Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam się wam, że gdy zaczęłam czytać tę książkę to przez pierwszych kilka rozdziałów, kompletnie nie mogłam się wciągnąć. Już na samym początku założyłam pewien scenariusz i domyślałam się, co będzie dalej, jak ta historia się skończy, aż tu nagle „bum”… Totalne zaskoczenie. Nawet nie wiem w jaki sposób autorka powieści to zrobiła, ale wszystko co sobie założył, wywróciła do góry nogami. Nie mogłam się od tej książki oderwać. Nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. W głowie układałam sobie już kolejny scenariusz i tu nagle, kolejne … „bum”… Kolejne zaskoczenie. Po raz kolejny, kompletnie się nie spodziewałam takiego obrotu sprawy.

To była naprawdę świetnie napisana powieść i muszę przyznać, że jestem tą książką oczarowana, pomimo iż na początku dawno, żadna z bohaterek dotychczas przeczytanych książek, mnie tak nie irytowała jak Ewerlynne.

Ewerlynne poznajemy, gdy wraz ze swoją przyjaciółką spędzają wakacje w słonecznej Hiszpanii. I tu naprawdę się nie polubiłyśmy. Początek poznawania bohaterki i zachowanie obu dziewczyn bardzo mnie zniechęcał. Czytałam to i odnosiłam wrażenie, że młodość jednak rządzi się swoimi prawami, wybory dokonywane przez dziewiętnastolatki, są naprawdę irytujące. Scenariusz był również bardzo przewidywalny.

Na szczęście mam tak, że jeśli coś zaczynam, to kończę i nie odkładam książki na półkę. Bo często jest tak, że dopiero na którymś dalszym rozdziale wszystko się rozkręca i następuje zwrot akcji. I tak było też tutaj.

W dalszej części autorka przeskakuje o sześć lat. Co się działo przez ten czas? Co takiego wydarzyło się, że dziewczyna opuściła swój rodzinny dom, miasto i najlepszą przyjaciółkę? O tym dowiadujemy się powoli odkrywając kolejne karty książki.

„Czasem życie daję drugą szansę.”

Ta dziewczyna choć potrafiła mnie naprawdę bardzo zirytować, to wzbudziła we mnie pewną sympatię. Jej historia, wybory nie były do końca zrozumiałe, ale człowiek, który doznaje traumy w życiu, za wszelką cenę próbuje się uchronić przed kolejnym cierpieniem. Być może to, że chciała się chronić skutkowało tym, jak się zachowywała. I jej wybory nie zawsze były słuszne. Los lubi jednak czasami sporo namieszać i tym razem, mieszał sporo Dodatkowo nie pozwolił dziewczynie zapomnieć o przeszłości, z którą musiała się zmierzyć. Spotkała na swojej drodze osobę, która wydawałaby się wręcz idealna. Chłopaka marzeń. Ale właśnie, czy idealne osoby istnieją?

Jakie tajemnice kryje przeszłość? Czy miłość z przeszłości da o sobie zapomnieć? Czy Ewer uda się stawić czoła demonom przeszłości? Zamknąć pewien rozdział i otworzyć na szczęście i nową miłość? Czy dokona właściwego wyboru? Kim okaże się nowo poznany chłopak i czy to z nim, ma szansę na szczęśliwy związek? A może los znów próbuje zadrwić z miłości?

Co musi się wydarzyć, by pewne rzeczy mogły się spełnić? I jak wiele zakrętów będzie musiała pokonać, by w jej życiu zagościł spokój?

"Nie oczekuj od świata sprawiedliwości, to z góry przegrana walka."

Podobała mi się ta książka. I jeśli macie ją w planach, to naprawdę nie zrażajcie się początkiem, bo jest warta przeczytania.

Autorka zagwarantowała nam akcję, która rozwija się powoli, ale w sposób bardzo ciekawy, tak by nic nam nie umknęło. Byśmy mogli nawiązać wspólną więź z bohaterami i wyciągnąć wnioski. Co my byśmy zrobili, będąc na ich miejscu?

To opowieść o miłości, trudnych wyborach, lęku, cierpieniu, sile walki. O tym, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Nie ważne ile usypie się gruzu pod nogami, zawsze jest szansa na to, by go usunąć i zrobić sobie przejście. Nie zabraknie w niej momentów, które chwycą za serce, wzruszą, wycisną łzy, ale też takich, które was rozśmieszą. Z pewnością się nie oderwiecie od książki. To mogę Wam zagwarantować.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Luna.

