Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektóre książki potrzebuję przeczytać dwa razy. Na razie jeden raz za mną, ale muszę spokojnie powtórzyć. Ogólnie bardzo ciężko mi się czytało, nużyła mnie niesamowicie. Dopiero w drugiej połowie szybko poszło. I że względu na to, że znam już sytuację, będę mogła się spokojnie skupić na tych poszukiwaniach grobowców. Niecierpliwiłam się bardzo, nudziły mnie wątki egipskie mimo iż wiedziałam że o tym będzie powieść. Ryzyko ostateczne się opłaciło :D uwielbiam Jodi i to moja pierwsza książka, którą mi się ciężko czytało. Mimo wszystko polecam.

Niektóre książki potrzebuję przeczytać dwa razy. Na razie jeden raz za mną, ale muszę spokojnie powtórzyć. Ogólnie bardzo ciężko mi się czytało, nużyła mnie niesamowicie. Dopiero w drugiej połowie szybko poszło. I że względu na to, że znam już sytuację, będę mogła się spokojnie skupić na tych poszukiwaniach grobowców. Niecierpliwiłam się bardzo, nudziły mnie wątki egipskie...

Uwielbiam Harlana. Dawno nie czytałam i powrót do kryminałów jest bardzo udany. Tradycyjnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw aczkolwiek coś w głowie świtało 😉 ale samo zakończenie- całkowite zaskoczenie. Polecam.

Uwielbiam Harlana. Dawno nie czytałam i powrót do kryminałów jest bardzo udany. Tradycyjnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw aczkolwiek coś w głowie świtało 😉 ale samo zakończenie- całkowite zaskoczenie. Polecam.

Mam mieszane uczucia. Nawet nie wiem od czego zacząć. Nie lubię polskich autorów. Czasem trafi się jakaś super książka. Zawsze chciałam spróbować K. Bondy i R. Mroza. Bonda nie podeszła, teraz miałam okazję poznać Mroza. Zaczęłam od Forsta, przerwałam niemal na początku bo irytował mnie główny bohater. Koleżanka bardzo zachwalała tą książkę. Ok. Przerwałam po 1/3 ale obiecałam sobie skończyć. Uff udało się. Ruszyły mnie tylko opisy znęcania się. I w sumie zakończenie, lecz nie na tyle bym miała jakiś mega efekt wow. Po prostu taka myśl o nie spodziewałam się. Bez refleksji. Zdecydowanie Pan Mróz nie dla mnie.

Mam mieszane uczucia. Nawet nie wiem od czego zacząć. Nie lubię polskich autorów. Czasem trafi się jakaś super książka. Zawsze chciałam spróbować K. Bondy i R. Mroza. Bonda nie podeszła, teraz miałam okazję poznać Mroza. Zaczęłam od Forsta, przerwałam niemal na początku bo irytował mnie główny bohater. Koleżanka bardzo zachwalała tą książkę. Ok. Przerwałam po...

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony mi się podobała. Ale z czasem zaczęła mnie denerwować i czekałam na koniec. Głupie było to, że jednym z głównych bohaterów był policjant, a właściwie komisarz, który nie zorientował się, że coś w jego domu jest nie tak. Dobrze, na początku rozumiem. Ale potem już było to wszystko dość grubymi nićmi szyte. Jak to ktoś napisał, 90% książki można wyrzucić.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony mi się podobała. Ale z czasem zaczęła mnie denerwować i czekałam na koniec. Głupie było to, że jednym z głównych bohaterów był policjant, a właściwie komisarz, który nie zorientował się, że coś w jego domu jest nie tak. Dobrze, na początku rozumiem. Ale potem już było to wszystko dość grubymi nićmi szyte. Jak to ktoś napisał, ...

