Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sądziłam, że tak szybko przeczytam tę pozycję. Muszę przyznać, że już od pierwszych stron mocno się wciągnęłam. Vanilla nie była zwykłą dziewczyną, ponieważ w jej rodzinie przekazywany był z pokolenia na pokolenie dar odczuwania emocji, ale tylko w linii żeńskiej. Nieoczekiwanie jej mama znika, a dziewczyna musi zamieszkać ze swoimi krewnymi.


Podobał mi się sam pomysł na fabułę, który był dosyć oryginalny. Byłam ciekawa, czym pachną różne emocje ludzi. To, co z pewnością kupiło mnie w tej książce to bohaterowie. Vanilla to nie jest bohaterka cicha, bojąca się powiedzieć, co myśli w danym momencie. Dziewczyna ma cięty język i często jej riposty wywoływały mój śmiech. Pokochałam jej babcie. W Bourbon Manor poznaje Axela, który początkowo nie wykazywał sympatii względem bohaterki. Ich niechęć do siebie była wzajemna, ale z czasem zaczęło powstawać między nimi uczucie. Podobała mi się przemiana Vanilli z osoby mocno zamkniętej w sobie, otworzyła się względem innych ludzi. Zawarła nawet swoje pierwsze przyjaźnie. Podobał mi się klimat tej historii. Mogłam się dowiedzieć, jak pachnie miłość.


Jestem oczarowana tym wydaniem. Barwione brzegi przepięknie wyglądają.

Nie sądziłam, że tak szybko przeczytam tę pozycję. Muszę przyznać, że już od pierwszych stron mocno się wciągnęłam. Vanilla nie była zwykłą dziewczyną, ponieważ w jej rodzinie przekazywany był z pokolenia na pokolenie dar odczuwania emocji, ale tylko w linii żeńskiej. Nieoczekiwanie jej ma...

Rozwiń

Zwiń

Lubię słuchać piosenek Taylor Swift, ale nie mogę się nazwać jej fanką. Kiedy tylko zobaczyłam, że wydawnictwo ogłosiło zapowiedź, to wiedziałam, że muszę to przeczytać. W dodatku to wydanie jest oszałamiające. Nie dość, że ma przepiękne barwione brzegi, to w środku znajdziemy cudowne ilustracje.


Ten przewodnik to opowieść o początkach młodej gwiazdy, mamy wzmiankę o jej dzieciństwie, aż do momentu, kiedy kariera Taylor mocno się rozwinęła. Nie sądziłam, że dowiem się tylu nowych rzeczy. Muszę przyznać, że poznałam nawet nowe słowo, a mianowicie swiftonomika. Chciałabym mieć t-shirt ze zdjęciem jej kota - Benjamina Buttona. Rozdziały podzielone są głównie na albumy, więc możemy zobaczyć jak muzycznie, ewoluowała twórczość Taylor.

Możecie znaleźć tu wiele ciekawych informacji, co np. było jej inspiracją, co czuła, kiedy zabiera się za pisanie tekstu do piosenki. W jej tekstach można znaleźć osobiste przemyślenia samej artystki.

Lubię słuchać piosenek Taylor Swift, ale nie mogę się nazwać jej fanką. Kiedy tylko zobaczyłam, że wydawnictwo ogłosiło zapowiedź, to wiedziałam, że muszę to przeczytać. W dodatku to wydanie jest oszałamiające. Nie dość, że ma przepiękne barwione brzegi, to w środku znajdziemy cudowne ilu...

Rozwiń

Zwiń

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale muszę przyznać, że jest to najlepiej napisana książka przez Olivie Blake. Wcześniejsze jej powieści nie zawsze przypadały mi do gustu. Aż do momentu, kiedy sięgnęłam po ,,Masters of Death’’. Muszę wspomnieć jeszcze o barwionych brzegach, które niesamowicie wyglądają i świetnie pasują do treści.

Już dawno nie czułam takiego napięcia, w tracie czytania. Ciężko było się domyślić, w jakim kierunku podąża fabuła. Autorka nie od razu odkrywa wszystkie karty, tylko rozdział po rozdziale otrzymujemy kolejne informacje, które początkowo wydają się nie mieć sensu, ale na końcu wszystko łączy się w całość. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że to będzie tak dobre. Jakbym miała jednym słowem opisać tę pozycję, to byłaby to nieprzewidywalność.