Przyznam się wam, że gdy zaczęłam czytać tę książkę to przez pierwszych kilka rozdziałów, kompletnie nie mogłam się wciągnąć. Już na samym początku założyłam pewien scenariusz i domyślałam się, co będzie dalej, jak ta historia się skończy, aż tu nagle „bum”… Totalne zaskoczenie. Nawet nie ...

Rozwiń Zwiń

„Marzyła o dniu wolnym od obowiązków i codziennych trosk. O dniu bez strachu, murów strzegących przed napaścią, po prostu o życiu w wolnym kraju, gdzie mogliby spokojnie egzystować, gdzie myśli jej krążyłyby beztrosko wokół przyjemnych rozrywek i upojnych nocy, gdzie mogłaby zapomnieć o krwi, przemocy i czyhającej dookoła śmierci.”

Sięgając po każdy kolejny tom tej serii, wiem, że gdy zacznę czytać przepadnę. Elżbieta Gizela Erban każdą książkę napisała w tak interesujący sposób, że ciężko jest ją odłożyć na później, jak już zacznie się czytać. I bardzo mi ciężko uwierzyć w to, że autorki już z nami nie ma. Miała ogromny talent pisarski i wiedzę. Bo każda historia, jest wnikliwie sprawdzona i opowiedziana w taki sposób, iż mogła by być lekturą obowiązkową na historii. Bo wiele wydarzeń historycznych z walki o niepodległość, działania dowódców jest o wiele łatwiej zapamiętać, gdy są napisane w tak ciekawy sposób.

Dzieje się dużo i to bardzo. Alek zostaje ranny, a Nina robi wszystko, by ratować męża. W dodatku musi mierzyć się ze śmiercią wojewodziny i walką o spadek, który jej zostawiła, a Starewicz zrobi wszystko, by odzyskać to, co uważa, że należy się jemu.

Wszyscy czekają na wiadomość od Jasia i Tadzia. Każdy ma nadzieję, że przeżyli, tym bardziej, że Emilka ma dla Jaśka wspaniałą wiadomość. Niestety choć pracownicy dworku umieją milczeć, bo kochają swoją hrabinę i hrabiego, to niestety zawsze znajdzie się ktoś, kto za złoto sprzeda swoich i zbrata się z Moskalami.

Choć w tej części nie zabraknie i miłych chwil, to niestety jest tu zdecydowanie dużo smutnych momentów, determinacji i walki o przetrwanie.

Jestem pełna podziwu dla Niny. Ta dziewczyna ma dopiero 18 lat, powinna się cieszyć młodością, tym czasem ona wciąż musi walczyć o siebie, męża, bliskich ale też walczy o to, by chłopom się żyło lepiej. Wciąż spadają na jej głowę problemy, którym musi stawić czoła, bo inaczej wszyscy mogą za to zapłacić zbyt wysoką cenę. To nie jest łatwe, ale jej rozsądek, spryt i przebiegłość, a przede wszystkim miłość do męża, potrafią sprawić, że niejednokrotnie udowodni, że jest kobietą, której należy się ogromny szacunek. Nie mam pojęcia, jak ja zachowałabym się w takiej sytuacji i mam nadzieję, że nigdy się nie dowiem. Ale bardzo podziwiam postawę Niny i darzę ją ogromnym szacunkiem.

Ta powieść jak i wcześniejsze, przepełniona jest emocjami. Czytając ją odczuwamy atmosferę tamtych czasów, przeżywamy losy naszych bohaterów, tak jakbyśmy byli sami uczestnikami tej powieści.

Z wielką przyjemnością sięgam po kolejny tom i jestem już bardzo zaintrygowana, tym, bo dla mnie tu się mnóstwo działo, a znajome koleżanki Blogerki piszą, że dopiero w ósmym tomie i kolejnym, tam to się dopiero dzieje… To jak mogę go odkładać czytanie na później? Tym bardziej, że 15 maja premierę będzie miał tom dziesiąty „Bezmiar rozpaczy”.

