Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W powieści Sebastiana Sadleja góry stanowią świetne tło 🏔️ i dla głównych wydarzeń i jako pretekst do przemyśleń, a tych tutaj sporo. Pojawia się niejedna refleksja na temat relacji matka - córka, nad stratą, marzeniami, ale bardziej tymi, które należą do innych niż do nas samych.

🏚️Chata, schronienie, azyl, samotnia. Dla Edwarda to miejsce w którym od lat szuka spokoju ducha, wyższej mądrości oczyszczenia, to tutaj dąży do osiągnięcia nirwany. Dzięki nauce buddyjskich mnichów może uda mu się to osiągnąć.

Jadwiga miłość do gór wlała w serce córki. Może być z niej dumna, bo młoda kobieta została znaną polską himalaistką. Ja takiej miłości do gór nie rozumiem, ale autor świetnie wyłożył to co popycha ludzi do przodu, co sprawia że przekraczają swoje granice by dostać się na szczyt.

Chronologiczny chaos wymusza skupienie w czasie lektury. Naprzemiennie poznajemy losy matki i córki, w wycinku kilku dni. Alicja nie pozostawia spraw własnemu biegowi, nie ufa policyjnym ustaleniom i sama próbuje rozwiązać zagadkę śmierci matki.

Cztery osoby, które przez pogodę utknęły w chacie. Żadna z nich nie wyjdzie z tej zamieci żywa. Co tam się wydarzyło?

Poznawałam tę książkę na dwa sposoby, czytałam i słuchałam. Nie było szans żeby się od niej oderwać. Zwłaszcza, że audiobooka czyta Filip Kosior.

"Za szczytem" na pewno gwarantuje dobre opisy górskich widoków i tego czego nie widać w zamieci śnieżnej, a co głęboko tkwi w bohaterach. Nie do końca typowy thriller, ale dla mnie bardzo satysfakcjonujący. To jedna z tych książek, którą po zakończeniu, po poznaniu odpowiedzi na pytania kto i dlaczego chcę się przeczytać jeszcze raz :)

W powieści Sebastiana Sadleja góry stanowią świetne tło 🏔️ i dla głównych wydarzeń i jako pretekst do przemyśleń, a tych tutaj sporo. Pojawia się niejedna refleksja na temat relacji matka - córka, nad stratą, marzeniami, ale bardziej tymi, które należą do innych niż do nas samych.

🏚️Chat...

Rozwiń

Zwiń

Jedna czarno-biała fotografia znaleziona na strychu niczym kamyczek wywołujący lawinę. Tak rozpoczynają się poszukiwania Lizzy, która znając ułamek historii pragnie poznać losy babci i prababci.

Lizzy straciła kolejne dziecko, nie potrafi przestać obwiniać siebie za niedonoszenie ciąży. Ukrywając się przed światem zaczyna zgłębiać historię rodziny. Wiedząc o polskich korzeniach kontaktuje się z dziennikarką, która pisze na temat II wojny światowej. Lizzy przyjeżdża do Warszawy, poznaje miasto, odwiedza ważne miejsca, staje pod murami getta. Na podstawie znalezionych fotografii udaje jej się ustalić, że prababcia współpracowała z Ireną Sendlerową.

Dla nas nazwisko pani Ireny budzi ciąg skojarzeń, już wiemy o czym będzie ta książka. Odbiorca zagraniczny potrzebuje wyjaśnienia pewnych kwestii (autorka pochodzi z Londynu, a obecnie mieszka w Berlinie) i zostały one tutaj w sposób rzetelny wyłożone. Już na wstępie autorka zaznacza, że powieść to fikcja literacka inspirowana dokonaniami Żegoty. Realia historyczne jak najbardziej prawidłowo oddane, sama sytuacja w której znaleźli się bohaterowie chwyta za serce. Poświęcenie i odwaga, właściwie zaparcie się samego siebie by uratować chociaż jedno niewinne życie. Uratowano ich ok 2,5 tysiąca.
Rozdziały są krótkie, naprzemiennie lata 40 i współczesność. Nie rozprasza to jednak uwagi, bo przeszłość silnie wpływa na teraźniejszość. Lizzy budzi sympatię, chce zawalczyć o siebie i swoje małżeństwo, poznając historię rodziny znajduje w sobie odwagę do tej walki.

