Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka nie jest zła. Jest wciągająca, miejscami brutalna, miejscami wzruszająca, miejscami niestety okropnie nudna. Dziwią mnie porównania do Stiega Larssona. No chyba, że teraz jest taka moda, żeby wszystkich skandynawskich pisarzy do niego porównywać. Dla nie jest to jedna z tych książek, które się czyta, odkłada na półkę i zapomina o ich istnieniu.

Książka nie jest zła. Jest wciągająca, miejscami brutalna, miejscami wzruszająca, miejscami niestety okropnie nudna. Dziwią mnie porównania do Stiega Larssona. No chyba, że teraz jest taka moda, żeby wszystkich skandynawskich pisarzy do niego porównywać. Dla nie jest to jedna z tych książek, które się czyta, odkłada na półkę i zapomina o ich istnieniu.

Bardzo dużo słyszałam o tej książce, dlatego postanowiłam ją przeczytać. Oczekiwałam czegoś mądrego, wartościowego, dającego do myślenia, pouczającego. Niestety okazało się, że jest to coś w rodzaju nawiedzonego bełkotu, z którego od czasu do czasu można wyjąć coś dla siebie. Nie przekonuje mnie to, co pisze autorka, a raczej to, w jaki sposób o tym pisze. Opowiadanie o poddawaniu się cierpieniu, o świadomym bólu, o oddaniu życia w ręce siły wyższej - do mnie nie przemawia. Jeśli jednak ktoś jest wrażliwy na tego typu tematy, to zapewne będzie potrafił "wyciągnąć" z tej książki dużo więcej dla siebie.

Bardzo dużo słyszałam o tej książce, dlatego postanowiłam ją przeczytać. Oczekiwałam czegoś mądrego, wartościowego, dającego do myślenia, pouczającego. Niestety okazało się, że jest to coś w rodzaju nawiedzonego bełkotu, z którego od czasu do czasu można wyjąć coś dla siebie. Nie przekonuje mnie to, co pisze autorka, a raczej to, w jaki sposób o tym pisze. Opowiadanie o...