Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka. Zwyczajnie mnie zabiła

Ta książka. Zwyczajnie mnie zabiła

Drugi raz - 29 lipca 2019

Drugi raz - 29 lipca 2019

Co tu dużo pisać. Tijan - od teraz wiem, że jest moją kolejną ulubioną autorką.

Summer jest ślepo zapatrzona w swojego przyrodniego brata. Kompletnie w nim zakochana po incydencie, który wydarzył się po zakończeniu szkoły ma nadzieję na związek z nim. Gdy chłopak rusza na studia, ona bez wahania rusza za nim.

Gdy po raz kolejny idzie za Kevinem i nakrywa go na całowaniu się z kimś innym niż ona sama. Nie pierwszy raz czuje ukłucie w sercu. Postanawia zrobić im na złość. Podczas zmierzania do wyjścia

Co tu dużo pisać. Tijan - od teraz wiem, że jest moją kolejną ulubioną autorką.

Summer jest ślepo zapatrzona w swojego przyrodniego brata. Kompletnie w nim zakochana po incydencie, który wydarzył się po zakończeniu szkoły ma nadzieję na związek z nim. Gdy chłopak rusza na studia, ona bez wahania rusza za nim.

Gdy po raz kolejny idzie za Kevinem i nakrywa go na całowaniu...

Jak cienka jest granica między nienawiścią, a miłością?

Bronagh nie lubi wychodzić ze swojej strefy komfortu. Po śmierci rodziców stworzyła mur wokół swojego serca, do którego nie wpuszcza nikogo prócz swojej starczej siostry. Lecz to tylko kwestia czasu. Gdy w szkole pojawiają się bracia Slater cały świat wywraca się jej do góry nogami.

To co na pewno mogę powiedzieć o tej książce to, że jest ona Wielkim Rollercosterem Emocjonalnym. Non stop się coś działo, ciągła akcja. Często nie mogłam nawet złapać oddechu. Tak jak po nią sięgnęłam, tak samo nie mogłam jej odłożyć nawet na minutę. Czasami emocji było tak wiele, że zaczynałam krzyczeć w poduszkę z ekscytacji.

Również nie zabrakło dobrego humoru, którym obdarowywała nas główna bohaterka. Nieraz wybuchałam śmiechem dzięki niej, więc nie dziwie się, że wszyscy od razu zaczynali ją lubić. Sama byłam jej wielką fanką.

Jeżeli szukacie książki, która wami wstrząśnie i przez którą o mało nie wyskoczy wam serducho z piersi. Właśnie ją znaleźliście

Jak cienka jest granica między nienawiścią, a miłością?

Bronagh nie lubi wychodzić ze swojej strefy komfortu. Po śmierci rodziców stworzyła mur wokół swojego serca, do którego nie wpuszcza nikogo prócz swojej starczej siostry. Lecz to tylko kwestia czasu. Gdy w szkole pojawiają się bracia Slater cały świat wywraca się jej do góry nogami.

To co na pewno mogę powiedzieć o...

Czy aby na pewno możemy ufać naszym bliskim, skoro nawet nie ufamy sobie?

Chociaż Cass Anderson obiecała mężowy nie wracać w burzliwą noc drogą przez las, zrobiła to, by szybciej dotrzeć do domu. Tylko, czy był to dobry pomysł? W zatoczce dostrzega samochód w którym siedzi kobieta, więc zatrzymuje się, lecz nie wysiada z nadzieją, że jeśli potrzebuje ona pomocy sama wyjdzie. Jednak, gdy tak się nie dzieje Cass odjeżdża. Jak się okazuje następnego dnia w wiadomościach ogłaszają, iż kobietę zamordowano. Główna bohaterka dowiaduje się, że jest to Jane - jej nowa znajoma. Co zaczyna ją doprowadzać do rozpaczy i okropnego poczucia winy.

Kobieta zaczyna mieć luki w pamięci, przez co czuje się jeszcze gorzej zważywszy na to, iż jej matka zmarła poprzez demencje we wczesnym wieku. Zapomina o umówionych spotkaniach, gdzie na parkingu pozostawiła swój samochód, rzeczach, które zakupiła przez telezakupy, czy nawet jak obsługuje się pralkę, bądź kawiarkę. Jeszcze te głuche telefony prawdopodobnie wykonywane przez zabójcę.