Wojenne historie zawsze budzą we mnie emocje. Takie książki poruszają ale chce się je czytać ze względu na pamięć, którą trzeba zachować o tamtych wydarzeniach.

Jedna czarno-biała fotografia znaleziona na strychu niczym kamyczek wywołujący lawinę. Tak rozpoczynają się poszukiwania Lizzy, która znając ułamek historii pragnie poznać losy babci i prababci.

Lizzy straciła kolejne dziecko, nie potrafi przestać obwiniać siebie za niedonoszenie ciąży. ...

Rozwiń

Zwiń

Mirka główna bohaterka powieści uwielbia piec ciasta. Robi to amatorsko, ale w ramach listy zadań do zrobienia przed 30 urodzinami zapisuje się na kurs cukierniczy.

Mirka jest nauczycielką, ma siedmioletnią córkę i ogromny dystans do siebie. Powieść pisana jest w formie pamiętnika czyli takiej jaką lubię najbardziej.

Co opisuje Mirka? Codzienność, tę szkolną, tę domową i uczuciową. Z Jackiem, pierwszym partnerem jej się nie ułożyło, dogadują się w sprawie wychowania córki, ale po za tym niewiele ich łączy. Chociaż ostatnio mężczyzna jakby zabiega o większy kontakt. Mirka nie jest aż tak zdesperowana by wejść drugi raz do tej samej wody, przynajmniej tak się na początku wydaje.

Życie toczy się swoim rytmem, kolejne punkty na liście zostają odhaczone. Powstaje też kolejna lista, tym razem filmów do wspólnego oglądania. Współtwórcą listy jest Filip kolega z kursu.

Tak, mamy tutaj trójkąt! Co nadaje smaczku całej historii, mimo że i tak jest ona słodka, za sprawą opisów ciast 🍰

Całość przyjemna, z gatunku komedii romantycznych. Sympatyczna bohaterka, która pokonała niejeden życiowy zakręt, a teraz chce zawalczyć o swoje szczęście. Kilka zwrotów akcji, trochę nieporozumień i ...

Droga autorko! Tak się nie kończy książki ;)

Chociaż z drugiej strony, trik dobry, bo po kontynuację MUSZĘ sięgnąć.

A Wam polecam, jako lekką, przyjemną historię, do poczytania między cięższymi tematami.

Mirka główna bohaterka powieści uwielbia piec ciasta. Robi to amatorsko, ale w ramach listy zadań do zrobienia przed 30 urodzinami zapisuje się na kurs cukierniczy.

Mirka jest nauczycielką, ma siedmioletnią córkę i ogromny dystans do siebie. Powieść pisana jest w formie pamiętnika czyli ...

Rozwiń

Zwiń

Michalina przyjechała do miasteczka z jedną walizką. Zatrzymała się u wuja ale wie, że to rozwiązanie tymczasowe. Musi szybko stanąć na nogi. Takiego postawienia na nogi potrzebuje też Willa przy Perłowej, a Michalina zna się na marketingu. Odświeżenie strony internetowej, przygotowanie postów, kręcenie rolek, odpowiednia strategia wszystko to wymaga zaangażowania, a dziewczynie zapału nie brakuje. Nowa praca, nowi znajomi i nowe rozdanie. Ale czy można zacząć nowe życie zatrzaskując drzwi za starym?

Niestety konieczne jest przepracowanie starych spraw. A najlepiej i zarazem najtrudniej jest przeprowadzić szczerą, oczyszczającą rozmowę. Kilka takich rozmów znajdziecie na kartach tej powieści. Kilku bohaterów zapomniało że najważniejsza jest szczerość i że nie ma nic gorszego niż niedopowiedzenia i to co się komuś wydaje.

