Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od jej poprzedniczki nie oczekiwałam nic, a sięgając po drugą część Metra spodziewałam się czegoś tak dobrego, czegoś co znalazłam w poprzedniej. Książka rozczarowała mnie niesamowicie. Metro 2033 miło mnie zaskoczyło, a 2034 zawiodło na całej linii. Być może gdybym nie przeczytała tej książki od razu po poprzedniej, miałabym lepszą opinię. Ale wciąż zauroczona historią Artema spodziewałam się dostać coś podobnego, coś co zaspokoiłoby mój niedosyt. <br />
Akcja rozwija się baaardzo powoli, jak gdyby na siłę ją ciągnięto. Irytowały mnie rozmyślania bohaterów. No, głównie Homera. Zwłaszcza te rozmyślania, które można by skrócić o połowę, jeśli nie więcej. <br />
Na bohaterów narzekać nie zamierzam. Walka Huntera z drugim sobą została pokazana dobrze, Homer irytował tylko wtedy gdy postanawiał przez kilka stronic snuć filozoficzne rozważania, a Sasza... Jej postać autor ukazał bardzo dobrze. Zarówno zagubienie, jak i chęć odnalezienia w Hunterze swojej podpory. Może i była naiwna i nieco przedramatyzowana, ale czego spodziewać się po dziewczynie, która przez połowę swojego życia nie miała do czynienia z innymi ludźmi tego samego gatunku... Nie przypadł mi do gustu chyba tylko Leonid. Do końca miałam mieszane uczucia co do muzyka. Dało się poczuć do niego sympatię, jednak po chwili znów uderzała myśl - ten cholerny, samolubny gnojek pojawił się w najmniej odpowiednim momencie. Akurat wtedy, gdy wątek "romantyczny" miał okazję się rozwinąć. <br />
Właśnie. Relacje Saszy i Huntera każdy może interpretować jak chce. Nie będę rozwodzić się nad tą sprawą, ale nastawiałam się na coś więcej. Miałam nadzieję, że będzie tego więcej. <br />
Koniec mnie nie tyle co rozczarował to... Nie zaskoczył. Kompletnie. Obojętnie przebrnęłam przez ostatnie strony i jedynie epilog (o ile pamiętam) mógł nieco wzruszyć.<br />
Mimo wszystko książkę czyta się szybko (i nie po to by jak najszybciej skończyć. Jest to niezła fantastyka post-apokaliptyczna i warto po nią sięgnąć.

Od jej poprzedniczki nie oczekiwałam nic, a sięgając po drugą część Metra spodziewałam się czegoś tak dobrego, czegoś co znalazłam w poprzedniej. Książka rozczarowała mnie niesamowicie. Metro 2033 miło mnie zaskoczyło, a 2034 zawiodło na całej linii. Być może gdybym nie przeczytała tej książki od razu po poprzedniej, miałabym lepszą opinię. Ale wciąż zauroczona historią...

Nie miałam żadnych oczekiwań, sięgając po Metro 2033. Ba, spodziewałam się rozczarowania, a dostałam całkowite zaskoczenie. Książkę pochłonęłam szybko, praktycznie nie odrywając się od niej ani na moment. Zakochałam się w świecie moskiewskiego metra, ciemnych tunelach i niepowtarzalnym, niezwykłym klimacie. Pomysł jest dobry. Może nie nie wiadomo jak oryginalny, ale dobry. Stacje są dopracowane, towarzysze bohatera wyjątkowi i niczego więcej nie potrzeba. Nawet Artem, który na początku wydawał się być bezpłciową i nudną postacią sprawił, że chciałam dalej zwiedzać z nim metro. Po skończeniu czytania myślałam o książce jeszcze przez jakiś czas: przez zakończenie, które było jednym z najbardziej wstrząsających z jakimi miałam okazję się zetknąć i wzbudziło we mnie cholernie wiele emocji. Uwielbiam książki w których autor zostawia mnie z niedowierzającą miną i pytaniem "ale jak to tak..."

Nie miałam żadnych oczekiwań, sięgając po Metro 2033. Ba, spodziewałam się rozczarowania, a dostałam całkowite zaskoczenie. Książkę pochłonęłam szybko, praktycznie nie odrywając się od niej ani na moment. Zakochałam się w świecie moskiewskiego metra, ciemnych tunelach i niepowtarzalnym, niezwykłym klimacie. Pomysł jest dobry. Może nie nie wiadomo jak oryginalny, ale dobry....

Bardzo ciekawy pomysł, choć im dalej, tym gorzej.

Bardzo ciekawy pomysł, choć im dalej, tym gorzej.