Urzekły mnie zabawne dialogi, przez które często wybuchałam śmiechem. Polubiłam wszystkich bohaterów. Każdy był wyjątkowy na swój sposób i jakiś, a nie tylko robił za bezbarwne tło. Olivie Blake w bardzo fajny sposób przedstawiła relacje nie tylko miłosne, ale również przyjacielskie.

Nie potrafiłam oderwać się od tej historii. Byłam ciekawa, jak to wszystko się potoczy i co jeszcze zaplanowała autorka.

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale muszę przyznać, że jest to najlepiej napisana książka przez Olivie Blake. Wcześniejsze jej powieści nie zawsze przypadały mi do gustu. Aż do momentu, kiedy sięgnęłam po ,,Masters of Death’’. Muszę wspomnieć jeszcze o barwionych...

Rozwiń

Zwiń

Jakie to było dobre! Ta historia skradła mi moje serduszko. Jest to wyjątkowa opowieść, która porusza wiele ważnych i trudnych tematów. Zakochałam się w tym, jak relacja przyjacielska została tutaj ukazana, ale również więź rodzica z dzieckiem. Sal zastanawia się, kim tak właściwie jest. Targają nim różne emocje. Razem z mężczyzną uczestniczymy w tej podróży, w której próbuje odnaleźć prawdziwego siebie.

Widać, że skupiono się tutaj bardziej na kreacji bohaterów, aniżeli na samej fabule. O dziwo nie przeszkadzało mi to, bo tych postaci nie można nie pokochać. Jest to też opowieść o radzeniu sobie ze stratą bliskich nam osób. Czasami miałam wrażenie, że jest lekki chaos.

Polecam wam ją z całego serca. Jest to pozycja, która skłania do wielu przemyśleń. Obowiązkowo zaznaczyłam wiele wspaniałych fragmentów. Jestem pewna, że spodoba się sporej ilości osób. Jest to kolejna książka autorka, która została świetnie napisana.

Jakie to było dobre! Ta historia skradła mi moje serduszko. Jest to wyjątkowa opowieść, która porusza wiele ważnych i trudnych tematów. Zakochałam się w tym, jak relacja przyjacielska została tutaj ukazana, ale również więź rodzica z dzieckiem. Sal zastanawia się, kim tak właściwie jest. T...

Rozwiń

Zwiń

Sięgając po ,,Równonoc’’ nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Zastanawiałam się, czy faktycznie trzeba to czytać w podanej kolejności jako część trzecią, czy można wcześniej. Zalecam jednak nie sięgać po to bez znajomości ,,Burzy’’.

Ucieszyłam się, że autorka postanowiła pokazać nam, co się stało po wydarzeniach z ,,Mgły’’. Aleksandra Świderska zaskoczyła mnie tym jak rozwinął się jej warsztat pisarski.

Konrad podąża śladami seryjnej morderczyni i ucieka od osoby, na której najbardziej mu zależy. Cieszę się, że jego postać została bardziej rozpisana, poznajemy jego przemyślenia, emocje, które niby targały, kiedy zostawił Adama. Dużym zaskoczeniem była dla mnie historia Antka, który troszeczkę namieszał i było dzięki temu ciekawiej. Mam wrażenie, że Aleksandra ma dar do tworzenia postaci, które na długo pozostaną w naszych sercach. Trochę ubolewam, że tak mało było Adama. Emocji w tej książce nie zabraknie, ale brakowało mi ich niesamowitego duetu i chemii, która była między nimi.

Autorka pokazała, że nie tylko relacje między bohaterami świetnie jej wychodzą, ale również tworzenie fabuły, od której nie sposób się oderwać. Akcja była wartka i cały czas coś się działo. Muszę przyznać, że świetnie mi się to czytało.

Sięgając po ,,Równonoc’’ nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Zastanawiałam się, czy faktycznie trzeba to czytać w podanej kolejności jako część trzecią, czy można wcześniej. Zalecam jednak nie sięgać po to bez znajomości ,,Burzy’’.

Ucieszyłam się, że autorka postanowiła po...

Rozwiń

Zwiń

,,Ten Wieczny Mrok’’ to historia, która pochłonęła mnie doszczętnie. Nie spodziewałam się tak mrocznej atmosfery, która była wyczuwalna po przewróceniu kolejnej ze stron.