Książka sama w sobie jest świetna. Czułam, że będzie bardzo emocjonalna czy tragiczna, ponieważ jestem po przeczytaniu "Ukryta róża" tej autorki. Niestety, w moim przypadku męczyłam ją dość długo- kilka miesięcy. Może denerwowała mnie pewna naiwność głównej bohaterki, chociaż... kto z nas nie był zakochany bez pamięci? Nie jedna osoba była ostrzegana przed partnerem na zasadzie :uważaj on dużo pije". "uważaj, on jest leniem, nie widzisz że go sponsorujesz?" i inne takie. Oczywiście niejedna osoba machała ręką i ostatecznie rozstawała się z daną osobą gdy wydarzyło się coś, co przelało szalę goryczy. W tym przypadku jest tak, że bohaterka nie miała szans uciec przed toksycznym partnerem, co więcej... naraziła siebie i własną rodzinę na hm nazwijmy to delikatnie by nie zdradzać fabuły "nieprzyjemności". Aż mnie serce boli gdy piszę ten wyraz.
Książka nie zakończyła się tak, jak tego oczekiwałam, jest to otwarte zakończenie których nie znoszę. Lubię jak książka ma zakończenie konkretne, które mogę zostawić, przetrawić. A tutaj hm... nie podoba mi się to.
Książka sama w sobie warta przeczytania. Mimo, że dałam niższą notę, polecam.

Książka sama w sobie jest świetna. Czułam, że będzie bardzo emocjonalna czy tragiczna, ponieważ jestem po przeczytaniu "Ukryta róża" tej autorki. Niestety, w moim przypadku męczyłam ją dość długo- kilka miesięcy. Może denerwowała mnie pewna naiwność głównej bohaterki, chociaż... kto z nas nie był zakochany bez pamięci? Nie jedna osoba była ostrzegana przed partnerem na...

Wciągająca. Zaskakująca. Tego szukałam i oczekiwałam. Do pewnego momentu zwykła detektywistyczna powieść, krok po kroku. I nagle buch- zaskoczenie. Uwielbiam to w Cobenie. Nie zawiodłam się. Polecam.

Wciągająca. Zaskakująca. Tego szukałam i oczekiwałam. Do pewnego momentu zwykła detektywistyczna powieść, krok po kroku. I nagle buch- zaskoczenie. Uwielbiam to w Cobenie. Nie zawiodłam się. Polecam.

Ucieszyłam się, gdy zobaczyłam, że jeden z moich ulubionych filmów został zekranizowany na podstawie książki. Od razu na nią zapolowałam. Niestety okazało się, że wyjątkowo film jest niebo lepszy od książki. Pierwszą próbę przeczytania jej podjęłam jakieś dwa lata temu- ledwo dobrnęłam do połowy. Nie wiem jak to się stało, że właśnie teraz podjęłam wyzwanie przeczytania tej pozycji. Trwało to kilka długich tygodni ale się udało. Bywało trudno ale w ostateczności stwierdziłam, że nie jest taka tragiczna. Z czasem się nudzi ale można przetrwać. Czytałam gorsze. Ale gdyby ktoś miałby mnie pytać o nią to...nie polecam :)

Ucieszyłam się, gdy zobaczyłam, że jeden z moich ulubionych filmów został zekranizowany na podstawie książki. Od razu na nią zapolowałam. Niestety okazało się, że wyjątkowo film jest niebo lepszy od książki. Pierwszą próbę przeczytania jej podjęłam jakieś dwa lata temu- ledwo dobrnęłam do połowy. Nie wiem jak to się stało, że właśnie teraz podjęłam wyzwanie...

Ogólnie uważam, że książka jest świetna. Dobrze poprowadzone śledztwo, odkrywanie każdego elementu układanki wprowadzało zamęt. Pomyślałam nawet, że pan Coben by z przyjemnością to przeczytał. Lecz mi osobiście się bardzo dłużyła ta książka, ponieważ nastawiłam się na zupełnie coś innego. Dokładniej na obyczajówkę z elementami fantasy typu anioły czy inne duchy jak to miało miejsce w innych książkach. Jednakże uważam, że warta polecenia.

Ogólnie uważam, że książka jest świetna. Dobrze poprowadzone śledztwo, odkrywanie każdego elementu układanki wprowadzało zamęt. Pomyślałam nawet, że pan Coben by z przyjemnością to przeczytał. Lecz mi osobiście się bardzo dłużyła ta książka, ponieważ nastawiłam się na zupełnie coś innego. Dokładniej na obyczajówkę z elementami fantasy typu anioły czy inne duchy jak...