Książkę czyta się z wielką przyjemnością i napięciem. Osobiście w połowie książki zaczęłam dostrzegać, że z jednym z bohaterów jest coś nie tak. Jednak pod koniec to wszystko tak się obróciło, że sama nie wiedziałam co myśleć. Najbardziej podobały mi się te ostatnie rozdziały, w których ofiara zaczyna się o wszystkim dowiadywać, łączyć wątki i działać.

Wydaje mi się, że szczerze mogę polecić książkę B.A. Paris. Mnie na pewno nie zawiodła, a czy was, to już musicie sprawdzić sami czytając ją.

Czy aby na pewno możemy ufać naszym bliskim, skoro nawet nie ufamy sobie?

Chociaż Cass Anderson obiecała mężowy nie wracać w burzliwą noc drogą przez las, zrobiła to, by szybciej dotrzeć do domu. Tylko, czy był to dobry pomysł? W zatoczce dostrzega samochód w którym siedzi kobieta, więc zatrzymuje się, lecz nie wysiada z nadzieją, że jeśli potrzebuje ona pomocy sama...

Jak zwykle książka Colleen mnie nie zawiodła. Uwielbiam jej jakże cudowne poczucie humoru, to jak bardzo pomysłowa i kreatywna jest.

Ta pozycja pokazuje jak piękna może być miłość. To, że wygląd zewnętrzny nie jest tak bardzo ważny. Fallon przeżyła wypadek - przeżyła pożar. Który niestety zostawił po sobie nieprzyjemne blizny. Przekreśla jej to marzenia, traci pewność siebie. Lecz zjawia się chłopak i wszystko przekręca jej do góry nogami. Rozumie jak bardzo piękna tak naprawdę jest oraz, że nie musi przekreślać celu, jaki sobie wyznaczyła.

Fallon i Ben uznali, że będą się ze sobą spotykać co roku tego samego dnia. Szczerze mówiąc nie sądziłam, że uda im się tyle lat ten układ utrzymać. Moją 1 myślą było, że tak bardzo się w sobie zakochają, iż nie dadzą rady czekać kolejnych lat. Jednak tak się nie stało, książek tej autorki nie da się przewidzieć.

Działo się coś za każdym razem. Utrata kogoś bliskiego, wypadek, samolot, kłótnia, rozłąka. Tyle wydarzeń, a i tak nie było opcji, by się nie zobaczyli.

Strasznie spodobała mi się poezja Dylana Thomasa, więc coś czuję, że niedługo spróbuje parę jego prac. Tak jak krótkie zapiski Bena przy każdym 9 listopada, niektóre bardzo zapadły mi w pamięć.

Jednak myśl z tatuażem skradł mi serce i w przyszłości wiem, że ten pomysł wykorzystam.

Jak zwykle książka Colleen mnie nie zawiodła. Uwielbiam jej jakże cudowne poczucie humoru, to jak bardzo pomysłowa i kreatywna jest.

Ta pozycja pokazuje jak piękna może być miłość. To, że wygląd zewnętrzny nie jest tak bardzo ważny. Fallon przeżyła wypadek - przeżyła pożar. Który niestety zostawił po sobie nieprzyjemne blizny. Przekreśla jej to marzenia, traci pewność...

Dawno nie dawałam maximum gwiazdek. No ale trzeba przyznać, ta książka powaliła mnie na ziemię.

Zakupiłam ją zanim zrobił się o niej taki wielki rozgłos i szczerze mówiąc żałuję, że tak zwlekałam z jej przeczytaniem. Teraz chciałam sprawdzić, czy słusznie wszyscy się nią tak zachwycają oraz uważają za genialną. No i mieli racje. Nie pamiętam kiedy ostatnio tak bardzo się wciągnęłam w jaką powieść.

Bardzo podobały mi się charaktery głównych bohaterów, rozmowy miedzy nimi, docinki. Przepełniony energią Logan, tajemniczy Mason oraz oszałamiająca Sam. Uwielbiam to trio z całego serca. Razem są nieustraszeni.

