Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio mam mało czasu na czytanie książek, nad czym okrutnie ubolewam. Jednakże w końcu udało mi się przeczytać Rękę mistrza Stephena Kinga. Zabrałam się za nią w lipcu, jednak początek strasznie mnie nudził, a do tego czasem łapie mnie "czytelnicza niemoc" i zastój trwał, aż do niedawna. I nie powiem, ale książka okazała się bardzo interesująca i okrutnie mnie wciągnęła. Miałam przyjemność przeczytania kilku książek Kinga i ta zdecydowanie wbiła się na listę tych ulubionych.

Główny bohater, pięćdziesięcioletni Edgar Freemantle jest właścicielem bardzo dobrze prosperującej firmy budowlanej. Niestety ulega wypadkowi, w którym traci prawą rękę i doznaje uszkodzeń mózgu. Wpada w ciężką depresję, miewa niekontrolowane napady furii - próbuje nawet zabić żonę, która po tym incydencie go opuszcza. Zrozpaczony Edgar usiłuje popełnić samobójstwo, jednak idzie za radą psychiatry i przenosi się na odludną wyspę u wybrzeża Florydy, zwaną Duma Key.

W wynajętym domu Edgar odkrywa swój wielki talent malarski. Po mimo utraconej ręki, zaczyna tworzyć surrealistyczne obrazy w bardzo szybkim tempie. Podczas rekonwalescencji zaprzyjaźnia się z Jeromem Wiremanem, opiekunem sędziwej właścicielki wyspy. Kiedy Edgar zapoznaje się z ową Elizabeth Eastlake, jego losy zaczynają się splatać z jej. Od momentu powstania obrazów, okazuje się, że Duma wcale nie jest spokojną wyspą. Zaczynają się dziać niepokojące rzeczy. W końcu Edgar i Wireman małymi krokami odkrywają, że kilkadziesiąt lat wcześniej na wyspie miały miejsce okropne zdarzenia. A zło, które władało wyspą tylko czeka, żeby je uwolnić.

Ręka mistrza to typowy horror Kinga. Spokojnie mogę ją polecić wszystkim miłośnikom tego gatunku. Szkoda tylko, że trudno się rozstać z głównymi bohaterami. Bardzo ich polubiłam i ciężko było tak zakończyć tą historię...

Ostatnio mam mało czasu na czytanie książek, nad czym okrutnie ubolewam. Jednakże w końcu udało mi się przeczytać Rękę mistrza Stephena Kinga. Zabrałam się za nią w lipcu, jednak początek strasznie mnie nudził, a do tego czasem łapie mnie "czytelnicza niemoc" i zastój trwał, aż do niedawna. I nie powiem, ale książka okazała się bardzo interesująca i okrutnie mnie wciągnęła....

Gdy tylko dowiedziałam się, że jedna z moich ulubionych autorek wydaje nową książkę, nie mogłam doczekać się jej premiery. Przy okazji złożyło się tak, że kilka dni później dostałam kupon rabatowy do Empiku i od razu popędziłam między regały.

Powieść zaczyna się od śmierci Barry'ego Fairbrother'a - mieszkańca i członka Rady Gminy miasteczka Pagford. W wyniku czego pojawia się wolne miejsce na jego stanowisko, akurat w momencie, gdy w gminie miały zostać podjęte ważne decyzje w sprawie bardzo spornego osiedla. Śmierć Fairbrother'a wywołuje poruszenie wśród mieszkańców - jedni pogrążają się w smutku, inni starają się ukryć ekscytację. Barry był osobą, która przez swoje poglądy miała dużo swoich zwolenników, ale również i przeciwników. Tematem spornym w miasteczku jest osiedle Fields, z którego pochodził Barry. Jest to siedlisko zamieszkałe przez patologiczne rodziny, gdzie przemoc i narkotyki są na porządku dziennym. Mieściło się na pograniczu Pagford z większym miastem - Yarvil. Dla większości mieszkańców Pagford, Fields należało oddzielić od ich miasta, jednak znalazła się też mała garstka zwolenników owego osiedla, którzy uważali, że należy zresocjalizować jego mieszkańców.

Czytając poznajemy historię paru rodzin, relacje między nimi. Pagford jest małym miasteczkiem, w który wszyscy mieszkają zazwyczaj od pokoleń, a nowi przybysze traktowani są z rezerwą. Wybrukowane ulice, domy ozdobione donicami z kwiatami zgodnie ze wcześniejszymi ustaleniami - wszystko wygląda doskonale. Jednak każda z rodzin ma swoje sekrety i boryka się z różnymi problemami. Autorka przedstawia wszystkie postacie stopniowo, odkrywając każdą z nich.