Ciekawa, życiowa historia. Nie ma tutaj tej słodyczy z pierwszego tomu. Bohaterka jest bardzo charyzmatyczna, ale zdarza jej się też trochę popłakać. Jak w życiu :)

Hmm... Jak to podsumować? W pierwszym wydaniu tomie znalazło się za dużo cukru, w drugim autorka wyrównała proporcje i zdecydowanie wypadło to na plus i poprawę odbioru.

Michalina przyjechała do miasteczka z jedną walizką. Zatrzymała się u wuja ale wie, że to rozwiązanie tymczasowe. Musi szybko stanąć na nogi. Takiego postawienia na nogi potrzebuje też Willa przy Perłowej, a Michalina zna się na marketingu. Odświeżenie strony internetowej, przygotowanie po...

Rozwiń

Zwiń

Są takie książki, które chce się przeczytać jak najszybciej, a jednocześnie nie chce się ich kończyć za szybko. Są takie książki, które po przeczytaniu ostatniej strony chciałoby się przeczytać jeszcze raz.

Trylogia "Ogród sekretów i zdrad", to właśnie takie książki, które trafiają na niedługą listę powieści które chciałabym przeczytać jeszcze raz i to najlepiej ciągiem.

Jestem pod wrażeniem intrygi, która została tutaj przedstawiona. Autorka przez trzy tomy prowadziła nas przez historię życia Ady Nirskiej. Tom 3 to czasy II wojny światowej, Ada była odpowiedzialna za ciotkę Bisię i nastoletnią siostrę Ginę. Przed wojną oszczędności wymieniła na złote monety, ale mimo tego zabezpieczenia chciała pracować. Odkryła w sobie nowe talenty mogła przysłużyć się sprawie polskiej albo wręcz przeciwnie. Bez względu na jej decyzję byli tacy, którzy dość szybko wydali wyrok.

Czy 80 lat później Róża odkryje prawdę? Czy dysponując kilkoma dokumentami, wspomnieniami z drugiej ręki uda się odtworzyć przeszłość? Fascynujące jest to co może się wydawać, a co na prawdę miało miejsce.

Świetna lektura dla pasjonatów historii, dla tych którzy odtwarzają drzewo genealogiczne. Dla tych, którzy lubią dobre książki.

Agnieszka Krawczyk to już marka. Klasa sama w sobie, więc mam nadzieję że za długo nie trzeba Was na tę serię namawiać, a może już ją znacie?

Są takie książki, które chce się przeczytać jak najszybciej, a jednocześnie nie chce się ich kończyć za szybko. Są takie książki, które po przeczytaniu ostatniej strony chciałoby się przeczytać jeszcze raz.

Trylogia "Ogród sekretów i zdrad", to właśnie takie książki, które trafiają na ni...

Rozwiń

Zwiń

Domek letniskowy na odludziu, grupa znajomych i sytuacja która wymyka się spod kontroli. Liczyłam na powieść pełną grozy w stylu Karnawału Alicji Sinickiej.

Co dostałam?

Imprezy w gronie starych znajomych, suto zakrapiane alkoholem. Grę imprezową, która wcale nie bawi. Wydarzenie, które rozbiło tę grupę (dopiero na końcu dowiadujemy się co się stało) i Adę która nie potrafi sobie poradzić z życiem ogólnie.

Młoda kobieta szuka pomocy u psychologa. Opowiada o tym jak chłopak przedstawił ją ludziom ze swojego dzieciństwa, krąży wokół wydarzeń w Pustaci. O masakrze, która się tam wydarzyła pisały gazety, Ada była w samym ich centrum.

Doktor Nowak okazuje się niezłym du****m, bo propozycja którą złożył pacjentce jest niemoralna. Ada niby się waha ale względy finansowe przechylają szalę.

Nie polubiłam głównej bohaterki. Ale może to celowy zabieg by przez całą książkę zastanawiać się co z nią jest nie tak? I na koniec jakby dostajemy wyjaśnienie. Tylko dla mnie niestety najgorsze z możliwych 😕

Oprócz zastanawiania się co mi nie gra w głównej bohaterce, w czasie czytania czekałam aż coś zacznie się dziać. Był moment kiedy pojawił się nóż, ale bardzo szybko zniknął i właściwie nic ciekawego z tego nie wynikło. Wydarzenia w czasie teraźniejszym i te sprzed 1,5 roku się przeplatają. Niby się uzupełniają, tworzą jakiś logiczny ciąg ale mało tutaj tego obiecanego niepokoju, atmosfery thrillera.

