Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek wyjęty ze swego naturalnego środowiska, które jest środowiskiem flory i fauny, ogrodem życia organicznego, a także miejscem nieustannych kontaktów z innymi ludźmi, człowiek pozbawiony tego wszystkiego – a w zamian zapuszkowany w stalowe tuby i pudła, otoczony maszynami, obcujący jeno z martwymi narzędziami i komunikujący się z aparatami tylko udającymi zrozumienie i empatię – on prędzej czy później zacznie przenosić na tę mechaniczną martwotę doświadczenia i cechy środowiska żywego. Nie dzieje się to świadomie. Nie dzieje się to nagle.

Piękno i prawda jest w oku patrzącego – więc co to za oko? kto patrzy?

Znajdowaliśmy się w stanie wojny, samotni w pustce kosmosu, miliony kilometrów od jakiegokolwiek ratunku, odcięci od ludzkości, pod huraganowym rykiem Słońca, z wrogiem na pokładzie.

Nie ma obrony. Nikt nie jest bezpieczny. Starannie omijamy się wzrokiem, przepuszczając się w drzwiach i na korytarzu. Wszyscy myślą to samo. Te wraki „Santa Clary”, „Kaliguli”, znajdowane po latach na dziwnych kursach wycelowanych w pusty kosmos, gdzieś poza ekliptykę – i te, których nigdy nie odnaleziono, „Alfy IV”, „Beowulfa”, „Smierdiakowa”, „Greater Glory” – bezludne lub z załogą wymarłą w niemożliwych do wyjaśnienia okolicznościach – w ciszy radiowej – bez choćby słowa pozostawionego w dziennikach – bez logiki, bez sensu... Tak się zaczyna.

Poezja to martwa informacja. Co zaś może być nieśmiertelne? Przystosowanie ludzi do reagowania na dane związki semantyczne, melodykę wersu, symbolikę i temu podobne. Że pokolenia zastępują pokolenia, cywilizacje – cywilizacje, technologie – technologie, a nadal te same słowa budzą w ludziach tak samo silny rezonans.

Maszyna, (...) to grzech człowieka.

Będziemy szli naprzód w pochodzie Postępu, aż uderzymy w ścianę, i nawet tego nie poczujemy, bo już nas nie będzie.

Dlaczego uważamy, że przedmioty opowiedzą myśli używających je ludzi lepiej, niż są w stanie wypowiedzieć je sami ludzie?

Żyjemy może w nieodległych przestrzeniach, lecz w zupełnie od siebie odseparowanych sferach intelektu.