Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedyś przestaniesz się bać (...) Poczujesz się całkowicie wolna i będziesz latać tak wysoko, jak tylko zapragniesz.

Na zewnątrz możemy udawać twardych i niewzruszonych. Ale w głębi serca wszyscy szukamy miłości. Pragniemy być kochani. Czuć się potrzebni. Mieć własne miejsce, w którym moglibyśmy być sobą.

Chcę, żeby był tatuażem, który zasłoni stare nieudane wzory i wyryje w mojej duszy coś pięknego. Coś, o czym nigdy nie będę chciała zapomnieć.

Nie ma ludzi idealnych. Są tylko tacy, którzy popełniają błędy. Ale są również tacy, którzy wybaczają.

(...) to zabawa z ogniem. Jeśli podejdę zbyt blisko, spłonę. Jeśli jednak za bardzo się odsunę, zacznę dygotać z zimna.

Miłość jest jak ziarno. Początkowo jej nie zauważasz, bo rośnie głęboko pod ziemią. Ale gdy zaczyna kiełkować, zdajesz sobie sprawę, że była w twoim sercu dużo wcześniej.

Przechodzi mi przez myśl, że jest jak książka, której nie mogę przeczytać od początku. Wrzucony w środek historii próbuję domyślić się, o co w niej chodzi. Ale brakuje mi zbyt wielu informacji. Mogę jedynie cierpliwie przewracać kartki i mieć nadzieję, że kolejne rozdziały przyniosą wyczekiwane odpowiedzi.

Tym pocałunkiem otwieram przed nim serce. Powoli i niepewnie. A on, mimo oczekiwania, nie wpada do niego jak tornado.Przypomina wiatr, który delikatnie rozwiewa włosy i przynosi ulgę w upalny dzień. Całuje mnie czule i bez pośpiechu, tak jakby przed nami była cała wieczność. Stopniowo zabiera smutek i zastępuje go radością. Sprawia, że po raz pierwszy od bardzo dawna rozkwitam niczym kwiat.

Czasem krok, którego się boisz najbardziej,jest tym, który cię wyzwoli.

- Nie wiem, co robić - szepczę. - To wszystko jest... - urywam, nie mogąc znaleźć odpowiedniego słowa.
- Dużo prostsze, niż ci się wydaje.

Otwieram przed tobą serce... Możesz do niego wejść z całym swoim bałaganem.