Czy tylko ja czytając czułam motylki w brzuchu? To niesamowite, jak książki są w stanie przekazać nam emocje. Zgadzam się z tym, że Tijan jest 2 najlepszą autorką gatunku Young Adult. Książka jest naprawdę godna polecenia. Ja ją połknęłam w jakieś 6 godzin. Tak bardzo nie mogłam się od niej oderwać.

Dawno nie dawałam maximum gwiazdek. No ale trzeba przyznać, ta książka powaliła mnie na ziemię.

Zakupiłam ją zanim zrobił się o niej taki wielki rozgłos i szczerze mówiąc żałuję, że tak zwlekałam z jej przeczytaniem. Teraz chciałam sprawdzić, czy słusznie wszyscy się nią tak zachwycają oraz uważają za genialną. No i mieli racje. Nie pamiętam kiedy ostatnio tak bardzo się...

Nic nie jest w stanie opisać tego jak bardzo kocham tą historię (w szczególności głównego bohatera haha)

To już 3 tom, z jednej strony chciałabym przeczytać kolejną część, która jest również ostatnią. A z drugiej, nie chcę, bo przecież będzie to oznaczało koniec i nieważne jak bardzo chciałabym to ominąć, nie mogę. Opowieść wciąga kompletnie, strony lecą po sobie z prędkością światła i kartka po kartce kończyć opowieść.

Jedyne co mnie lekko zdenerwowało to ich "intymna scena" której oczywiście nie było. Bo nie oszukujmy każdy chyba tego oczekiwał, a dostaliśmy coś takiego. Ja osobiście nie wiedziałam co się wydarzyło. Czytasz, okay całują się. Następny rozdział i już na samym początku czytasz tekst "ja i Patch zrobiliśmy to..." Wtedy cofasz się z myślą "CO? Że niby kiedy?". Moim zdaniem to wydarzenie powinno być opisane chociaż w najmniejszym stopniu.

Myślę, że to na tyle. Poza tą małą uwagą, która tak mnie męczyła, z czystym sumieniem mogę polecić czytanie następnej części (jeżeli ktoś tego jeszcze nie zrobił). To jest świat do którego mogłabym wracać codziennie i żyć w nim pięknie.

Nic nie jest w stanie opisać tego jak bardzo kocham tą historię (w szczególności głównego bohatera haha)

To już 3 tom, z jednej strony chciałabym przeczytać kolejną część, która jest również ostatnią. A z drugiej, nie chcę, bo przecież będzie to oznaczało koniec i nieważne jak bardzo chciałabym to ominąć, nie mogę. Opowieść wciąga kompletnie, strony lecą po sobie z...

Jeff po próbie samobójczej trafia na przymusowy oddział psychiatryczny, z czego nie jest zbyt zadowolony. Uważa, że nie powinien tu być, zamknięty z tymi świrami. Ponieważ on jest normalny, a blizny na nadgarstkach, to jego sprawa, jego decyzja. To on dowodzi swoim życiem.

Nie jest również zachwycony obowiązkową terapią, bo przecież nie jest mu potrzebna. A jednak musi spędzić tam całe 45 dni, podczas których psychiatra stara się znaleźć rozwiązanie problemów, których chłopak się tak wypiera. Jako broń wybiera sarkazm i ironię, które jednak nie starczają na długo. Bo chociaż udaje mu się uciekać przed pytaniami innych, nigdy nie uda mu się uciec przed samym sobą.

Książka ta, to tak naprawdę dzinnik. W którym Jeff opisuje 45 dni pobytu na oddziale psychiatrycznym. Nie pisze tam jedynie o swoich problemach, lecz także o osobach nowo tam poznanych. Próbach nawiązania przyjaźni, czy potyczkach słownych z lekarzem. Pozycja ta pokazuje tragedie młodych ludzi, niszczący wstyd oraz ich brak samoakceptacji. Dzięki świetnemu poczuciu humoru głównego bohatera, opowieść nie jest przygnębiająca, a o dziwo rozśmiesza. Nieraz sama wciąż wybuchałam śmiechem.

