Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wehikuł czasu przeniósł mnie do ziemiańskiego dworu sprzed ponad stu lat. Z subtelną precyzją autorka oprowadza po kolejnych pomieszczeniach, pokazuje przedmioty, o których istnieniach nie miałam pojęcia, opisuje zapomniane zapachy, zwyczaje, klimat epoki. Robi to nienachalnie, bardzo ciekawie, nie ma tam zbędnego słowa, zbędnego opisu. Ech, chciałoby się tam zostać. Koniecznie muszę wrócić do tej książki, w ogóle kupię ją sobie.

Wehikuł czasu przeniósł mnie do ziemiańskiego dworu sprzed ponad stu lat. Z subtelną precyzją autorka oprowadza po kolejnych pomieszczeniach, pokazuje przedmioty, o których istnieniach nie miałam pojęcia, opisuje zapomniane zapachy, zwyczaje, klimat epoki. Robi to nienachalnie, bardzo ciekawie, nie ma tam zbędnego słowa, zbędnego opisu. Ech, chciałoby się tam zostać....

Bardzo ją lubię. Literacko dużo lepsza od "Cząstek elementarnych", trochę autoplagiatu, pusta autostrada, bohater niby inny, ale taki sam - seksualnie sfrustrowany samotnik, intelektualista z pewną atrofią uczuć wyższych, przenikliwie inteligentny, w porywach poetycki, spożywający niezliczoną ilość "gotowych dań". To jest słabość Houellebecqa - chyba mu trochę trudno wyjść poza samego siebie, bardziej wykreować głównego bohatera. A moc? Futurystyczna odwaga, historia alternatywna, nonkonformistyczne napiętnowanie bolesnych problemów społecznych współczesnej Francji. Lubi zrywać listki figowe - dosłownie i w przenośni. Mnie ta wizja przyszłości zastanowiła i w jakiś hipnotyczny sposób zafascynowała. No, po prostu - lubię tę książkę. Lubię społeczne panoramy Houellebecqa. I tego zramolałego frustrata - nawet też.

Bardzo ją lubię. Literacko dużo lepsza od "Cząstek elementarnych", trochę autoplagiatu, pusta autostrada, bohater niby inny, ale taki sam - seksualnie sfrustrowany samotnik, intelektualista z pewną atrofią uczuć wyższych, przenikliwie inteligentny, w porywach poetycki, spożywający niezliczoną ilość "gotowych dań". To jest słabość Houellebecqa - chyba mu trochę trudno wyjść...

Jest to dobra, ważna książka. Za najbardziej wartościowe uważam jak zawsze u Houellebecqa jego diagnozy społeczne, ma sokoli wzrok i potrafi wychwycić w otaczającej go rzeczywistości to, co najbardziej aktualne, najważniejsze, a następnie zsyntetyzować to w powieści. Warsztatowo jednak słaba. Chaotyczna, przegadana. Słaba konstrukcja bohaterów, bardzo niekonsekwentnie prowadzonych, środowiska i całej powieści. Natężenie naturalistycznie opisywanego seksu - solo, w parach i grupach - tylko dla najwytrwalszych koneserów - aczkolwiek jest to niezwykle istotny i wartościowy element powieści, diagnozy moralnego rozpadu pokolenia hipisów i konsekwencji tegoż dla następnych pokoleń. Podsumowując - książka dla mnie trochę przereklamowana, ale na pewno warto ją poznać.

Jest to dobra, ważna książka. Za najbardziej wartościowe uważam jak zawsze u Houellebecqa jego diagnozy społeczne, ma sokoli wzrok i potrafi wychwycić w otaczającej go rzeczywistości to, co najbardziej aktualne, najważniejsze, a następnie zsyntetyzować to w powieści. Warsztatowo jednak słaba. Chaotyczna, przegadana. Słaba konstrukcja bohaterów, bardzo niekonsekwentnie...