Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Idę z psem na wystawę do galerii sztuki nowoczesnej. - Tu nie wolno z psami - mówi ochroniarz. - To nie jest pies - odpowiadam. - To jest performance. - A, to przepraszam.

Idę z psem na wystawę do galerii sztuki nowoczesnej. - Tu nie wolno z psami - mówi ochroniarz. - To nie jest pies - odpowiadam. - To jest performance. - A, to przepraszam.

Dziewczyny są teraz bardzo nerwowe. Takie mamy czasy. Kiedyś dziewczyna mogła szczęśliwie wyjść za mąż, urodzić piękne dziecko i w świętych spokoju szyć sobie na zalanej słońcem werandzie koronkowe kołnierze do sukienek. Teraz musi iść do pracy i przez osiem godzin dziennie nudzić się w biurze. Robi to po to, aby być niezależna. Wiadomo - praca czyni wolnym, jak mawiali kiedyś Niemcy.

Dziewczyny są teraz bardzo nerwowe. Takie mamy czasy. Kiedyś dziewczyna mogła szczęśliwie wyjść za mąż, urodzić piękne dziecko i w świętych spokoju szyć sobie na zalanej słońcem werandzie koronkowe kołnierze do sukienek. Teraz musi iść do pracy i przez osiem godzin dziennie nudzić się w biurze. Robi to po to, aby być niezależna. Wiadomo - praca czyni wolnym, jak mawiali kiedyś ...

Czasem coś po prostu jest. Jak pyłek pod powieką. Bez początku, bez przyczyny. Jest. Żadne łzy, żadne krople do oczu nie potrafią go usunąć. Prawdopodobnie pomógłby zabieg chirurgiczny: usunięcie pyłku wraz z gałką oczną. Czasem coś po prostu jest. Coś uwiera i zatruwa. Guzek na superego, rakowa narośl na tkance samoakceptacji, dziura w logice. To „coś” nie udaje się nazwać ani odmienić. Niedopasowanie i niewygoda nie poddają się obiektywizacji ni deklinacji. One są. Są.

Czasem coś po prostu jest. Jak pyłek pod powieką. Bez początku, bez przyczyny. Jest. Żadne łzy, żadne krople do oczu nie potrafią go usunąć. Prawdopodobnie pomógłby zabieg chirurgiczny: usunięcie pyłku wraz z gałką oczną. Czasem coś po prostu jest. Coś uwiera i zatruwa. Guzek na superego, rakowa narośl na tkance samoakceptacji, dziura w logice. To „coś” nie udaje się nazwać ani...