Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeżyj swoje życie w pełni. Bądź dobra. Kochaj tych, których znasz. Kochaj tych, których nie znasz. Bądź warta swojej duszy.

Przeżyj swoje życie w pełni. Bądź dobra. Kochaj tych, których znasz. Kochaj tych, których nie znasz. Bądź warta swojej duszy.

- Pamiętasz, jak mówiłeś, że byłam nikim, że byłam tylko dziewczyną z jakiejś gównianej rybackiej wioski? Miałeś rację. I musiałam przetrwać w gównianych okolicznościach. W sytuacjach, w których ty byś sobie nie zdołał poradzić. I wiesz, co jeszcze? Większość dzieciństwa spędziłam na patroszeniu ryb i innych zwierząt. - Przeciągnęłam paznokciem po jego szyi. - Tobie też mogłabym to zrobić. Mogłabym cię rozpruć od gardła do brzucha. Mogłabym cię patroszyć, aż zacząłbyś błagać o śmierć. Aż byś pożałował, że jesteś nieśmiertelny. I mogłabym to robić w nieskończoność, ciągle od nowa. - Do cholery jasnej - huknął Jerome. - Zdejmijcie ją z niego. Silne ręce odciągnęły mnie do tyłu - Cody i Hugh chwycili mnie za ramiona. Szarpałam się, szamotałam, żeby znów dopaść skulonego Niphona. Ale moi przyjaciele byli zbyt silni. Nie mogłam się wyrwać, a miałam za mało energii, żeby przeobrazić się w coś większego. - Pozbądź się go, Jerome! - wrzasnęłam. Pozbądź się go albo, przysięgam na Boga, naprawdę rozerwę go na strzępy.

- Pamiętasz, jak mówiłeś, że byłam nikim, że byłam tylko dziewczyną z jakiejś gównianej rybackiej wioski? Miałeś rację. I musiałam przetrwać w gównianych okolicznościach. W sytuacjach, w których ty byś sobie nie zdołał poradzić. I wiesz, co jeszcze? Większość dzieciństwa spędziłam na patroszeniu ryb i innych zwierząt. - Przeciągnęłam paznokciem po jego szyi. - Tobie też mogłaby...

- Dowiedz się, jak tam stan cywilny Gabrielle. Cody jest zainteresowany. (...) Doug wrócił pięć minut później i pokręcił głową. - Przykro mi, chłopie. Jest wolna, ale nie jesteś w jej typie. Ona gustuje w gotach i wampirach. A ty jesteś zbyt mainstreemowy. Akurat sączyłam wodę i prawie się zakrztusiłam. - To właśnie - powiedział Peter, gdy tylko Doug gdzieś odszedł - nazywamy ironią. - Ale jak to możliwe? - wykrzyknął Cody. - Jestem wampirem. Powinienem być dokładnie tym, kogo chce.

- Dowiedz się, jak tam stan cywilny Gabrielle. Cody jest zainteresowany. (...) Doug wrócił pięć minut później i pokręcił głową. - Przykro mi, chłopie. Jest wolna, ale nie jesteś w jej typie. Ona gustuje w gotach i wampirach. A ty jesteś zbyt mainstreemowy. Akurat sączyłam wodę i prawie się zakrztusiłam. - To właśnie - powiedział Peter, gdy tylko Doug gdzieś odszedł - nazywamy i...