Jestem zaskoczona. Nie lubię polskich autorów, nie wiem dlaczego. Trafiłam na tą książkę przez przypadek w bibliotece. Opis wydawał mi się ciekawy a treść okazała się być jeszcze lepsza. Zakochałam się w Gogolu, Ziutku, Bambim., Brennerze, Jacusiu i... Kocie. Cieszę się, że jest druga część, aczkolwiek z pewnością zrobię sobie przerwę jedną książką.

Jestem zaskoczona. Nie lubię polskich autorów, nie wiem dlaczego. Trafiłam na tą książkę przez przypadek w bibliotece. Opis wydawał mi się ciekawy a treść okazała się być jeszcze lepsza. Zakochałam się w Gogolu, Ziutku, Bambim., Brennerze, Jacusiu i... Kocie. Cieszę się, że jest druga część, aczkolwiek z pewnością zrobię sobie przerwę jedną książką.

Mam mieszane uczucia. Pierwszy raz czytałam książkę o takiej tematyce. Pierwsza część była bardzo mocna. Ciężko się czytało i nie mogłam się doczekać, kiedy się zakończy ta część. Kolejne mi się podobały. Co prawda denerwowało mnie to, że jak już wszystko się fajnie ułożyło, to jakieś wydarzenie czy osoba wszystko zepsuła i na nowo stan zobojętnienia. Ale cieszę się, że miałam okazję przeczytać tą książkę dzięki niej zainteresowałem się tą wojną domową. Poczytałam na jej temat więcej. Mimo okrucieństwa, polecam.

Mam mieszane uczucia. Pierwszy raz czytałam książkę o takiej tematyce. Pierwsza część była bardzo mocna. Ciężko się czytało i nie mogłam się doczekać, kiedy się zakończy ta część. Kolejne mi się podobały. Co prawda denerwowało mnie to, że jak już wszystko się fajnie ułożyło, to jakieś wydarzenie czy osoba wszystko zepsuła i na nowo stan zobojętnienia. Ale cieszę...

nie wiedziałam niemal do samego końca. Harlan jak zwykle mnie nie zawiódł. Polecam

nie wiedziałam niemal do samego końca. Harlan jak zwykle mnie nie zawiódł. Polecam

Nie czytałam jeszcze książki tego rodzaju. Bardzo emocjonalna. Czułam strach bohaterki, byłam spięta czytając poszczególne fragmenty. Do czasu. Gdzieś w połowie znudziła mi się. Ciągle podobna treść-próba ucieczki-kara. zniechęciłam się, lecz podjęłam próbę. Na szczęście się opłaciło. W ostateczności dobra książka, ale nie moje klimaty. Nie wiem, czy sięgnę po następną. Polecam

Nie czytałam jeszcze książki tego rodzaju. Bardzo emocjonalna. Czułam strach bohaterki, byłam spięta czytając poszczególne fragmenty. Do czasu. Gdzieś w połowie znudziła mi się. Ciągle podobna treść-próba ucieczki-kara. zniechęciłam się, lecz podjęłam próbę. Na szczęście się opłaciło. W ostateczności dobra książka, ale nie moje klimaty. Nie wiem, czy sięgnę po następną. Polecam

Wspaniała- właśnie tego potrzebowałam i tego oczekiwałam <3
Historia dwóch matek mieszkających po dwóch stronach świata, połączone w pewnym sensie przez jedną osobę- dziecko, dziewczynkę o imieniu Usha, przekształconym na Asha. Jedna matka zmuszona oddać dopiero narodzoną dziewczynkę, druga matka z drugiego końca świata przylatuje do kraju pierwszej matki by adoptować dziewczynkę, na którą czeka z utęsknieniem nie mogąc mieć własnych. Może losy bezpośrednio się nie zetkną, są prowadzone równolegle, niemniej owe historie niezwykle ciekawe, warte zapoznania. Dużo emocji, wrażeń i można poznać odmienną kulturę. Polecam.

