Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiem tak.
Według mnie, niewykorzystany potencjał. Postacie tak na prawdę przez całą książkę się nie zmieniają, irytuje mnie, że jest super fajna akcja, się rozkręca i nagle jakiś rozdział, w którym autorka opisuje staw czy coś takiego... wtf... To na prawdę mnie razi, ponieważ to tylko niszczy jakość powieści odbiegając od tematu! Nie wiem czy autorka chciała się popisać znajomością angielskiego, francuskiego czy po prostu chciała żebyśmy poczuli się głupsi od niej ale to jest bardzo irytujące... Denerwują mnie też te wszystkie piosenki czy powieści tam zawarte, czy one są potrzebne w tym romansie? W ogóle beznadziejne zakończenie, wzruszyło mnie co prawda ale mogło skończyć się inaczej a tak w ogóle to i tak nei wszystko zostało wyjaśnione... Pierwsze 200 stron czytało mi się, jakby to był mój cholerny obowiązek ale potem już mogło być... Według mnie to i tak jest jakaś kpina i nie polecam tej książki nikomu. Chyba, że chcecie stracić kilka godzin swojego życia.

Powiem tak.
Według mnie, niewykorzystany potencjał. Postacie tak na prawdę przez całą książkę się nie zmieniają, irytuje mnie, że jest super fajna akcja, się rozkręca i nagle jakiś rozdział, w którym autorka opisuje staw czy coś takiego... wtf... To na prawdę mnie razi, ponieważ to tylko niszczy jakość powieści odbiegając od tematu! Nie wiem czy autorka chciała się popisać...

Nie ma co tu dużo pisać, Zafon jest zdecydowanie mistrzem wśród mistrzów i nie da się temu zaprzeczyć.
Uważam, że Ci którzy dali temu poniżej 7 gwiazdek są zwykłymi ignorantami, albo jej nie przeczytali, albo nie zrozumieli całej tej powieści!
Przepiękna jest tajemniczość Zafona, nie jest jej za dużo żeby nie przegiąć ale jednak jest wystarczająco, do tego nuta humoru i proszę bardzo. Postacie-wyśmienite. I Zafon nie opisuje niczego tak jak inni pisarze, zrozumcie to! Czy Zafon pisze, że coś jest "piękne, śliczne" tak jak by połowa z was napisała? Nie! On opisuje wszytsko trudniejszymi słowami, których możemy się tylko domyślać. I on wcale nie chce pokazać, jak bardzo jest oczytany, on po prostu chce nam pokazać codzienność, jego postacie są oczytane, jeśli wy też, to w życiu realnym także posługujecie się cytatami z książek, czy coś w tym stylu. On nie ma wcale na celu żebyście się poczuli głupsi od neigo, ludzie, trochę uczucia... Zafon opsiuje tak jak jest, nie pisze, że coś jest śliczne, nieskazitelne, on opisuje tak jak już mówiłam, tak jak jest. Coś jest wydeptane, popękane, zniszczone przez czas, zardzewiałe... I nie opisuje rzeczy tak jak większość pisarzy to robi, na trzy strony opisywanie jak to pięknie i majestatycznie z drzewa spadł liść...
No nie ma co się rozczulać, ten kto przeczytał WSZYSTKIE książki Zafona może ze szczerym sumieniem powiedzieć, że jest geniuszem i już żadna książka nie będzie się wydawała równie wspaniała jak jego powieści. Koniec, kropka.
Zafon jest pisarzem według mnie z najwyższej półki i możecie mówić co chcecie, ale jeśli uważacie Grę Anioła za nieudaną podróbę Cienia Wiatru to zdecydowanie jej nie zrozumieliście. I czemu uważacie, że wszystko staje się naciągane? No proszę was... Tu nie ma żadnych niedociągnięć, jeszcze więcej wyjaśnień jest w "Więzień Nieba"
Już żadna książka nie wydaje mi sie równie wspaniała, dziękuję Zafonowi, że zmienił moje podejście do literatury.

Nie ma co tu dużo pisać, Zafon jest zdecydowanie mistrzem wśród mistrzów i nie da się temu zaprzeczyć.

Uważam, że Ci którzy dali temu poniżej 7 gwiazdek są zwykłymi ignorantami, albo jej nie przeczytali, albo nie zrozumieli całej tej powieści!

Przepiękna jest tajemniczość Zafona, nie jest jej za dużo żeby nie przegiąć ale jednak jest wystarczająco, do tego nuta humoru i...

Wspaniała, trzymająca w napięciu, nic dodać nic ująć. Nie mgołam się oderwać.

Wspaniała, trzymająca w napięciu, nic dodać nic ująć. Nie mgołam się oderwać.