Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Apentuła niewdziosek, te będy gruwaśne W koć turmiela weprząchnie, kostrą bajtę spoczy, Oproszędły znimęci, wyświrle uwzroczy, A korśliwe porsacze dogremnie wyczkaśnie!

Apentuła niewdziosek, te będy gruwaśne W koć turmiela weprząchnie, kostrą bajtę spoczy, Oproszędły znimęci, wyświrle uwzroczy, A korśliwe porsacze dogremnie wyczkaśnie!

To przeprowadzony przeze mnie, sformalizowany, więc ostateczny dowód NIEMOŻLIWOŚCI stworzenia świata! - Hę?? - zdumiał się monarcha. - Dobrzeż słyszę? Udowodniłeś, że nie można??... - Tak, panie. Bez wszelkich naciągań. Szkoda trudu! Oto mój dowód na to!! Król wytrzeszczył oczy. - Jakże... przecież - a to... to wszystko...? - rozwiódł rękami. - Wszak świat istnieje... - Eee - wzruszył ramionami Trurl. - Taki to i świat... mnie szło o doskonały...

To przeprowadzony przeze mnie, sformalizowany, więc ostateczny dowód NIEMOŻLIWOŚCI stworzenia świata! - Hę?? - zdumiał się monarcha. - Dobrzeż słyszę? Udowodniłeś, że nie można??... - Tak, panie. Bez wszelkich naciągań. Szkoda trudu! Oto mój dowód na to!! Król wytrzeszczył oczy. - Jakże... przecież - a to... to wszystko...? - rozwiódł rękami. - Wszak świat istnieje... - Eee - w...

Wychodząc stamtąd, pomyślałem sobie, że jestem mędrszy od tego człowieka: albowiem nikt może z nas nie wie, co dobre i co wszystkim przyzwoite, a on utrzymuje, że wie, choć nie wie. Ja, kiedy nie wiem, to sobie nie przyznaję; zdaje się więc, że jestem nad niego choć w tej małej rzeczy mędrszy, że czego nie wiem, o tym nie twierdzę z pewnością.

Wychodząc stamtąd, pomyślałem sobie, że jestem mędrszy od tego człowieka: albowiem nikt może z nas nie wie, co dobre i co wszystkim przyzwoite, a on utrzymuje, że wie, choć nie wie. Ja, kiedy nie wiem, to sobie nie przyznaję; zdaje się więc, że jestem nad niego choć w tej małej rzeczy mędrszy, że czego nie wiem, o tym nie twierdzę z pewnością.