Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kula prosto w serce. Co więcej, niespodziewana.
Książka nie zaczynała się w szczególny sposób: akcja pierwszych rozdziałów nie wciskała w fotel. Nie wiem dlaczego, ale gdy zaczynałem tę książkę, przeczuwałem thriller na miarę Mrocznej Wieży. To jednak nie jest ten rodzaj książki.
"Lód" Dukaja jest jak przyjaciel. Czytelnik zżywa się z nim, utożsamia się z bohaterem. I w pewnym momencie (w moim przypadku po 5 miesiącach czytania) - nagle przychodzi moment rozstania. Tak naprawdę dopiero wtedy uświadomiłem sobie, jak bardzo tęsknię za tą książką, jak bardzo wpłynęła na moje życie.
Dukaj czerpie z literatury i historii pełną garścią - cytaty, fakty, idee. Kotarbiński, Tesla, Piłsudski. Bogate historyczne, czy filozoficzne dygresje utrudniają czytanie książki - ale bez nich nie miałaby ona tego niepowtarzalnego klimatu, który daje czytelnikowi poczucie wyższości nad otaczającym światem i w pewien przyjemny sposób podbudowuje ego. ;)
Przyszłym czytelnikom chciałbym przekazać, że do tej książki trzeba się przygotować i czytać w pewnym rygorze - inaczej czytanie staje się bardzo mozolne i tracimy całą przyjemność - po niektórych komentarzach na portalu widać, że część osób niestety podeszła do tej książki jak do każdej innej. Błąd. Przekazuję następujące rady:
Primo - nie czytać na szybko, w biegu - książka wymaga skupienia.
Secundo - i chyba najważniejsze - czytać całe podrozdziały (po ok. 30 stron) - nie należy ich dzielić. Dygresje i filozoficzne wywody autora bywają na tyle skomplikowane, że jak przerwiemy w połowie rozdziału, to następnego dnia będziemy mieli kłopot z podążaniem za wątkiem.
Tertio - odpowiedni nastrój - zima, herbata, +polecam playlistę, którą przygotowałem w trakcie czytania książki: https://open.spotify.com/user/1168096833/playlist/4ULwKjhhdNr7h8nTGTUgvN - może kogoś natchnie :)
Książki nie należy się bać! Jeśli ktoś nie czytał - przeczytać jak najszybciej i pokochać! Odmieni Twój sposób postrzegania świata, religii, demokracji - Rosji i Polskiej obecności na ziemiach rosyjskich. Co więcej - Polakowi daje poczucie dumy narodowej (nie kłamię - w tej alternatywnej rzeczywistości zesłanie Polskich inżynierów na Sybir okazało się bardzo niekorzystne z punktu widzenia Cara i Rosji).
A do tych co przeczytali: Też macie wrażenie, że Dukaj, po omówieniu wszystkich możliwych systemów politycznych okazał się adwokatem sterowania światem przez Masonerię? W pewnym momencie czytania złapałem się na tym, że ten system wydał mi się jedynym słusznym. Nice Try, Dukaj! ;)

Kula prosto w serce. Co więcej, niespodziewana.
Książka nie zaczynała się w szczególny sposób: akcja pierwszych rozdziałów nie wciskała w fotel. Nie wiem dlaczego, ale gdy zaczynałem tę książkę, przeczuwałem thriller na miarę Mrocznej Wieży. To jednak nie jest ten rodzaj książki.
"Lód" Dukaja jest jak przyjaciel. Czytelnik zżywa się z nim, utożsamia się z bohaterem....

Jeśli chodzi o tom I, to nauka kości i stawów z Pituchowej znacznie przyjemniejsza. Bochen jest szczegółowy i rozwodzi się nad ewolucją troszeczkę. Natomiast powłoka, mięśnie jak najbardziej, bo w przeciwieństwie do Pituchowej są informacje o topografii. Nadal jednak jest dość nieczytelny.

Jeśli chodzi o tom I, to nauka kości i stawów z Pituchowej znacznie przyjemniejsza. Bochen jest szczegółowy i rozwodzi się nad ewolucją troszeczkę. Natomiast powłoka, mięśnie jak najbardziej, bo w przeciwieństwie do Pituchowej są informacje o topografii. Nadal jednak jest dość nieczytelny.