Wspaniała- właśnie tego potrzebowałam i tego oczekiwałam <3
Historia dwóch matek mieszkających po dwóch stronach świata, połączone w pewnym sensie przez jedną osobę- dziecko, dziewczynkę o imieniu Usha, przekształconym na Asha. Jedna matka zmuszona oddać dopiero narodzoną dziewczynkę, druga matka z drugiego końca świata przylatuje do kraju pierwszej matki by adoptować...

Nie wiem w jaki sposób, ale zasugerowałam się opiniami na tym portalu. Przeczytałam że świetna, super itp. Dawno nie czytałam zwykłej, amerykańskiej obyczajówki, za którymi przepadam. Zakupiłam tą pozycję, czego bardzo żałuję. Książka się dłuży, końca nie widać. Historia sama w sobie myślę, że rozwleczona. Z kolei gdy coś się konkretnego, ciekawszego dzieje, nie ma zbyt wiele emocji których należałoby się spodziewać. Wahałam się między 5 a 6 gwiazdkami, ostatecznie przyznałam 6 za ostatnie rozdziały. Nie polecam tej książki, chyba że naprawdę nie mamy juża co czytać.

Nie wiem w jaki sposób, ale zasugerowałam się opiniami na tym portalu. Przeczytałam że świetna, super itp. Dawno nie czytałam zwykłej, amerykańskiej obyczajówki, za którymi przepadam. Zakupiłam tą pozycję, czego bardzo żałuję. Książka się dłuży, końca nie widać. Historia sama w sobie myślę, że rozwleczona. Z kolei gdy coś się konkretnego, ciekawszego dzieje, nie ma zbyt...

Czytałam ją kilka razy. Gdy i tym razem doszłam do rozdziału "Bitwa o Hogwart", zadałam sobie pytanie "gdy nie przeczytam książki do końca, oni wszyscy będą żyć?" potem sobie zdałam sprawę, że również i "on" przeżyje. Więc... trzeba iść z ciężkim sercem dalej. Uwielbiam całą serię ze szczególnym umwzględnieniem Czary Ognia i Zakonu feniksa, które to zostały chyba najbardziej okaleczone w filmowej adaptacji.
Insygnia Śmierci- jakże kuszące i niebezpieczne... PS "Bądź blisko mnie" <3

Czytałam ją kilka razy. Gdy i tym razem doszłam do rozdziału "Bitwa o Hogwart", zadałam sobie pytanie "gdy nie przeczytam książki do końca, oni wszyscy będą żyć?" potem sobie zdałam sprawę, że również i "on" przeżyje. Więc... trzeba iść z ciężkim sercem dalej. Uwielbiam całą serię ze szczególnym umwzględnieniem Czary Ognia i Zakonu feniksa, które to zostały chyba...

Do tej pory, przeczytałam tylko jedną książkę w tym klimacie, mianowicie klasyczne Wyznania gejszy. Spodobała mi się. Gdy trafiłam na Szklane gejsze, stwierdziłam, czemu nie. Jednak to nie mój klimat. Nużyły mnie nauki u Pani Sato. Myślałam "to już było". Dziwne jest to, że takich myśli nie mam przy książkach, gdzie akcja dzieje się w krajach muzułmańskich. Ogólnie cieszę się z tego, że koniec był nie przewidywalny jak dla mnie ;-) W sumie.można przeczytać, ale lektura obowiązkowa to nie jest ;-)

Do tej pory, przeczytałam tylko jedną książkę w tym klimacie, mianowicie klasyczne Wyznania gejszy. Spodobała mi się. Gdy trafiłam na Szklane gejsze, stwierdziłam, czemu nie. Jednak to nie mój klimat. Nużyły mnie nauki u Pani Sato. Myślałam "to już było". Dziwne jest to, że takich myśli nie mam przy książkach, gdzie akcja dzieje się w krajach muzułmańskich. Ogólnie cieszę...