Po zmroku Ankou walczy z potworami. Jednak codziennie po wschodzie słońca, na skutek potężnej klątwy, przemienia się w szkielet. Flora, podręczna księżniczki Betheary z Kaer-Ise, razem z pozostałymi mieszkańcami wyspy zostaje zaskoczona przez barbarzyńskich najeźdźców.

Podobał mi się motyw podróży. W trakcie tej wędrówki wiele się wydarzyło. Bałam się, że wątek romantyczny mocno przyćmi całą historię, ale nic bardziej mylnego. Autorka w ciekawy sposób przedstawiła przyjaźń. Kreacja świata była niesamowita, pełna mroku i potworów, które stają na drodze bohaterów. Początkowo ciężko mi się było przyzwyczaić do stylu pisania Kate Pentecost. Dialogi wydawały mi się trochę mało maturalne, ale im dalej czytałam, tym zaczynało być lepiej. Akcja była wartka, nie było czasu na nudę.

,,Ten Wieczny Mrok’’ to historia, która pochłonęła mnie doszczętnie. Nie spodziewałam się tak mrocznej atmosfery, która była wyczuwalna po przewróceniu kolejnej ze stron.

Po zmroku Ankou walczy z potworami. Jednak codziennie po wschodzie słońca, na skutek potężnej klątwy, przemienia się w...

Rozwiń

Zwiń

Macie takich autorów, po których książki sięgacie w ciemno, bo i tak wiecie, że wam się spodoba? Twórczość Julii Biel na każdym kroku mnie zachwyca. Już od pierwszych stron wiedziałam, że pokocham tę historię i tych bohaterów. W końcu fabuła po części opiera się na tym, że autor romansów i autorka kryminałów, mają napisać razem bestseller. Wydawać by się mogło, że to nie jest, aż tak skomplikowane, ale jest jeden mały problem. Ellie i Theo w dzieciństwie byli najlepszymi przyjaciółmi, ale teraz nie pałają do siebie sympatią. Zwłaszcza główna bohaterka, która ma ogromny żal do mężczyzny za sytuację sprzed wielu lat.

Zarwałam pół nocy dla tej książki. Scena z kocykiem naprawdę mnie rozczuliła. Prawdopodobnie powtarzam się w moich recenzjach, ale uważam, że Julia Biel ma niesamowity dar tworzenia postaci, które wydają się tak bardzo prawdziwe. Nie są idealne, no pomijając wygląd Theo. Gra słów między bohaterami to coś pięknego. Nie zliczę, ile razy wybuchnęłam śmiechem, jak Ellie i Hardy sobie dogryzali. Uwielbiałam, jak ją nazywał Brawurka. Dostajemy istny rollercoaster emocji. Ich relacja była dosyć burzliwa. Cieszę się, że autorka zdecydowała się na perspektywę nie jednej, a dwóch osób.

Pojawia się wiele spicy scen, ale zostały w tak naturalny sposób napisane. Musicie to przeczytać! Jestem pewna, że ta historia skradnie wam serduszko.

Macie takich autorów, po których książki sięgacie w ciemno, bo i tak wiecie, że wam się spodoba? Twórczość Julii Biel na każdym kroku mnie zachwyca. Już od pierwszych stron wiedziałam, że pokocham tę historię i tych bohaterów. W końcu fabuła po części opiera się na tym, że autor romansów i...

Rozwiń

Zwiń

Nie mogłam się doczekać momentu, kiedy w moje łapki wpadnie kontynuacja ,,Post Mortem’’. Zastanawiałam się, czy drugi tom sprosta moim oczekiwaniom. Muszę przyznać, że zakochałam się w twórczości autorki,

Tym co, najbardziej kupiło mnie w tej książce to różnorodność postaci. Wiadomo, że pierwsze skrzypce gra Val, która jest bezwzględna i żądna zemsty. Główna bohaterka postanawia dołączyć do Akademii wojskowej Kelio, by stworzyć własny zespół czarodziejek. W Val kocham jej nieprzewidywalność. Potrafi iść po trupach do celu, ale mam wrażenie, że jest trochę jednak w niej dobra. Widać jak na przestrzeni czasu dojrzała. Pojawia się wiele nowych i barwnych postaci tj.: Iax od początku budził we mnie niechęć i chociaż starałam się go polubić, to niestety mi się to nie udało. Val i Gax to połączenie idealne według mnie. Pojawia się również mroczny Rave, który mocno mnie zaintrygował, ale nadal moim numerem jeden pozostaje Daero.