Postacie niestety mało charakterystyczne, wyróżniała się tylko Ada i Dorota. A od takich książek oczekuję, że będę mogła tropić sprawcę, że każdy z bohaterów będzie miał coś na sumieniu.

Pomysł ogólnie dobry, autorka ma potencjał. "Pustać" to debiut więc życzę by z każdą kolejną książką warsztat był coraz lepszy

Domek letniskowy na odludziu, grupa znajomych i sytuacja która wymyka się spod kontroli. Liczyłam na powieść pełną grozy w stylu Karnawału Alicji Sinickiej.

Co dostałam?

Imprezy w gronie starych znajomych, suto zakrapiane alkoholem. Grę imprezową, która wcale nie bawi. Wydarzenie, któr...

Rozwiń

Zwiń

Tak powinny być pisane podręczniki do historii!

To powinna być opowieść, to powinni być ludzie z całą paletą wad i zalet. A nie daty do wykucia, nazwiska do zapamiętania i wypunktowane wydarzenia.

1793 rok - sejm w Grodnie, trzeci rozbiór Polski. Tyle może pamiętacie z czasów szkolnych. Czytając powieść Renaty Czarneckiej przeniesiecie się w czasie. Traficie do salonu Heleny Radziwiłłowej, wysłuchacie poloneza Ogińskiego, zatańczycie na balu u ambasadora, wysłuchacie najnowszych plotek z Warszawy.

Gwarantuje też skoki ciśnienia. Bo autorka odkrywa kulisy drugiego rozbioru Polski.

Nie jest to romans historyczny/kostiumowy, to powieść obyczajowa, a jej bohaterowie żyli na prawdę, to postacie historyczne. Na początku może przytłaczać ilość bohaterów i to na jak wiele sposobów można je opisać (z imienia, nazwiska, czy jednego z kilku tytułów). Później jednak wpada się w wir wydarzeń.

Radziwiłłowie odgrywali istotną rolę w życiu politycznym i społecznym. Helena wiedziała, że zawdzięcza swoją pozycję carycy. Jej marzeniem było umieszczenie córki na dworze w Petersburgu, cel uświęca środki więc księżna zrobi wszystko by go osiągnąć. Gotowa jest nawet uwieść rosyjskiego ambasadora.

Sądny rok 1793, ważą się losy Rzeczpospolitej, tymczasem magnaci się bawią. Bale, proszone obiady, wyjście do teatrów to interesowało damy pochodzące z arystokracji. Przystojni rosyjscy oficerowie, karciane rozgrywki, ploteczki.

Przygotowanie historyczne autorki rewelacyjne, widać pasję w tworzeniu tej powieści. By odmalować taki obraz epoki trzeba przeczytać nie jedno opracowanie. Mając solidne podstawy historyczne trzeba też tchnąć w nie życie. Autorce się udało, bo postacie są barwne, mają swoje lepsze i gorsze momenty, nie są papierowe, mają realny wpływ na wydarzenia.

Arystokracja która sprzyja Rosjanom to jedna strona. Są też patrioci, którzy zauważają niebezpieczeństwo dla kraju. Niestety wątki patriotyczne nie zostały rozwinięte. Zdecydowanie ciekawiej byłoby śledzić takie dwie przeciwne postawy. Autorka postawiła raczej na te ciemne karty historii i opisała to dosadnie i dobrze.

Zabrakło mi jednak posłowia. Lubię pod koniec takiej lektury dowiedzieć się gdzie autor trzymał się sztywno faktów, a gdzie puścił wodze fantazji.

Mimo to powieść serdecznie polecam! Warto znać niechlubne karty rodzinnej historii magnackich rodów.

Tak powinny być pisane podręczniki do historii!

