Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szukałem listu, który napisała do mnie któregoś dnia, i tych słów u dołu kartki: "Mleczu, kocham cię...". I pomyślałem, że to jest magia. Kochać kogoś. To nie jesteś ty i nie są to oni. To nie jest w tobie, to jest pomiędzy tobą.

Szukałem listu, który napisała do mnie któregoś dnia, i tych słów u dołu kartki: "Mleczu, kocham cię...". I pomyślałem, że to jest magia. Kochać kogoś. To nie jesteś ty i nie są to oni. To nie jest w tobie, to jest pomiędzy tobą.

Gdybym mogła wybrać, to najchętniej sprzedawałabym kwiaty. I książki. Chciałabym otworzyć własną kawiarnię, do której wchodziło by się przez kwiaciarnie. W kawiarni książki stały by na regałach z dębowego drewna, pod każdym stolikiem także leżałyby książki. [...] Moja kawa byłaby także z bardzo daleka i miałaby egzotyczne nazwy, moje kwiaty byłyby z jeszcze bardziej daleka. Tylko ludzie odwiedzający "moje miejsce" byliby mi bardzo bliscy. [...] Gdyby chcieli innych książek, sprowadziłabym je dla nich. Gdy ma się kwiaty z Bora-Bora, to wszystko inne wydaje się bliskie. Przynajmniej dla mnie. Mam po prostu dwadzieścia pięć lat i niesamowite marzenia. Sam pan wie, że od marzeń wszystko się zaczyna. [...] Prawda?

Gdybym mogła wybrać, to najchętniej sprzedawałabym kwiaty. I książki. Chciałabym otworzyć własną kawiarnię, do której wchodziło by się przez kwiaciarnie. W kawiarni książki stały by na regałach z dębowego drewna, pod każdym stolikiem także leżałyby książki. [...] Moja kawa byłaby także z bardzo daleka i miałaby egzotyczne nazwy, moje kwiaty byłyby z jeszcze bardziej daleka. Tyl...

Przecież to była przeszłość. Nic więcej. Stare fotografie. Tamte ulice. Tamten czas. Tamte miejsca. Tamto ciepło. Śmiech i płacz. Radość powitania i smutek rozstania. Pijane noce i beznadziejnie trzeźwe dni. Drapanie za uszkiem i delikatne pieszczoty. Regularność. Uczuciowa stabilizacja. Przeszłość.

Przecież to była przeszłość. Nic więcej. Stare fotografie. Tamte ulice. Tamten czas. Tamte miejsca. Tamto ciepło. Śmiech i płacz. Radość powitania i smutek rozstania. Pijane noce i beznadziejnie trzeźwe dni. Drapanie za uszkiem i delikatne pieszczoty. Regularność. Uczuciowa stabilizacja. Przeszłość.

Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?

Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?

Istota rzeczy polega na tym, że ludzie mówią, iż przyjaciele nie pozwalają ci przestać, ale ty przestaniesz, kiedy nadejdzie właściwy czas. Jeśli będziesz upierać się w złym czasie, jedynie się umęczysz i będzie jeszcze gorzej.

Istota rzeczy polega na tym, że ludzie mówią, iż przyjaciele nie pozwalają ci przestać, ale ty przestaniesz, kiedy nadejdzie właściwy czas. Jeśli będziesz upierać się w złym czasie, jedynie się umęczysz i będzie jeszcze gorzej.

Sam dokładnie nie wiedziałem, dokąd idę. Szwendałem się bez celu krętymi ulicami starej części Kępy, które niegdyś towarzyszyły ogromnemu szczęściu, a teraz oglądały tylko samotnego, zmęczonego życiem człowieka. Spoglądałem na wysokie wille, okalające je ogrody, zaparkowane przed bramami wspaniałe samochody i myślałem, że to draństwo rozkoszuje się dostatkiem, wysokimi stanowiskami, tym wszystkim, gdy ktoś inny znalazł się na samym dnie cierpienia. Dlaczego cały świat nie boleje wraz ze mną? Dlaczego jest tak cholernie obojętny? Czy naprawdę trzeba być skończonym sku*wysynem, olewać wszystko i wszystkich, by normalnie żyć?

Sam dokładnie nie wiedziałem, dokąd idę. Szwendałem się bez celu krętymi ulicami starej części Kępy, które niegdyś towarzyszyły ogromnemu szczęściu, a teraz oglądały tylko samotnego, zmęczonego życiem człowieka. Spoglądałem na wysokie wille, okalające je ogrody, zaparkowane przed bramami wspaniałe samochody i myślałem, że to draństwo rozkoszuje się dostatkiem, wysokimi stanowis...