Podoba mi się, że pozycja ta pokazuje, jak otwartość i szczerość w opisywaniu swoich doświadczeń pozwala je zaakceptować i nie traktować ich jako tematu tabu. Mam jednak lekki niedosyt ze względu na otwarte zakończenie. Strasznie chciałabym się dowiedzieć jak poszło z przyjaciółką głównego bohatera. Chociaż i tak najgorszą rzecz jaką zrobił autor, to uśmiercenie osoby, do której się dość przywiązałam.
Ale poza tym książkę polecam i nakłaniam do przeczytania.

Jeff po próbie samobójczej trafia na przymusowy oddział psychiatryczny, z czego nie jest zbyt zadowolony. Uważa, że nie powinien tu być, zamknięty z tymi świrami. Ponieważ on jest normalny, a blizny na nadgarstkach, to jego sprawa, jego decyzja. To on dowodzi swoim życiem.

Nie jest również zachwycony obowiązkową terapią, bo przecież nie jest mu potrzebna. A jednak musi...

Uwielbiam tą historię, uwielbiam tych bohaterów, Nocnych Łowców i wszystko co z nimi związane

Moim zdaniem tą serię każdy powinien przeczytać. Bo jest to powieść w której łatwo się zakochać.

Niedługo na pewno biorę się za następne części, ponieważ lubię tam wracać. Jakbym czuła, że to właśnie jest moje miejsce.

Uwielbiam tą historię, uwielbiam tych bohaterów, Nocnych Łowców i wszystko co z nimi związane

Moim zdaniem tą serię każdy powinien przeczytać. Bo jest to powieść w której łatwo się zakochać.

Niedługo na pewno biorę się za następne części, ponieważ lubię tam wracać. Jakbym czuła, że to właśnie jest moje miejsce.

Książka jest dobra. Podobała mi się, jednak pod koniec zaczęło mnie to wszystko powoli irytować.

Sama nie wiem dlaczego. Czy to przez to, iż zrywa z nią drugi raz, a żegnając się lecą słowa "Może kiedyś... Nam się uda..."

Strasznie polubiłam Connora, jest naprawdę cudownym chłopakiem. Przez co czasami było mi go okropnie szkoda. Niestety zakochał się w niewłaściwej osobie.

Najlepszym wątkiem w całej historii jest aktorstwo. To właśnie ono powoduje, że obie części są tak bardzo cudowne.

Na tym kończy się moja opinia. Mi się książka podobała i mogę polecić ją każdemu, kto daje radę z przeskokami czasowymi.

Książka jest dobra. Podobała mi się, jednak pod koniec zaczęło mnie to wszystko powoli irytować.

Sama nie wiem dlaczego. Czy to przez to, iż zrywa z nią drugi raz, a żegnając się lecą słowa "Może kiedyś... Nam się uda..."

Strasznie polubiłam Connora, jest naprawdę cudownym chłopakiem. Przez co czasami było mi go okropnie szkoda. Niestety zakochał się w niewłaściwej...

Mi osobiście dość podoba się ten pomysł. Nie przepadam za niszczeniem jakichkolwiek książek, więc bardziej o nią dbałam i ozdabiałam niż rozwalałam na kawałki.

Niektóre pomysły są naprawdę świetne, które rzeczywiście wzbudzają kreatywność. Każdy zadania może interpretować inaczej i różnie je wykonywać. Jak przeglądałam internet to przyznam szczerze, że niektóre prace były świetne.

Takie jest moja zdanie wobec tej książki. I nie za bardzo rozumiem tej fali hejtu na nią.

Mi osobiście dość podoba się ten pomysł. Nie przepadam za niszczeniem jakichkolwiek książek, więc bardziej o nią dbałam i ozdabiałam niż rozwalałam na kawałki.

Niektóre pomysły są naprawdę świetne, które rzeczywiście wzbudzają kreatywność. Każdy zadania może interpretować inaczej i różnie je wykonywać. Jak przeglądałam internet to przyznam szczerze, że niektóre prace były...

Was również zawsze ogarnia pustka po przeczytaniu jakiejkolwiek książki? Bo ja tak mam w tym momencie.

Gdy w końcu otrzymałam 2 tom, wiedziałam, że pierwsze co, to zacznę ją czytać. Oczywiście tak sie stało, leczy tylko do 80 strony. Ponieważ napadła na mnie jakaś czytelnicza blokokada, co zaczynałam, to kończyło sie po 3 zdaniach.

