Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słabi, zawsze mają się za silnych, kiedy widzą, że ktoś inny cierpi.

Wiele razy byliśmy o włos od rewolucji: zbierało się na ogromny bunt. Za każdym razem zatrzymywał mnie jakiegoś rodzaju lęk, maskujący się pod teoryjkami o pokoju, działaniach bez przemocy. (...). Nawet dziś wciąż jeszcze nie wiem, czy mam w duchu umiłowanie pokoju, czy też po prostu się bałem. Wciąż nie wiem, czy lękałem się walk w górach, czy bałem się sięgnąć po broń, czy też może naprawdę wierzyłem, że wyzwolenia Kurdystanu nie da się osiągnąć przez lufy karabinów. Dręczyło mnie to: a może jestem tchórzem? Może to z tchórzostwa moje myśli zwracały się ku wybieraniu pokoju, ku uprzywilejowaniu potęgi pióra, może to ono skłaniało mnie, bym opór wyrażał poprzez kulturę. - str. 111.

Prawdziwe przywództwo oznacza przewodzenie grupom ludzi w oparciu o siłę ducha. Zważcie jednak na to, że ludzie poprą też słabego przywódcę i pójdą za nim, jeśli sprzyja to ich celom, szczególnie w więzieniu. Odważni przywódcy potrzebują odważnych kobiet i mężczyzn, by doprowadzić do zmian. W naszym więzieniu osadzeni trzymają się na dystans od tych, którzy przejawiają pewną śmiałość i odwagę, bo dzięki temu sami nie muszą wykazywać się dzielnością. (...). - str. 346.

Pragnienie, by koziołkować nad aksamitnymi chmurami

Pragnienie, by rwać z nich kłaczki i sypać je na siebie

Pragnienie, by pływać pośród nich, jak długo starczy sił

Pragnienie, by wtedy właśnie i właśnie tam rozciągnąć się i odpoczywać

Pragnienie, by pod aksamitem znaleźć komfort…

Na zawsze.