Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeleń nagłym ruchem podrzuca głowę i patrzy. Nie rozumie, że ten gorący ból, co przewiercił mu na moment piersi, to jest koniec. (...) Przez długą więc chwilę jeleń leży sam, myśliwych nie widać. Rozlega się jeszcze jeden huk, prawdopodobnie na wszelki wypadek. Dobicie. Opuszczam lornetkę i odchodzę w głąb obozowiska. Nie jestem ciekaw tego, co ma nastąpić dalej. Dosyć mam już codziennych mordów i tej kąpieli w krwi. A to zaledwie trzeci dzień biwakowania.