Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Franka i Finkę poznałam zupełnym przypadkiem dwa lata temu i doskonale pamiętam swoje zdziwienie, że książka dla dzieci zrobiła na mnie tak duże wrażenie i tak bardzo mi się podobała. Ja tę historię po prostu kocham i okropnie żałuję, że nie było mi dane przeczytać tej serii jak byłam dzieciakiem, bo tak sobie myślę, że to moje uwielbienie byłoby wtedy jeszcze większe.

"Dyniowy demon" to znowu - zupełnie tak jak poprzednie części - cieplutka historia o dzieciakach, które w pewien sposób ratują świat. Było to może lekko schematyczne, szczególnie po dwóch pierwszych tomach, które w mojej ocenie jednak były lepsze (w "Dyniowym demonie" początek trochę trącał nudą), ale w dalszym ciągu to jest naprawdę dobra rzecz.

Gdzieś między całą tą magią, cyrkiem i przygodami jest fajny przekaz, że dzieciaki są naprawdę mądre i zaradne - trzeba tylko dać im do tego przestrzeń. Bardzo podoba mi się to, że to morał i nauka nie tylko dla młodszych czytelników, ale też tych starszych.

Prawda jest taka, że nawet mimo tego spadku formy, naprawdę przeogromnie wam tę serię polecam. Nie da się nie zakochać w tych dzieciach i ich niesamowitych przygodach.

Franka i Finkę poznałam zupełnym przypadkiem dwa lata temu i doskonale pamiętam swoje zdziwienie, że książka dla dzieci zrobiła na mnie tak duże wrażenie i tak bardzo mi się podobała. Ja tę historię po prostu kocham i okropnie żałuję, że nie było mi dane przeczytać tej serii jak byłam dzie...

Rozwiń Zwiń