Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy zabierałam się za tą książkę myślałam, że to kolejna z wielu opowieści o miłości i rozstaniu, pełna bólu ale ze szczęśliwym zakończeniem. Nie spodziewałam się, że złamie mi serce i pozostawi tyle smutku. Nie spodziewałam się morza łez, które z każdą przeczytaną stroną zamieniało się w ocean. Nie spodziewałam się całego kalejdoskopu uczuć, który pojawiał wraz z rosnącą liczbą przeczytanych stron. Nie spodziewałam się, że w momentach kiedy łzy lały się strumieniami i bolało mnie serce dla Aschera on spowoduje, że jednocześnie będę się uśmiechać. Kiedy przeczytałam ostatnią stronę i pomyślałam o tej historii nasunął mi się na myśl cytat, który jak dla mnie w tym momencie był idealnym podsumowaniem książki "Czy wiesz, że łzy się śmieją, kiedy są za duże?". Wiem, że pewnie dla wielu jej zakończenie jest radosne, dla mnie nie do końca, cieszę się szczęściem Kate, ale moje serce płacze dla Aschera, dla mojego nieidealnego ideału.

To piękna historia opowiedziana w wyjątkowy sposób, historia która mimo bólu i smutku daje nadzieję i siłę.

Tak więc książkę zdecydowanie polecam, ale tylko wtedy gdy się zaopatrzysz w tonę chusteczek i najlepiej w butelkę wina. Mała rada, którą sama chciałabym dostać przed sięgnięciem po tą książkę: nie zaczynaj jej jeśli jesteś smutna, bo wtedy lawina emocji jaką ta książka niesie może być zbyt duża.

Kiedy zabierałam się za tą książkę myślałam, że to kolejna z wielu opowieści o miłości i rozstaniu, pełna bólu ale ze szczęśliwym zakończeniem. Nie spodziewałam się, że złamie mi serce i pozostawi tyle smutku. Nie spodziewałam się morza łez, które z każdą przeczytaną stroną zamieniało się w ocean. Nie spodziewałam się całego kalejdoskopu uczuć, który pojawiał wraz z rosnącą...

Książka zdecydowanie dla ludzi o mocnych nerwach. Nie należę do ludzi, którzy płaczą, ale przy tej książce.. Przy tej opowieści nie da się nie płakać. A właściwie nie można przestać płakać. Ta historia jest piękna, tragicznie piękna.

Książka zdecydowanie dla ludzi o mocnych nerwach. Nie należę do ludzi, którzy płaczą, ale przy tej książce.. Przy tej opowieści nie da się nie płakać. A właściwie nie można przestać płakać. Ta historia jest piękna, tragicznie piękna.