Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pies siedzi przy ogrodzeniu i cierpliwie czeka. Liże Boja po dłoniach, Boj głaszcze go za uchem. Pies ma takie duże, miękkie uszy. I słucha nimi tak cierpliwie, aż klej na wargach Boja traci moc i słowa zaczynają wymykać się z ust. Chmara słów.
Boj opowiada psu. Opowiada krzakom i ptakom, trawie i drzewu do wspinania. Drzewo słucha każdym jednym liściem i wznosi Boja ku wiatrowi, ku chmurom, ku niebu.
- Podaj dalej - szepce drzewo na wietrze. - Powiedz o tym, powiedz.
- Nie mogę - odpowiada Boj. - Nie mogę - powtarza.