Pozytywnie zaskoczyła mnie kreacja świata i tego jak szczegółów zostało to wszystko opisane. Akcja jest wartka, cały czas coś się działo. Pojawiło się wiele plot twistów, których nie przewidziałam. Autorka potrafiła na każdym kroku mnie czymś nowym zaskoczyć.

Polecam wam z całego serduszka.

Nie mogłam się doczekać momentu, kiedy w moje łapki wpadnie kontynuacja ,,Post Mortem’’. Zastanawiałam się, czy drugi tom sprosta moim oczekiwaniom. Muszę przyznać, że zakochałam się w twórczości autorki,

Tym co, najbardziej kupiło mnie w tej książce to różnorodność postaci. Wiadomo, że p...

Rozwiń

Zwiń

Nie mogłam się doczekać finału tej powieści. Muszę przyznać, że polubiłam bohaterów stworzonych przez Klaudię Gregorczyk. Początek książki jest spokojny, ponieważ Letha i Aidan mogą się sobą nacieszyć. Podobały mi się sceny, w których pokazywali jak bardzo im na sobie zależy. Czasami jednak odnosiłam wrażenie, że w kółko mówią to samo. Wydawało mi się, że w niektórych momentach główna bohaterka była ślepo zapatrzona w Aidana. Przez co jej decyzje nie do końca były dla mnie zrozumiałe.

Akcja jest wartka, pojawia się dużo niespodziewanych zwrotów akcji. Z pewnością nie mogę napisać, że jest przewidywalna. Wielu wydarzeń się nie spodziewałam, a niektóre złamały moje serduszko. Autorka w ciekawy sposób poprowadziła intrygi. Żałuje, że niektóre wątki nie zostały bardziej rozwinięte.

Tym co, najbardziej mi się podobało w tej pozycji, to relacje między postaciami. Nie tylko te miłosne, ale również przyjacielskie.

Uważam, że zakończenie było przemyślane i jestem usatysfakcjonowana z takiego obrotu wydarzeń.

Nie mogłam się doczekać finału tej powieści. Muszę przyznać, że polubiłam bohaterów stworzonych przez Klaudię Gregorczyk. Początek książki jest spokojny, ponieważ Letha i Aidan mogą się sobą nacieszyć. Podobały mi się sceny, w których pokazywali jak bardzo im na sobie zależy. Czasami jedna...

Rozwiń

Zwiń

To już kolejna książka Kel Kade, którą mam okazję czytać. Nie spodziewałam się takiego początku tej historii. Aaslo dowiaduje się, że jego najlepszy przyjaciel Mathias wyjeżdża, ponieważ jest wybrańcem. Mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić. Nie wyobraża sobie stracić osoby, którą traktuje jak brata. Dowiadujemy się, że wybraniec padł przy pierwszej lepszej zasadzce. Co teraz z przepowiednią? Czy los całego świata został przesądzony? Już samo to, spowodowało, że musiałam się dowiedzieć, co się dalej wydarzy.

Muszę przyznać, że świetnie się bawiłam wyruszając w tą niesamowitą podróż. Na drodze Aaslo pojawia się wiele nowych postaci. Muszę przyznać, że Kel Kade tworzy niesamowitych bohaterów - charakternych i wyrazistych. Ku mojemu zaskoczeniu było tu sporo zabawnych momentów i dużo dobrego humoru. Uczestniczymy również w przemianie Aaslo, który lubi swoje życie w lesie, a teraz musi wyjść ze swojej strefy komfortu. Nie martwcie się, magii i potworów nie zabraknie w tej książce. Autorka w oryginalny sposób przełamuje schematy.

Cieszę się, że wydawnictwo zdecydowało się na barwione brzegi. Przepięknie wyglądają, a ta historia zasługuje na tak piękną szatę graficzną.

To już kolejna książka Kel Kade, którą mam okazję czytać. Nie spodziewałam się takiego początku tej historii. Aaslo dowiaduje się, że jego najlepszy przyjaciel Mathias wyjeżdża, ponieważ jest wybrańcem. Mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić. Nie wyobraża sobie stracić osoby, którą trakt...

Rozwiń

Zwiń