Bardzo dobra. Szybko się czyta, historia ciekawa i wciągająca. To moja druga książka pana Musso, właściwie trzecia- jedna opowiedziana ze szczegółami przez koleżankę ;-) Cieszę się, że Monika pokazała mi tego autora. Mam nadzieję, że uda mi się dostać w bibliotece inne powieści ;-) polecam

Bardzo dobra. Szybko się czyta, historia ciekawa i wciągająca. To moja druga książka pana Musso, właściwie trzecia- jedna opowiedziana ze szczegółami przez koleżankę ;-) Cieszę się, że Monika pokazała mi tego autora. Mam nadzieję, że uda mi się dostać w bibliotece inne powieści ;-) polecam

Ciekawa. Wciągająca. Kolejna część arabskiej sagi. Przeczytałam już dwie pod rząd i stwierdziłam, że przyda się krótka przerwa ;) Ogólnie książka wciąga. Historia sama w sobie jest ciekawa. Sprawia, że chcemy czytać dalej. Chętnie przeczytałabym kolejną część, ale czuję, że muszę zmienić tematykę ;) Książka wstrząsająca, tak jak poprzednie. Ale chyba żadna część nie przebije pierwszej ;)
Polecam ogólnie całą sagę :)

Ciekawa. Wciągająca. Kolejna część arabskiej sagi. Przeczytałam już dwie pod rząd i stwierdziłam, że przyda się krótka przerwa ;) Ogólnie książka wciąga. Historia sama w sobie jest ciekawa. Sprawia, że chcemy czytać dalej. Chętnie przeczytałabym kolejną część, ale czuję, że muszę zmienić tematykę ;) Książka wstrząsająca, tak jak poprzednie. Ale chyba żadna część nie...

Musiały minąć dwa lata, kiedy skończyłam czytać "Arabską żonę", by sięgnąć po kolejną część. Bałam się brutalności, jakiej się spodziewałam. Na szczęście nie było jej tak wiele jak w pierwszej części.
"Arabska córka" opowiada o losach Marysi, starszej córki Doroty, poznanej w pierwszej części. Historia jest ciekawa, niestety nie brakuje złych chwil. Czasami musiałam przerywać czytanie, by uporać się z daną sytuacją czy utratą kolejnej bohaterki. Na szczęście w życiu Miriam pojawia się światełko w tunelu- osoba po której nie spodziewałam się tyle dobroci i miłości. Myślałam, wręcz byłam pewna, że Marysia podzieli los mamy. Na szczęście nic takiego się nie stało. Po zakończeniu książki, czuję pewien niedosyt i wiem, że muszę podjąć się kolejnej części. Polecam.

Musiały minąć dwa lata, kiedy skończyłam czytać "Arabską żonę", by sięgnąć po kolejną część. Bałam się brutalności, jakiej się spodziewałam. Na szczęście nie było jej tak wiele jak w pierwszej części.
"Arabska córka" opowiada o losach Marysi, starszej córki Doroty, poznanej w pierwszej części. Historia jest ciekawa, niestety nie brakuje złych chwil. Czasami musiałam...

Wspaniała. Byłam bardzo zaskoczona końcówką. Wstrząśnięta wręcz. Nie mogę się jakoś po tym unieść. Czyli dopadł mnie kac książkowy. Cieszę się z jednej strony, bo dawno tego nie doświadczyłam. Uwielbiam Jodi, jeszcze się na niej nie zawiodłam. Dzisiaj obejrzę sobie ekranizację. Boję się, ale bez ryzyka... ;) Polecam. Gorąco.

Edit.
Właśnie obejrzałam film. Rozumiem ominięcie 60 proc treści książki, bo film by trwał z 4 godziny, rozumiem skupienie się na głównym wątku, nieco go zmieniając. Ale nigdy nie zrozumiem jak można kompletnie zmienić zakończenie. Filmowy koniec jest do przewidzenia. Książkowy koniec jest jak grom z jasnego nieba. Kompletnie nieprzewidywalny. Raczej nie na tym polega ekranizacja...

Wspaniała. Byłam bardzo zaskoczona końcówką. Wstrząśnięta wręcz. Nie mogę się jakoś po tym unieść. Czyli dopadł mnie kac książkowy. Cieszę się z jednej strony, bo dawno tego nie doświadczyłam. Uwielbiam Jodi, jeszcze się na niej nie zawiodłam. Dzisiaj obejrzę sobie ekranizację. Boję się, ale bez ryzyka... ;) Polecam. Gorąco.

Edit.
Właśnie obejrzałam film. Rozumiem...