mnie w jego ramiona tamtej pamiętnej nocy po randce w Boston Sail Loft, ale to jego wewnętrzne ciepło sprawiało, że wciąż wracałam, prosząc o więcej.

Eva była dla mnie jak bodziec, który prowokował do czucia czegokolwiek. Do bycia kimś więcej niż tylko pustą skorupą człowieka, próbującą udawać kogoś miłego i godnego zaufania. Ona zawsze wyrywała ze mnie coś prawdziwego, choćby jeden mały skrawek, choćby jeden szczery uśmiech, bez względu na to, jak gówniany miałem dzień.
I była piękna.

Wolałam zrobić wszystko, byleby tylko przez moment nie patrzeć w jego oczy, świdrujące mnie z każdą sekundą coraz bardziej intensywnie. Miałam wrażenie, że w tamtej chwili mógł przejrzeć mnie na wskroś, i trochę mnie to przerażało. Na dobrą sprawę nie powiedzieliśmy sobie niczego konkretnego, a jednak atmosfera gęstniała, wypełniając się kolejnymi emocjami.

Jesteś dla mnie tak ważna, że to zaczyna boleć, Evo.
To najpiękniejszy i najbardziej przerażający ból tego świata.

Najwyraźniej wszystkie najwspanialsze dni zaczynały się od nieprzespanej nocy.

Pragnęłam, żeby robił to bez końca. Żeby zgadywał, dociekał i pragnął czegoś więcej, tak jak ja, ale nie chciałam tego okazywać wprost. Nadal miałam wrażenie, że to jeszcze nie jest odpowiedni moment na pełną szczerość, ale szliśmy w dobrym kierunku.