Polecam Wam gorąco serię „Kochankowie Burzy”. Jeśli nie mieliście okazji poznać losów bohaterów tej sagi, nie zwlekajcie zbyt długo. I koniecznie zacznijcie od tomu pierwszego.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Videograf.

„Marzyła o dniu wolnym od obowiązków i codziennych trosk. O dniu bez strachu, murów strzegących przed napaścią, po prostu o życiu w wolnym kraju, gdzie mogliby spokojnie egzystować, gdzie myśli jej krążyłyby beztrosko wokół przyjemnych rozrywek i upojnych nocy, gdzie mogłaby zapomnieć o kr...

Rozwiń Zwiń

„Otóż doszłam do wniosku, że ludzie się zmieniają, ale Polak nie zmienia się nigdy, nie umiejąc wyciągnąć wniosków i nauki z tragicznej przeszłości.”

Nie powinnam zaczynać zdania od słowa „ojej”, ale musze, bo… Ta książka to istny rollercoaster. Nina, nie ma sobie równych. Żadna bohaterka z innych książek mnie tak nie irytowała, a zarazem tak bardzo skradła moją sympatię.
Trudno uwierzyć, że to już szósty tom sagi „Kochankowie Burzy” i nadal utrzymany jest na wysokim poziomie. Czyta się go niemal jednym tchem.

„Wojna jest największym nieszczęściem, jakie może spotkać człowieka”.

Nadal trwa powstanie styczniowe. Aleks bierze czynny udział, niestety okazuje się, że coraz większą przewagę mają Moskale i brakuje broni. Nina, mimo iż źle się czuje, a ciąża jest zagrożona, postanawia udać się do Krakowa, informując męża, że jedzie do lekarza, tym czasem, chce przywieźć dla powstańców broń i amunicję. Niestety w Krakowie dochodzi do przedwczesnego porodu, wskutek czego jedno z dzieci umiera. Nina bardzo rozpacza po śmierci syna. Ona również prawie otarła się o śmierć. Nie dopuszcza do siebie myśli, że powinna się cieszyć, że żyje i żyje również ich córeczka. Uważa, że zawiodła męża, który chciał bardzo syna i odsuwa od siebie dziewczynkę. Jej zachowanie bardzo irytuje. Również Jaga, jej niania, która traktuje Ninę jak córkę, jest na nią zła, dowiedziawszy się, że Nina postanowiła córkę oddać na wychowanie kuzynce Bini.

Nina jednak nie przyjmuje żadnych argumentów, jej wymówką jest, to, że nie chce narażać córki podczas powrotu do Makowa. Będzie bowiem on niebezpieczny, bo w końcu przewozić będą broń i amunicję. Podświadomie jednak, boi się, że nigdy nie pokocha córki jak i tego, że dziewczynka jest bardzo brzydka. Urodziła się jako wcześniak i Nina boi się, że może przynieść jej wstyd.

Powrót do Makowa nie jest łatwy, po drodze napotykają Kozaków. Wszyscy cudem uchodzą z życiem. Spotkanie z Aleksem, nie należy do przyjemnych. Mąż bowiem jest zły na Ninę i na to, jak się zachowuje. Daje jej wyraźnie do zrozumienia, że nie zachowuje się jak powinna Hrabina Klonowiecka, co jeszcze bardziej rozwściecza dziewczynę, która jest uparta i ma swoje zdanie. Napięcie między nimi, daje się odczuć wszystkim. Dziewczyna jest rozżalona zachowaniem męża i tym, że narażała własne życie, tym czasem on ma pretensje, że nie pojechała z córką do Francji, tylko oddała ją obcym dla niego ludziom.

To jednak nie koniec kłopotów. Wojsko wkracza do wioski i zabiera jeńców, w tym teścia Zosi i ojca Tadeusza. Mimo, iż dwór póki co omijają wojska, to niestety nie ominęła go nawałnica, która przyniosła ogromne szkody. Przed Niną trudne zadanie. Musi zdobyć pieniądze i uratować Maków. Obiecała to ludziom. Chce być dobrym rządcą podczas nieobecności męża. Skąd jednak wziąć pieniądze, jak wokół trwa wojna.

Czy Ninie się to uda? Czy uratuje mieszkańców przed nędzą i naprawi szkody w dworku, by nie popadł w ruinę. A może te nieszczęścia, to zemsta Pauli, która złym okiem spogląda z obrazu?

