Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek znika z naszego życia tak nagle, że nie mamy szansy się z nim pożegnać. Teraz mi przez to smutno, ale to nie będzie trwało wiecznie. Zapomnę o niej. To jest najgorsze. Wszyscy tylko przemy do przodu, nie oglądając się za siebie, a kiedy umrzemy, za nami też nikt się nie obejrzy.

Wewnątrz takiej doskonałości nie da się poruszać. Jakby powietrze było szkłem i nawet próba zwykłego przejścia musiała się skończyć pocięciem na kawałki.