Porusza również bardzo współczesne problemy - nietolerancji, przemocy czy patologi. Spotykamy się z bohaterką o imieniu Sukhvinder, która pochodzi z pakistańskiej rodziny i jest prześladowana i nękana w szkole z powodu swojego wyglądu. W innej rodzinie natykamy się na przemoc - ojciec tyran wyżywa się na żonie i synach, chociaż na zewnątrz wszystko wygląda normalnie. Mamy też Krystal - nastolatkę mieszkającą w Fields, której matka jest narkomanką, a dziewczyna sama musi opiekować się swoim czteroletnim bratem i dbać o to, aby ponownie nie zabrała go opieka społeczna. Dziewczyna przez swoje pochodzenie i trudne dzieciństwo sprawia problemy w szkole.

Rowling w swojej książce poświęca dużą uwagę nastolatkom. Ich problemami z dorastaniem, samoakceptacją oraz relacjami z rodzicami. Pojawiają się też motywy pierwszych doświadczeń z narkotykami czy seksem. W każdej rodzinie pojawiają się problemy z dziećmi, nawet szkolna pedagog nie potrafi poradzić sobie ze swoim dorastającym synem. Młodzież broni się przed atakami i poniżaniem, jakie ich spotyka ze strony rodziców - przez co sieją mały zamęt w świecie dorosłych.

Trafny wybór jest pełne analizy społeczeństwa. Miejscami bywa wulgarnie i pokazuje, że egocentryzm może nie tylko odbić się na nas samych, ale też prowadzić do tragedii.

Książkę polecam każdemu. Bardzo szybko się czyta, mimo powolnej fabuły i na pewno zapisze się na długo w mojej pamięci.

Gdy tylko dowiedziałam się, że jedna z moich ulubionych autorek wydaje nową książkę, nie mogłam doczekać się jej premiery. Przy okazji złożyło się tak, że kilka dni później dostałam kupon rabatowy do Empiku i od razu popędziłam między regały.

Powieść zaczyna się od śmierci Barry'ego Fairbrother'a - mieszkańca i członka Rady Gminy miasteczka Pagford. W wyniku czego pojawia...

Książka nie jest obszerna, bo ma zaledwie lekko ponad 300 stron. Czyta się ją bardzo szybko. Dosłownie pochłania. Tytuł pochodzi od piosenki The Beatles o tym samym tytule i dość często pojawia się w powieści. Akcja umieszczona jest w późnych latach 60-tych w Tokio. Bohaterem jest Watanabe, który wspomina lata swojej młodości. W okresie dojrzewania zetknął się z samobójstwem swojego jedynego przyjaciela, co zbliża go do tajemniczej Naoko. Łączy ich wzajemna fascynacja i śmierć ich wspólnego kompana. Jednakże depresyjna natura dziewczyny nie pozwala im cieszyć się sobą. Na studiach Watanabe spotyka niezależną Midori - zwolenniczkę swobody seksualnej o dość dynamicznym charakterze. Ich drogi łączą się ze sobą. Mimo to, chłopak nie może zapomnieć o Naoko. Obie dziewczyny potrzebują pomocy, przyjaźni, a Watanabe stara się im to zapewnić. Mimo to jest bardzo zamknięty w sobie, nie chce albo nie potrafi się przed nikim otworzyć. Spotyka się z obydwiema dziewczynami i jest wobec nich uczciwy. W pewnym momencie dociera do niego, że kocha oby dwie kobiety. Każdą inną miłością. Jest w kropce i nie wie co ma zrobić. Przy każdym wyborze kogoś skrzywdzi. Watanabe musi zmierzyć się z dorastaniem, własnymi wyborami i nieprzewidywalnością życia.

Powieść mówi o miłości i przyjaźni, ale pełna jest też samotności i śmierci. Nostalgiczna historia wciąga, pomimo braku jakichkolwiek zwrotów akcji, pokazuje zwyczajne życie. Zwykła codzienność, studia, praca, spacery. Żadnych niesamowitych zdarzeń. Wszystko jest po prost ludzkie i chyba to właśnie dodaje tej książce czegoś niesamowitego.

Z całą pewnością sięgnę po następne powieści Murakamiego.

Książka nie jest obszerna, bo ma zaledwie lekko ponad 300 stron. Czyta się ją bardzo szybko. Dosłownie pochłania. Tytuł pochodzi od piosenki The Beatles o tym samym tytule i dość często pojawia się w powieści. Akcja umieszczona jest w późnych latach 60-tych w Tokio. Bohaterem jest Watanabe, który wspomina lata swojej młodości. W okresie dojrzewania zetknął się z...