To powinna być opowieść, to powinni być ludzie z całą paletą wad i zalet. A nie daty do wykucia, nazwiska do zapamiętania i wypunktowane wydarzenia.

1793 rok - sejm w Grodnie, trzeci rozbiór Polski. Tyle może pamiętacie z czasów szkolnych....

Rozwiń

Zwiń

Sylwester. Grupa śledczych czeka na kolejne morderstwo. Tak, kolejne morderstwo to ich szansa na rozwiązanie sprawy. Od lat nie poruszyli śledztwa do przodu, a trupów jest już kilka. W każdego kolejnego sylwestra na terenie należącym do kolei znalezione zostaje ciało kobiety. Specjalnie wyeksponowane, tworzące makabryczną instalację, na stworzenie, której mógł wpaść tylko człowiek szalony.

Szaleństwo przyciąga szaleństwo, aby odszukać mordercę w śledztwo zostają wciągnięci, ci którzy z pewnych powodów są już po za policją. Swoją drogą świetne są powody odesłania ich na zieloną trawkę.

Lichy pije. Dużo. Dużo za dużo. To taki sposób na powolną śmierć. Trzydziestokilkulatek zmaga się z sobą samym, ale i z systemem. Jest mocno nastawiony na cel, analizuje, łączy fakty, ale oprócz tego że jest na tropie mordercy sam jest na celowniku "kolegi" po fachu.

Sporo szczegółów topograficznych. Miasto skute mrozem. Mroczne oblicze Śląska. Autor zadbał o tło toczącej się gry, a jednocześnie nie odciągał uwagi od najważniejszych wydarzeń.

Świetnie zawiązana intryga, sporo wątków psychologicznych. Właściwie musiałabym przeczytać książkę jeszcze raz, tym razem wolniej, rozbierając poszczególne elementy na części pierwsze by się nimi podelektować, tak to było wszystko dopracowane. A czytałam na jednym oddechu.

Jedyne do czego mogę się przyczepić to sceny erotyczne. Sporo ich było, wpisały się w klimat powieści, bo na pewno nie były subtelne. W moim odczuciu było ich ciut za dużo. Ale ogólny rozrachunek i tak jest bardzo dobry.

Sylwester. Grupa śledczych czeka na kolejne morderstwo. Tak, kolejne morderstwo to ich szansa na rozwiązanie sprawy. Od lat nie poruszyli śledztwa do przodu, a trupów jest już kilka. W każdego kolejnego sylwestra na terenie należącym do kolei znalezione zostaje ciało kobiety. Specjalnie wy...

Rozwiń

Zwiń

Człowiek sobie myśli że jak przeżyje bunt dwulatka to już będzie z górki . Może na 10 lat, bo potem zaczyna się niezły hardcore!

Mam na stanie 12 i 14-latke. Dwie indywidualności, dwie tykające bomby 💣 nie dziwcie się, że szukam ratunku.

Jeśli myślicie, że ta książka wychowa Wam dzieci to na pewno nie. Lektura za to obróci krytyczne spojrzenie na Was. Tak, tak... podwójne standardy, hipokryzja na najwyższym poziomie. Rodzice w tej kwestii raczej nie mają czystego sumienia.

Znalazłam w tej książce siebie. I no cóż... Usprawiedliwiać to ja sobie umiem. Szkoda tylko, że córki przy tym "obrywają".

Gdyby to mnie oceniły córki to liczę się z tym, że wypadlabym słabiutko. Mimo najszczerszych chęci, mimo mojego przekonania, że robię dobrze. Bo nastolatki mają świetny zmysł obserwacji i błyskawicznie wyciągają wnioski a te mogą być dla nas niewesołe.

Książka podzielona jest na trzy części:

1) W tyglu dobrych chęci i paradoksów.

2) Przyłapani. Nastolatkowie o rodzicielskiej hipokryzji i absurdach wychowawczych.

3) A gdyby tak robić to, co mówimy? Rodzicielskie wzloty i upadki.

