Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie no, serio. JAK MOŻNA PISAĆ TAKIE GŁUPOTY

Nie no, serio. JAK MOŻNA PISAĆ TAKIE GŁUPOTY

Bestsellerową powieść Markusa Zusaka, wyciągnęłam zupełnie przypadkiem ze stosu oddanych książek przy stanowisku bibliotekarki, około 3 tygodni temu. Oczywiście, jako, że jest to powieść z 2005 roku, funkcjonowała ona gdzieś w mojej pamięci – to jeden z tych tytułów, który każdy culture-vulture mógłby określić hasłem „chcę przeczytać”. Powodów, żeby sięgnąć po tą książkę jest wiele – i nie mówię tu tylko o piorunującej ilości pozytywnych recenzji, nie – powodem, dla którego każdy powinien sięgnąć po tą powieść są, nomen omen, słowa.
Aby przybliżyć Wam fabułę tej pięciuset stronicowej powieści, posłużę się cytatem jednej z najważniejszych postaci, a także – uwaga, uwaga – narratora, czyli Śmierci we własnej osobie. Tak więc czego możemy spodziewać się po Złodziejce książek? „To nie jest skomplikowana historia. Składa się z: dziewczynki, pewnej liczby słów, akordeonisty, niemieckich fanatyków, żydowskiego boksera, licznych kradzieży”. I tutaj muszę przyznać – pomimo nagromadzenia dużej ilości wątków i postaci, ani razu w trakcie czytania nie zgubiłam się w Molching, gdzie toczy się życie głównej bohaterki, Liesel Meminger. Dziewczynka trafia tam do rodziny zastępczej na początku 1939 roku, co w pewien sposób determinuje tematykę powieści, jednak autor wcale nie pokazuje nam ciężkich, wojennych czasów. Nikt nie powie, że jest bajkowo - głód, obawa przed represjami czy strach o utratę najbliższych są ciągle częścią świata dziewczyny, jednak Śmierć przedstawiając nam życie młodej Niemki, opisuje przecież powoli rodzące się przywiązanie do nowych rodziców, a zwłaszcza Papy, próby integracji z rówieśnikami, a także naukę oswajania słów – bo słowa w tej książce mogą zniszczyć świat, ale również ocalić życie. Po co są słowa? – takie pytanie, odrobinę przewrotne, pada z ust Złodziejki książek. Więc, jeśli chcecie poznać na nie odpowiedź, gorąco polecam sięgnąć do znakomitej powieści Markusa Zusaka i samemu przekonać się o ich sile, i o tym, jak wiele emocji mogą one wywołać.

Bestsellerową powieść Markusa Zusaka, wyciągnęłam zupełnie przypadkiem ze stosu oddanych książek przy stanowisku bibliotekarki, około 3 tygodni temu. Oczywiście, jako, że jest to powieść z 2005 roku, funkcjonowała ona gdzieś w mojej pamięci – to jeden z tych tytułów, który każdy culture-vulture mógłby określić hasłem „chcę przeczytać”. Powodów, żeby sięgnąć po tą książkę...

byłoby bdb, gdyby nie zakończenie.

byłoby bdb, gdyby nie zakończenie.