Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym czasie Andrea mówiła do mnie:
– Felix też przepada za tym opowiadaniem. Szkoda, że go pan nie widział w samolocie. Co chwila potrząsał głową i wciąż się zaśmiewał. Gdzie ma pan to zamiar wydrukować? Może Felix pogada z...
Wymieniła nazwisko: Knabel. Ale dla kogoś, czyje opowiadania ukazywały się dotąd tylko w kwartalniku uniwersyteckim, skutek był nie mniejszy, niż gdyby powiedziała: „Po tym przyjęciu muszę wracać do hotelu, żeby w barze przeprowadzić wywiad z marszałkiem Tito, ale w tym czasie Felix mógłby z holu wznieść się do nieba i porozmawiać o pańskim zabawnym opowiadaniu z autorem „Braci Karamazow”. Poznaliśmy go z Felixem na Syberii, zwiedzając tamtejsze więzienia.”

- Wolałbym, żebym to ja w a s rozbawił. Przepraszam, że jestem taki nudny.
- Ależ skąd – zaprotestował Boyce – bierność u człowieka dużego formatu ma swój urok i jest przy tym tajemnicza.
- Doprawdy? – zdziwił się Lonoff. – Muszę to powiedzieć żonie.

Każde kolejne, niewątpliwie prawdziwe, zdanie wydawało mi się jawnie fałszywe z chwilą, gdy je napisałem, a im bardziej siliłem się na szczerość, tym gorzej to wychodziło.