Trochę z przymrużeniem oka, na luzie, ze sporą dawką humoru a jednak na poważnie. Relacje z dzieckiem są bardzo poważne i ważne. Na pewno więcej uwagi zwrócę na to że dziewczyny same wiedzą co i o której jeść, jak się ubierać, o której iść spać. To trudne skoro przez wiele lat to ja wiedziałam lepiej.

Ta książka to nie jest poradnik. To raczej książka która otwiera oczy. Nastolatki opisują zachowania rodziców punktują niesłowność, oceniają. Bardzo cenny jest tutaj komentarz psycholożki. Tutaj dobrych rad udzielimy sobie sami, przykłady z życia wzięte to najlepszy nauczyciel.

Czeka mnie trochę pracy nad sobą, żeby więź z moimi córkami była równie mocna jak wtedy gdy były małymi dziewczynkami 👯

Człowiek sobie myśli że jak przeżyje bunt dwulatka to już będzie z górki . Może na 10 lat, bo potem zaczyna się niezły hardcore!

Mam na stanie 12 i 14-latke. Dwie indywidualności, dwie tykające bomby 💣 nie dziwcie się, że szukam ratunku.

Jeśli myślicie, że ta książka wychowa Wam dzieci...

Rozwiń

Zwiń

Szóste spotkanie z twórczością Sager'a. Tym razem pisarski debiut, dzięki wydawnictwu Mova w nowym tłumaczeniu.

Książki autora są różne, niektóre pokochałam od razu (TYLKO ONA ZOSTAŁA), inne dopiero od połowy (WRÓĆ PRZED ZMROKIEM), a z innymi nie polubiłam się wcale (TYLKO PRZETRWAJ NOC). A jak było z JEDYNE OCALAŁE?

Początek trochę mi się dłużył. Minęło 10 lat od brutalnego wielokrotnego morderstwa w domku w lesie. Quincy przeżyła i nawet pozwoliła sobie żyć normalnie. Poukładała sobie wszystko, zażywa regularnie Xanax i jeśli ktoś pyta, to ze szczerym uśmiechem odpowiada, że wszystko jest w porządku.

Quincy ocalała. Podobnie Samantha i Lisa. Kobiety nigdy się nie spotkały, ale łączy je właśnie to, że przetrwały masakrę. Każda wydaje się, zostawiła przeszłość za sobą. Ale przeznaczenie i tak się o nie upomni.

U Sagera bywa tak, że nie każdy jest tym za kogo się podaje. Może przydługi wstęp uśpił moją czujność i dałam się zwieść. A może leniwe niedzielne popołudnie kiedy to czytałam książkę? Nie ważne, bo liczy się to że dałam się zaskoczyć. A ja lubię być zaskakiwana w taki sposób :)

Główna bohaterka może budzić różne emocje, ale nie można zapomnieć że stała oko w oko z mordercą i udało się jej przeżyć. Widzimy jak zmienila się przez 10 lat, rozdziały z przeszłości budują pewien obraz, ale całości dopełnia narracja w pierwszej osobie w teraźniejszości.

Autor umie budować atmosferę, gęstą lepką sieć kłamstw, która zacieśnia się coraz bardziej. Domysły, podejrzenia, wspomnienia, które nagle wracają i które pozwalają wreszcie złożyć się w całość. Koszmar, który rozgrywa się na nowo.

Jedna scena moim zdaniem była zbędna. Miała dodać pikanterii ale w mnie wywołała tylko krzywy uśmiech i głośne SERIO!? Bez niej finał byłby równie dobry.

Jeśli znacie książki autora to sięgnięcie i po tę (nie można się jej oprzeć). A jeśli nie znacie to będzie ona dobra na początek :)

Szóste spotkanie z twórczością Sager'a. Tym razem pisarski debiut, dzięki wydawnictwu Mova w nowym tłumaczeniu.

Książki autora są różne, niektóre pokochałam od razu (TYLKO ONA ZOSTAŁA), inne dopiero od połowy (WRÓĆ PRZED ZMROKIEM), a z innymi nie polubiłam się wcale (TYLKO PRZETRWAJ NOC)...

Rozwiń

Zwiń