Powiem Wam, że ta część była bardzo ciekawa. Czytałam ją z wielką ciekawością i zainteresowaniem. Wspaniałe opisy Krakowa, dworku w Makowie, Warszawy. Historyczne wydarzenia jak i opisy historycznych postaci, które zrobiły wiele dobrego ku wyzwoleniu Polski. Jestem zachwycona i oczarowana, mimo iż wydarzenia są trudne. Trwa powstanie, walka o polskość. Ale fabuła książki, jest tak świetnie poprowadzona, że czytelnik nie jest w stanie się znudzić. Mało tego, chce dowiedzieć się więcej. Dlatego już teraz zabieram się za czytanie tomu siódmego. A Wam, jeśli jeszcze nie czytaliście tej serii, polecam ją gorąco.

„Otóż doszłam do wniosku, że ludzie się zmieniają, ale Polak nie zmienia się nigdy, nie umiejąc wyciągnąć wniosków i nauki z tragicznej przeszłości.”

Nie powinnam zaczynać zdania od słowa „ojej”, ale musze, bo… Ta książka to istny rollercoaster. Nina, nie ma sobie równych. Żadna bohaterka...

Rozwiń Zwiń

Po raz kolejny z wielką przyjemnością czytałam czwarty tom serii Kochankowie Burzy pt. „Martwa cisza”. Nie była łatwa powieść. Bardzo dużo się tutaj dzieje i niestety też tych niedobrych rzeczy.

Po podróży poślubnej Nina i Aleks wracają do Makowa. Zakochani i szczęśliwi. Upajają się każdą wolną chwilą, ciesząc się sobą. Ale jak to w każdym małżeństwie bywa, są dni kiedy powie się coś niemiłego lub o jedno słowo za dużo. Aleks jak się okazuje, by nie martwić Niny nie mówi jej wszystkiego, co powoduje, że Nina coraz więcej ma żalu i pretensji do męża o ukrywanie przed nią niektórych rzeczy i tajemnic, które powodują niezgodność wśród nowożeńców. Okazuje się, że humory Niny, to jak szybko popada w złość, spowodowane są też tym, iż dziewczyna jest w ciąży. Szczęście i radość jednak nie trwa zbyt długo, bowiem w Polsce wybucha powstanie. Atmosfera robi się bardzo nerwowa i nieciekawa. Ważą się losy Polski. W dodatku Alek postanawia wziąć udział w powstaniu.

Czy Nina będzie w stanie zrozumieć i zaakceptować decyzję męża? Czy uda jej się pogodzić z tym, że pod sercem rośnie nowe życie, a ona nie może się cieszyć, bo nie wie co ich czeka? Co przyniesie im los? I czy uda im się w końcu zaznać szczęścia. Stworzyć idealny, kochający dom, bez zmartwień o to co przyniesie jutro?

Po raz kolejny możemy przyjrzeć się historii Polski z bliska. To nie były przyjemne czasy, szczególnie dla młodej kobiety, która powinna cieszyć się małżeństwem, dbać o dom i oczekiwać wymarzonego potomka. Były momenty, gdy Nina swym płaczem bardzo mnie przytłaczała. Ale tak naprawdę, gdybym ja miała postawić się w jej sytuacji, nie wiem, co bym zrobiła i chyba nie chcę wiedzieć. A ludzie, musieli codziennie uczyć się żyć na nowo, w strachu, co może przynieść kolejny dzień. Bo jutro było niepewne.

Kolejny tom, który czytałam z wielką uwagą i ciekawością. Cały czas kibicuje tej parze i czekam na to, że ta zła passa w końcu się skończy i będą mogli się sobą cieszyć i swoim dzieckiem, które już niebawem przyjdzie na świat. Bardzo jestem ciekawa tej historii i z wielką przyjemnością sięgam po piąty tom.

Po raz kolejny z wielką przyjemnością czytałam czwarty tom serii Kochankowie Burzy pt. „Martwa cisza”. Nie była łatwa powieść. Bardzo dużo się tutaj dzieje i niestety też tych niedobrych rzeczy.

Po podróży poślubnej Nina i Aleks wracają do Makowa. Zakochani i szczęśliwi. Upajają się ka...

Rozwiń Zwiń