Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli nie uchwycisz u kogoś tej odrobiny wariactwa, nie możesz go pokochać. Jeśli nie uchwycisz jego punktu szaleństwa, przechodzisz obok. Czyjś punkt szaleństwa jest źródłem jego uroku.

Czyż każdy z nas przynajmniej raz w życiu nie poczuł pokusy, by rozwalić wszystko w drobny mak? Owego nagłego zawrotu głowy - wszystko zniszczyć, unicestwić, roznieść w pył - bo wystarczyłoby parę właściwie dobranych, kąśliwych, ostrych słów, które zjawiają się nie wiadomo skąd, słów, które ranią, które dokładnie trafiają w cel, słów, których nie da się cofnąć, których nie da się wymazać.

Czy ona także odczuwała nieustanne wątpliwości co do własnej, raz pełnej wahania, raz rozbuchanej, ewolucji w świecie? Lęk, że nie zachowuje właściwego rytmu, właściwej tonacji? Uczucie, że bierze sobie wszystko zbytnio do serca, że nie potrafi utrzymać bezpiecznego dystansu?

Stopniowo, w miarę możliwości wznosiłam niewidzialny szaniec, kordon sanitarny, który pozwalał mi to ciągnąć, trwać, zachować właściwy dystans, wypracowałam ruch przepony, który zatrzymywał powietrze na wysokości mostka, tworząc maleńką warstwę izolującą, niewidoczną poduszkę powietrzną, następnie wydychałam je powoli ustami, gdy tylko niebezpieczeństwo minęło.