Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrzebna jest stoicka cierpliwość. I oczywiście coś jeszcze, mianowicie nieprzywiązywanie się do jednego projektu, tematu i tekstu, tylko nieustanne dążenie ku nowym, podczas gdy te dawne żyją swoim życiem, umierają, bywają pochowane i zmartwychwstają.

Motywacja, a nade wszystko nadrzędny cel działania bohatera jest nieodzowny. Tym bardziej, że to on właśnie uruchamia konflikt dramatyczny. Jeśli jedna postać dąży ku czemuś, a druga usiłuje jej w tym przeszkodzić, to wedle wszelkich reguł klasycznej poetyki pierwsza z nich staje się PROTAGONISTĄ, a druga ANTAGONISTĄ dramatu, natomiast to, co wydarza się między nimi - to KONFLIKT, podstawowa osnowa fabuły.

Scenariusz jest strukturą. Jest ciągiem scen nie tylko ułożonych jedna za drugą, ale połączonych ze sobą siatką dramatycznych napięć. W dobrze skonstruowanym scenariuszu relacje między scenami są równie ważne jak zawartość.

Tak jak scenariusz, tak każda scena, która się nań składa, ma swój początek, środek i koniec, swoje dramatyczne założenie, czyli zawiązanie akcji, następnie jej rozwinięcie i zakończenie.

Scenarzysta pozostaje outsiderem, kimś w rodzaju ubogiego krewnego, którego się w najlepszym razie toleruje, traktuje raz pobłażliwie, a raz z irytacją. Na planie filmowym każdy ma swoje miejsce - z wyjątkiem scenarzysty.

Scenariusz, choć może być czytany, nie jest przeznaczony do czytania, ale do sfilmowania, zasadą jego bytu jest - wpisana weń - taka intencja i potrzeba. Odróżnia to w sposób szczególny scenariusz filmowy od każdej innej formy literackiej, z dramatem scenicznym włącznie.