Nie wiem, co oni mają na myśli, kiedy o tym mówią, ale ja zaczynam sobie wyrabiać pewną ideę na ten temat. To coś po za tobą, jest dla każdego czymś innym. Wiem, że nigdy nie mogę zaufać samemu sobie. Wiem, że nie mogę także zaufać Gemmie. Jest silniejsza ode mnie, ale mimo to wciąż słaba. A co z miłością? Szukałem listu, który napisała do mnie któregoś dnia, i tych słów u dołu kartki: "Mleczu, kocham cię...". I pomyślałem, że to jest magia. Kochać kogoś. To nie jesteś ty i nie są to oni. To nie jest w tobie, to jest pomiędzy tobą. To jest większe i silniejsze od ciebie. To właśnie mam. To wszystko, co mam, gdy o tym myślę. Moja osobowość nieomal się rozpłynęła, kiedy byłem na heroinie. Skończyłem z tym, ale nie wiem, kim jestem. Wiem tylko, że jestem słaby i Gemma jest słaba. I że kocham Gemmę. I wiem, że ona mnie kocha. Mlecz, Mlecz. W to wierzę. To jedyne co może mi teraz pomóc.

Nie wiem, co oni mają na myśli, kiedy o tym mówią, ale ja zaczynam sobie wyrabiać pewną ideę na ten temat. To coś po za tobą, jest dla każdego czymś innym. Wiem, że nigdy nie mogę zaufać samemu sobie. Wiem, że nie mogę także zaufać Gemmie. Jest silniejsza ode mnie, ale mimo to wciąż słaba. A co z miłością? Szukałem listu, który napisała do mnie któregoś dnia, i tych słów u...

Ćpałem co parę dni z Tomkiem. Na razie na sportowo, ale nie łudziłem się. Prędzej czy później wlecę w ciąg. Kompot i zupa dawały mi jednak ten optymizm życiowy, którego nie mogła mi dać żadna realna rzeczywistość czy nawet wiara w Boga. Nie byłem głodny nie martwiłem się o nocleg. Nie bałem się ani gitów ani milicji. Gdy byłem zaćpany nie chodziłem ani do Wikinga, ani do Marii. Noc spędzałem w poczekalni dworcowej, tępo patrząc przed siebie i snując wspaniałe plany na przyszłość nie martwiąc się zupełnie, że nigdy się one nie spełnią.

Ćpałem co parę dni z Tomkiem. Na razie na sportowo, ale nie łudziłem się. Prędzej czy później wlecę w ciąg. Kompot i zupa dawały mi jednak ten optymizm życiowy, którego nie mogła mi dać żadna realna rzeczywistość czy nawet wiara w Boga. Nie byłem głodny nie martwiłem się o nocleg. Nie bałem się ani gitów ani milicji. Gdy byłem zaćpany nie chodziłem ani do Wikinga, ani do Marii....

Piliśmy tylko herbatę. A potem ktoś powiedział. -Razem z Anarchistą umarła epoka.- A potem ktoś inny dodał:- Umarł nasz Ruch. Ruchu już nie ma. - A ja podniosłem głowę z nad szklanki i powiedziałem do wszystkich. - Nie, Ruch nie umarł. Pochowacie go sobie być może razem ze mną. Ale póki ja żyję, Ruch istnieje.

Piliśmy tylko herbatę. A potem ktoś powiedział. -Razem z Anarchistą umarła epoka.- A potem ktoś inny dodał:- Umarł nasz Ruch. Ruchu już nie ma. - A ja podniosłem głowę z nad szklanki i powiedziałem do wszystkich. - Nie, Ruch nie umarł. Pochowacie go sobie być może razem ze mną. Ale póki ja żyję, Ruch istnieje.

[...] Teraz będąc już solidnie nawalony poszedłem z Tomkiem na Planty, gdzie na ławce tłumaczyłem mu, że nie powinien ćpać. Szło mi świetnie. Tak się przejęliśmy, aż obydwaj się popłakaliśmy. Umówiliśmy się, że odnowimy znajomość, a on przestanie ćpać. Spotkaliśmy się w dwa dni później i... przyćpaliśmy.

[...] Teraz będąc już solidnie nawalony poszedłem z Tomkiem na Planty, gdzie na ławce tłumaczyłem mu, że nie powinien ćpać. Szło mi świetnie. Tak się przejęliśmy, aż obydwaj się popłakaliśmy. Umówiliśmy się, że odnowimy znajomość, a on przestanie ćpać. Spotkaliśmy się w dwa dni później i... przyćpaliśmy.

Któregoś deszczowego dnia siedziałem, wykorzystując moment przerwy, na tarasie baru nad morzem z dwoma kelnerami, którzy również tam pracowali. Jeden z nich zapytał drugiego, co zmieniłby w swoim życiu, gdyby mógł zacząć wszystko od początku. [...] Zwrócili się do mnie. -A ty, co zmienisz w swoim życiu, jeśli będziesz miał taką możliwość? - zapytali. - Nic- odpowiedziałem - Dalej będę tak z Gdańska do Mikołaja pociągiem jeździł. Czy Dominika mi wybaczyła? Nie wiem. Jak myślisz? Czy kobiety potrafią wybaczyć, tak jak mężczyźni nie potrafią? Potrafią tylko stchórzyć. Wybaczenia w nich nie ma. A kobiety? [...] Czy ty zdradziłeś kiedyś swoją żonę? Nigdy. Nie warto. Tam dalej nic nie ma. Za rogiem nic nie czeka. Tylko samotność. Kiedyś zapytałem mojego ojca, o czym była jego powieść. O samotności, odpowiedział, bo tylko o tym warto pisać. Może jeszcze o miłości, ale wtedy... Samotność zostaje, miłość- nie. Nigdy nie czułem się bardziej samotny niż w pociągach z lub do Gdańska. Kilka godzin miażdżącej samotności każdego potrafi naznaczyć nieodwracalnym piętnem do końca życia. Jakiego życia, zresztą, cholera.

