Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie miałem zaufania do przymiotnika "realna", stawianego przed rzeczownikiem "polityka". Co on właściwie znaczy? Podejrzewam, że obejmuje sobą tyle znaczeń i wartości politycznych na raz, iż w gruncie rzeczy nie znaczy- nic. W praktyce natomiast sprowadza się najczęściej do typu człowieka, któremu się nie chce wychodzić na deszcz, gdy trzeba, bo się leni włożyć kalosze. W rezultacie kończy się na tym, że wyganiają z domu bez kaloszy i bez względu na pogodę pędzą kolbami do obozu koncentracyjnego. Wtedy z kolei za "nierealne" uważa się próbę buntu, a za "realne" pozostanie za drutami dopóty, dopóki nie zginie z głodu, wyczerpania, czy bicia.

Teraz czytam artykuł pewnej literatki, jak opisując zebranie angielskie, zżymając się, ale miała cierpliwość wysłuchać litanii prosowieckich frazesów, a - wyszła dopiero wtedy, ze słowami "Nic tu po nas!", gdy rozpoczęła się zbiórka na głodne dzieci niemieckie. - Kobieta obdarzona przez naturę gruczołami mlecznymi, jest w ten sposób przez samą naturę predestynowana do sycenia dzieci. Odruch gwałtownego obrzydzenia, jakie w niej wzbudza sama myśl nakarmienia głodnych dzieci, tylko dlatego, że są dziećmi politycznego wroga, czyż nie jest klasycznym przykładem tego wynaturzenia, którego klasyczną formą jest totalizm bolszewicki, a do której usiłował doskoczyć Goebbels wrzeszcząc w Das Reich:

Jesteśmy zbyt obiektywni! Precz z tym! Zbyt czułostkowi, zbyt względni dla wrogów! Fanatyzm to nie jest wada, to jest cnota!