Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W przedmowie od tłumaczki trafnie jest podkreślone, że w tej książce osoby autorskiej queerowości oraz kultury meksykańskiej jest dużo więcej w porównaniu do “Strażników Dusz”. Więc, jeżeli tamta historia skradła Wasze serca, to koniecznie sięgnijcie po “Próby Słońca”, bo i w tym przypadku także się nie zawiedziecie.

Ta książka dosłownie jest przepełniona mitologią meksykańską i dodatkowo kipi magią. Aiden Thomas perfekcyjnie łączy elementy fantastyczne ze światem rzeczywistym i tworzy przy tym coś swojego. Choć w trakcie czytania samoczynnie nasuwa się skojrzenie z serią o Percym Jacksonie, to jak dla mnie jedynym podobieństwem między tymi tytułami jest wykorzystanie mitologii do zbudowania całej fabuły. A poza tym, są to dwa różne dzieła. I przyznam, że “Próby Słońca” przekonują mnie do siebie zdecydowanie bardziej.

W książce znajdują się nawiązania do naszego współczesnego świata i tego co obecnie zdominowało nasze życie – social media. Ale za każdym razem, gdy w tekście pojawiały się wzmianki o uwielbianych przez nas aplikacjach, na mojej twarzy pojawiał się uśmiech. Dlaczego? To musicie już sprawdzić samodzielnie.

To opowieść o przyjaźni, oddaniu, o walce dobra ze złem, przemianie, akceptacji, o potędze życia i sile poświęcenia. To fantastyczne young adult, po którego przeczytaniu dociera do ciebie, że potrzebujesz więcej. Dobrze, że ma to być dylogia.

W przedmowie od tłumaczki trafnie jest podkreślone, że w tej książce osoby autorskiej queerowości oraz kultury meksykańskiej jest dużo więcej w porównaniu do “Strażników Dusz”. Więc, jeżeli tamta historia skradła Wasze serca, to koniecznie sięgnijcie po “Próby Słońca”, bo i w tym przypadku...

Rozwiń Zwiń

Dzisiejsze młodzieżówki to już nie tylko książki, które mają dostarczyć przede wszystkim rozrywki, po przeczytaniu których zabieramy się za kolejną podobną, zapominając o poprzednich, angażując się w prostą fabułę wyłącznie w chwili czytania, a po odłożeniu książki na bok nie wracamy już do nich nawet mimowolnie myślami.

Wręcz przeciwnie. Coraz częściej współczesne młodzieżówki to wielowątkowe i wielowarstwowe powieści, poruszające tematy trudne, często pomijane, unikane, bądź wykorzystywane wyłącznie w celu wywarcia szoku. To historie, które w odpowiedzialny sposób, z oddaniem szacunku, dużą dawką wrażliwości, poruszją problemy, które z jednej strony dostarczają fali emocji, ale z drugiej są swego rodzaju drogowskazem, niosą pewne przesłanie i są zdecydowanie czymś więcej niż tylko ulotną, wymyśloną opowieścią.

Do tego rodzaju młodzieżówki zaliczyłbym właśnie ten tytuł "Wilki się czają". Od pierwszych stron czuć ciężkość tej historii. Narraja choć prowadzona w trzeciej osobie wżera się w umysły postaci, z perspektywy których obserwujemy wszystkie zdarzenia i oddaje ich myśli i odczucia jeszcze lepiej, niż gdyby same miały to zrobić. W trakcie czytania czułem mrok, mglistość, zimno, jakby za oknem cały czas padał deszcz, a ja choć byłem w pokoju, miałem wrażenie jakbym stał w centrum ulewy.

Kreacja poszczególnych postaci zrobiła na mnie wrażenie. Każda z nich była po coś. Postawa Cam, choć być może bardzo natarczywa, skupiona na ściśle określonym celu, dla mnie jest godna podziwu i pochwały. Podobnie zachowanie Ashera, który podjął trudną decyzję, ale właśnie tego, bym od niego oczekiwał. I Adam Xu i zachowana przez niego zimna krew, odwaga oraz nieobojętność wobec drugiej osoby, to bardzo cenne cechy. I na koniec Nora - to ona przeżyła najwięcej, choć bardzo chciała nie pozostała sama. A od przyjaciół dostała znacznie więcej niż oczekiwała.

Dzisiejsze młodzieżówki to już nie tylko książki, które mają dostarczyć przede wszystkim rozrywki, po przeczytaniu których zabieramy się za kolejną podobną, zapominając o poprzednich, angażując się w prostą fabułę wyłącznie w chwili czytania, a po odłożeniu książki na bok nie wracamy już d...

Rozwiń Zwiń