Któregoś deszczowego dnia siedziałem, wykorzystując moment przerwy, na tarasie baru nad morzem z dwoma kelnerami, którzy również tam pracowali. Jeden z nich zapytał drugiego, co zmieniłby w swoim życiu, gdyby mógł zacząć wszystko od początku. [...] Zwrócili się do mnie. -A ty, co zmienisz w swoim życiu, jeśli będziesz miał taką możliwość? - zapytali. - Nic- odpowiedziałem - D...

Później leżeliśmy w łóżku z Pati, wtuleni jedno w drugie- mocno i stanowczo; zupełnie jakbyśmy mieli świadomość zbliżającej się Apokalipsy; leżeliśmy chwilami nic do siebie nie mówiąc, kiedy indziej wymieniając się strzępkami zdań, śmiejąc się, nie układając przyszłości, nie zaglądając do przeszłości, chłonąc chwilę obecną, chłonąc iluzoryczność TERAZ, którego nie da się za cholerę złapać gdyż w ciągu ułamka sekundy, w ciągu tej części czasu jakiej nie potrafimy sobie wyobrazić, TERAZ staje się przeszłością.

Później leżeliśmy w łóżku z Pati, wtuleni jedno w drugie- mocno i stanowczo; zupełnie jakbyśmy mieli świadomość zbliżającej się Apokalipsy; leżeliśmy chwilami nic do siebie nie mówiąc, kiedy indziej wymieniając się strzępkami zdań, śmiejąc się, nie układając przyszłości, nie zaglądając do przeszłości, chłonąc chwilę obecną, chłonąc iluzoryczność TERAZ, którego nie da się za cho...

Zastanawiam się, kiedy spotka to swoje nieszczęście, które wyrwie go z życia i rzuci na śmietnik, jak jakąś marchewkę czy coś takiego. Każdego to czeka. Można nagle stracić dom i ludzi, którzy się tobą opiekowali. Można stracić żonę. Można stracić dziecko. Można stracić wszystko naraz. Dobrze, że heroina może zastąpić każdy rodzaj szczęścia. Mijamy ludzi ale mają mordki jak herbatniki, płaskie i suche. I chyba na tym właśnie polegają normalne ludzkie twarze. Jak patrzę na ludzkie życie, nie mogę uwierzyć, że ludzie nazywają życiem coś tak trupiego. Może jakbym znowu miał dziecko, żonę, zaczęłoby mnie to ruszać, jak kiedyś. Ale nie ma co o tym myśleć, bo robi się chujowo. Już nigdy nie wrócę do tamtego życia. To, które mnie czeka, będzie na pewno bardziej martwe. Może znaczy to, że będzie jeszcze bardziej ludzkie.

Zastanawiam się, kiedy spotka to swoje nieszczęście, które wyrwie go z życia i rzuci na śmietnik, jak jakąś marchewkę czy coś takiego. Każdego to czeka. Można nagle stracić dom i ludzi, którzy się tobą opiekowali. Można stracić żonę. Można stracić dziecko. Można stracić wszystko naraz. Dobrze, że heroina może zastąpić każdy rodzaj szczęścia. Mijamy ludzi ale mają mordki jak h...

- A ty do czego byś porównał miłość, takie prawdziwe zakochanie? -Trudno zdefiniować. -Do dziesięciu tysięcy złotych znalezionych na ulicy? -Wyżej. -Do miliona, które przez pomyłkę wpłynęło na twoje konto? -Jeszcze wyżej. -Do lotu na księżyc? -Wyżej. -Wyżej już nic nie ma- oznajmił Waldi. -Wyżej jest doskonałość twojej świadomości- odpowiedziałem zawile. - Bo spójrz, ponad kasą unosi się wolno, leniwie, pulsuje w powietrzu, niedostrzegalnie, pięknie, duch naszej świadomości; jest częścią nas, a my jesteśmy częścią jego.

- A ty do czego byś porównał miłość, takie prawdziwe zakochanie? -Trudno zdefiniować. -Do dziesięciu tysięcy złotych znalezionych na ulicy? -Wyżej. -Do miliona, które przez pomyłkę wpłynęło na twoje konto? -Jeszcze wyżej. -Do lotu na księżyc? -Wyżej. -Wyżej już nic nie ma- oznajmił Waldi. -Wyżej jest doskonałość twojej świadomości- odpowiedziałem zawile. - Bo spójrz, ponad kas...