Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami moja sypialnia jest najlepszym miejscem na świecie, kiedy indziej znów osacza mnie i dusi.

Zakochać się, to jakby rozwinąć białą flagę nad wrogiem, mówiąc "Poddajemy się jesteśmy zakochani, miłość to kapitulacja".

Śni mi się czasem, że latam. Ciekawe czy ptakom śni się czasem, że idą do szkoły albo do pracy. Że mają garnitury i sukienki zamiast piór, o których śnimy my. Ja przefrunęłabym nad Twin Peaks i nad ziemią, która leży dalej. Nigdy bym nie wróciła, gdybym nie musiała.

Zaczynam myśleć, że pale chwil dobra pośród mil i wieków zła to lepiej niż całkowity brak dobra.

Czasami myślę, że życie byłoby o tyle łatwiejsze, gdybyśmy nie musieli myśleć o tym, że jesteśmy chłopcami czy dziewczynkami, mężczyznami czy kobietami: że jesteśmy starzy czy młodzi, grubi czy chudzi... Gdybyśmy po prostu wszyscy mieli pewność, że jesteśmy jednakowi. Mogłoby to być nudne, ale zniknęłoby niebezpieczeństwo życia...

Ciekawe czy sen, który miałam oznacza, że idę do piekła.
W tym śnie facet wstał z klatką piersiową przestrzeloną kulą i powiedział, że śmierć dała mu sześćdziesiąt sekund na przepowiedzenie nam przyszłości.
Powiedział: "Ty z tą spluwą... uważaj. Ci, którzy umierają w ten sposób, zapamiętują twarz mordercy i opowiadają o niej Śmierci. Morderstwo to jakby uściśnięcie dłoni Śmierci i powiedzenie jej [co moje to twoje]".

Księżniczka z bajki, która myśli, że została uratowana z wieży,
tymczasem odkrywa, że mężczyzna, który ją uprowadza, nie ma zamiaru jej ratować, lecz
wejść w nią głęboko. Jechać na niej, jakby była zwierzęciem, drażnić się z nią, kazać
zamykać oczy i słuchać jak opowiada wszystko, co robi. Krok po kroku.

Przeklinam sama siebie za to, że kiedykolwiek sądziłam, że mogę wybrać dobro ponad złem.

Znalazłam go martwego. Jego spojrzenie i kształt ust mówiły, że czuł się opuszczony. Usiadłam obok i obserwowałam go, sztywnego, przesiąkniętego śmiercią. Bycie tam, w tej ciszy, dało mi nadzieję, że przynajmniej po śmierci nie ma wojen.

Mama nie zna swojej córeczki tak, jak jej się to wydaje...