Zrobiłam sobie 3 tygodniową przerwę. Natomiast wczoraj postanowiłam spróbować raz jeszcze. No i jak widać udało mi się disiaj ją sończyć.

Cóż... Co mogłabym napisać na temat 2 tomu... Mi spodobał się bardzo, kocham tą trylogię całym sercem. No i oczywiście skończyła się tak, że od razu mam ochotę sięgać po kolejną część. Której na ten moment nie posiadam. Ale z pewnością kupię ją przy najbliższej okazji.

Jeśli mam być szczera, to nigdy nie spodziewałabym się takiego zakończenia. No, ale co ja będę się tu tak rozpisywać. Trzeba to po prostu przeczytać. Mnie osobiście 2 tom nie rozczarował, a raczej wręcz przeciwnie.

Was również zawsze ogarnia pustka po przeczytaniu jakiejkolwiek książki? Bo ja tak mam w tym momencie.

Gdy w końcu otrzymałam 2 tom, wiedziałam, że pierwsze co, to zacznę ją czytać. Oczywiście tak sie stało, leczy tylko do 80 strony. Ponieważ napadła na mnie jakaś czytelnicza blokokada, co zaczynałam, to kończyło sie po 3 zdaniach.

Zrobiłam sobie 3 tygodniową przerwę....

Książka jest świetna, naprawdę każdemu ją polecam. Jednak jakimś dziwnym trafem nie mam pojęcia co mogłabym o niej napisać... Jest cudowna, opowiada piękną historie, a Liam oniesmiela nawet czytelnika.

Książka jest świetna, naprawdę każdemu ją polecam. Jednak jakimś dziwnym trafem nie mam pojęcia co mogłabym o niej napisać... Jest cudowna, opowiada piękną historie, a Liam oniesmiela nawet czytelnika.

Krew, pot i łzy.
Te trzy słowa są idealną definicją tej otóż to książki.

Nie da się od niej oderwać, już od pierwszego rozdziału powieść pochłania całkowicie, ja czytałam ją z wielkim uczuciem, jednak w moim przypadku najczęstszym był po prostu szok.

Oczywiście jak najszybciej muszę kupić następne części :)

Pamiętajcie Powsatniemy! Czerwoni niczym świt

Krew, pot i łzy.
Te trzy słowa są idealną definicją tej otóż to książki.

Nie da się od niej oderwać, już od pierwszego rozdziału powieść pochłania całkowicie, ja czytałam ją z wielkim uczuciem, jednak w moim przypadku najczęstszym był po prostu szok.

Oczywiście jak najszybciej muszę kupić następne części :)

Pamiętajcie Powsatniemy! Czerwoni niczym świt

Co tu dużo mówić... Cudoo! Będąc szczerą Colleen mnie zaskoczyła. Myślałam, iż będzie to jakiś typowy romans, lecz historia tak bardzo zaczęła się rozkręcac, że po prostu byłam w szoku.

To właśnie jest piękne, każda z jej książek to dzieło, jej oryginalność, pomysłowość.

Hopeless jest właśnie tym rodzajem powieści, w którym płaczesz, a 5 sekund później zaczynasz się śmiać. Wzrusza, uszczęśliwa, smuci, a to właśnie jest najcudowniejsze, gdy książka przekazuje uczucia.

Nie wiem co mogę jeszcze napisać, na pewno wszystkim polecam, bo wywołuje wielki szok i odmózdza.

Co tu dużo mówić... Cudoo! Będąc szczerą Colleen mnie zaskoczyła. Myślałam, iż będzie to jakiś typowy romans, lecz historia tak bardzo zaczęła się rozkręcac, że po prostu byłam w szoku.

To właśnie jest piękne, każda z jej książek to dzieło, jej oryginalność, pomysłowość.

Hopeless jest właśnie tym rodzajem powieści, w którym płaczesz, a 5 sekund później zaczynasz się...

Książka jest świetna, pokazuje jak bardzo silna i prawdziwa może być miłość. Bohaterowie próbują dowiedzieć się jakie było ich życie, czy byli dobrymi ludźmi... Ale co najważniejsze, próbowali je zmienić, by było lepsze.

Nie ma co tu dużo opowiadać... Trzeba to przeżyć. Trzeba to przeczytać.

