Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miło wrócić do świata Percy’ego, szczególnie ze względu na jego poczucie humoru i cięty język. Historia opowiedziana może nieco zbyt infantylnie jak na fakt, że od poprzednich misji minęło parę lat i chłopak miał czas dojrzeć ;)

Miło wrócić do świata Percy’ego, szczególnie ze względu na jego poczucie humoru i cięty język. Historia opowiedziana może nieco zbyt infantylnie jak na fakt, że od poprzednich misji minęło parę lat i chłopak miał czas dojrzeć ;)

Być może liczyłam na coś więcej - na bardziej hardcorowe przypadki, na więcej informacji od psychoterapeutów. Na początku dużo danych statystycznych, które pokazują zasięg zjawiska. Nie jest to jednak na tyle emocjonalne podejście, jakie sama mam do tego tematu i o jakie podejrzewałam autora, jako zmagającego się z tym problemem.

Być może liczyłam na coś więcej - na bardziej hardcorowe przypadki, na więcej informacji od psychoterapeutów. Na początku dużo danych statystycznych, które pokazują zasięg zjawiska. Nie jest to jednak na tyle emocjonalne podejście, jakie sama mam do tego tematu i o jakie podejrzewałam autora, jako zmagającego się z tym problemem.

Oba tomy przeczytałam łącznie w 2 tygodnie. Tę majówkę zapamiętam na długo ze względu na koktajl emocji, jakie buzowały we mnie dzięki totalnemu zatraceniu w świecie Navarry.

Książki nie da się odłożyć bez wzdychania, narzekania i wręcz cierpienia z powodu powrotu do rzeczywistości. Czytałam rano, spóźniając się na umówione spotkania. Czytałam za kierownicą, stojąc na światłach i w korkach (policjo, nie przyjeżdżaj na Lubimy Czytać). Zadurzyłam się w Xadenie jak napalona nastolatka i zupełnie nie jest mi wstyd. Przeżywałam każdą rozterkę bohaterki niczym moją własną, miałam ochotę walczyć o jej relację z porucznikiem Riorsonem wchodząc w jej skórę.

Minęły trzy dni od przeczytania zakończenia, a ja wciąż nie mogę się otrząsnąć i uziemić w rzeczywistości. Wciąż analizuję, jakie wskazówki mogłam przeoczyć - bo w tej książce nic nie dzieje się bez myśli o dalszych intrygach. Tworzę w głowie scenariusze na trzeci tom, do którego będę odliczać dni chyba jak za czasów czekania na kolejnego Harry’ego Pottera ;)

Oba tomy przeczytałam łącznie w 2 tygodnie. Tę majówkę zapamiętam na długo ze względu na koktajl emocji, jakie buzowały we mnie dzięki totalnemu zatraceniu w świecie Navarry.

Książki nie da się odłożyć bez wzdychania, narzekania i wręcz cierpienia z powodu powrotu do rzeczywistości. Czytałam rano, spóźniając się na umówione spotkania. Czytałam za kierownicą, stojąc na...