Kolejna książka Colleen mnie nie zawiodła, tak jak to, że bardzo spodobał mi się duet z Tarryn. Ta powieść na pewno trafi do jednych z moich ulubionych

Książka jest świetna, pokazuje jak bardzo silna i prawdziwa może być miłość. Bohaterowie próbują dowiedzieć się jakie było ich życie, czy byli dobrymi ludźmi... Ale co najważniejsze, próbowali je zmienić, by było lepsze.

Nie ma co tu dużo opowiadać... Trzeba to przeżyć. Trzeba to przeczytać.

Kolejna książka Colleen mnie nie zawiodła, tak jak to, że bardzo spodobał mi się...

Jestem parę minut po przeczytaniu i to jak ta historia jest piękna oraz jak wiele emocji u mnie wywołała...

Gdy zaczynałam ją czytać, coś mną poruszyło... Ponieważ, byłam na początku, dosłownie na samym początku i już chciało mi się płakać, tylko i ze względu na to jak cudowna jest tematyka tej opowieści.

Gdy w innych różnych książkach, najczęściej się płacze na końcu, czyż nie? W moim przypadku, wyglądało to zupełnie inaczej. Gdyby podzielić ją na 5 części... To na pewno, bez przerwy płakałam na 3 i 4.

Wydaje mi się, że naprawdę warto ja przeczytać, moim zdaniem jest BARDZO warta uwagi. Z całego serduszka mogę polecić ją każdemu, a Colleen od dzisiaj będzie jedną z moich ulubionych autorek.

Jestem parę minut po przeczytaniu i to jak ta historia jest piękna oraz jak wiele emocji u mnie wywołała...

Gdy zaczynałam ją czytać, coś mną poruszyło... Ponieważ, byłam na początku, dosłownie na samym początku i już chciało mi się płakać, tylko i ze względu na to jak cudowna jest tematyka tej opowieści.

Gdy w innych różnych książkach, najczęściej się płacze na końcu,...

Książka była świetna, lecz zakończenie wyrwalo we mnie osłupienie.

Takiego zakończenia nigdy bym się nie spodziewała. Ta książka wywołała u mnie płacz, śmiech, radość i wiele innych uczuć.

Polecam wszystkim i nie wiem co więcej mogę napisać, ponieważ nadal jestem w szoku po przeczytaniu jej.

Książka była świetna, lecz zakończenie wyrwalo we mnie osłupienie.

Takiego zakończenia nigdy bym się nie spodziewała. Ta książka wywołała u mnie płacz, śmiech, radość i wiele innych uczuć.

Polecam wszystkim i nie wiem co więcej mogę napisać, ponieważ nadal jestem w szoku po przeczytaniu jej.

Naprawdę świetna książka, w której bohaterów książki połączyły te same pasje.

Gdy są razem na scenie wszyscy wokół wyczuwają od nich bijący żar. Dotykanie się sprawia wrażenie płonącej skóry, to co ich przyciąga do siebie jest naprawdę niesamowite. Różne wydarzenia z przeszłości, miłość, pożądanie, pasja.

Dla mnie ta książka była naprawdę czymś przecudownym, nie mogłam spać nocami, ze względu na to, że tylko leżałam i ją czytałam. Ja tej opowieści daje naprawdę wielkiego plusa i na pewno kiedyś jeszcze do niej wrócę, bo zostawiła po sobie coś naprawdę wspaniałego, chociaż nie każda książka potrafi to zrobić.

Jedyne czego mi brakowało do zakończenia to ich finałowego występu.

Z całego serca polecam ją każdemu.

Chociaż miałam w planach zakończyć ją przed nowym rokiem, co niestety mi nie wyszło, poprzez okropny brak czasu. To jednak udało się zacząć rok z bardzo miłym akcentem.

Naprawdę świetna książka, w której bohaterów książki połączyły te same pasje.

Gdy są razem na scenie wszyscy wokół wyczuwają od nich bijący żar. Dotykanie się sprawia wrażenie płonącej skóry, to co ich przyciąga do siebie jest naprawdę niesamowite. Różne wydarzenia z przeszłości, miłość, pożądanie, pasja.

Dla mnie ta książka była naprawdę czymś przecudownym, nie mogłam...