Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka warta czytania tylko od drugiej połowy.

Książka warta czytania tylko od drugiej połowy.

7.5, gdyby świat nie był tak płaski dałabym zdecydowanie wyższą ocenę. Niemniej, SJM robi fantastyczną wiwisekcję przemocowego związku, tego jak trudno się z niego wyleczyć i jak wiele pracy trzeba poświęcić na zaufanie komuś nowemu. Dla mnie dwa 1 tomy ACOTAR są po prostu ekstra wiwisekcją niezdrowych fantazji w książkach i utrzymywania raniących relacji romantycznych i bardzo je za to cenię.

7.5, gdyby świat nie był tak płaski dałabym zdecydowanie wyższą ocenę. Niemniej, SJM robi fantastyczną wiwisekcję przemocowego związku, tego jak trudno się z niego wyleczyć i jak wiele pracy trzeba poświęcić na zaufanie komuś nowemu. Dla mnie dwa 1 tomy ACOTAR są po prostu ekstra wiwisekcją niezdrowych fantazji w książkach i utrzymywania raniących relacji romantycznych i...

Mimo fantastycznego pomysłu, fajnego rozszerzenia perspektyw książka w drugiej połowie straciła stawkę i napięcie.

Mimo fantastycznego pomysłu, fajnego rozszerzenia perspektyw książka w drugiej połowie straciła stawkę i napięcie.

Cute.

Wysoka stawka, zagadki, fajne metafory. Dużo akcji, intensywna droga bohaterów.

Jedyny mój zarzut byłby taki, że działo się już za dużo i za dużo było powtarzania podobnych mechanizmów i motywów.

Cute.

Wysoka stawka, zagadki, fajne metafory. Dużo akcji, intensywna droga bohaterów.

Jedyny mój zarzut byłby taki, że działo się już za dużo i za dużo było powtarzania podobnych mechanizmów i motywów.

Nieoczekiwanie mądra, naiwna, bogata i powierzchowna opowieść o dojrzewaniu do bliskości emocjonalnej. Jednocześnie drażniła mnie i zachwycała i zdaje się że zabieg ten był celowy.

Nieoczekiwanie mądra, naiwna, bogata i powierzchowna opowieść o dojrzewaniu do bliskości emocjonalnej. Jednocześnie drażniła mnie i zachwycała i zdaje się że zabieg ten był celowy.

Zachęciły mnie wysokie opinie na lubimy czytać i niestety niesłusznie. Mimo że powieść Aliny Duchnowskiej ma dobre momenty, ciekawe pomysły i widać czerpanie z interesujących motywów to kuje w oczy. Fabuła podana w dialogach, bohaterowie jedno wymiarowi i nieskomplikowani.
Mam wrażenie, jakby autorce trudno było się zdecydować, czy napisać bajkę w stylu "Czarnoksiężnika z Archipelagu", współczesne high fantasy, czy też jeszcze coś innego. I oczywiście mieszanie konwencji jest ok, o ile miesza się je świadomie, wie dlaczego i po co. Nie mam poczucia, że tutaj to było zamierzone.

Zachęciły mnie wysokie opinie na lubimy czytać i niestety niesłusznie. Mimo że powieść Aliny Duchnowskiej ma dobre momenty, ciekawe pomysły i widać czerpanie z interesujących motywów to kuje w oczy. Fabuła podana w dialogach, bohaterowie jedno wymiarowi i nieskomplikowani.
Mam wrażenie, jakby autorce trudno było się zdecydować, czy napisać bajkę w stylu "Czarnoksiężnika z...

Powieść równa, rytmiczna, powolna ale nie nudna. Nienachalnie galicyjska, wyrazista i bezkompromisowa. Dawno nie czytałam czegoś tak plastycznego i jednocześnie doskonałego warsztatowo.

Powieść równa, rytmiczna, powolna ale nie nudna. Nienachalnie galicyjska, wyrazista i bezkompromisowa. Dawno nie czytałam czegoś tak plastycznego i jednocześnie doskonałego warsztatowo.

Bardzo przyjemna fantastyka, z gatunku tych które zaczynają się doskonale i kończą w bardzo uproszczony sposób. Poziom nie jest utrzymany, ale still dostateczny.

Bardzo przyjemna fantastyka, z gatunku tych które zaczynają się doskonale i kończą w bardzo uproszczony sposób. Poziom nie jest utrzymany, ale still dostateczny.

Zaczęła się super. Bohaterka wspaniała, język doskonały a akcja wartka. Fantastycznie przechodziło się przez świat z tą początkową "Brenną", fajnie ten świat wyglądał z perspektywy demona. Dużo przyjemności!

Niemniej wątki dokończone trochę koślawo. Kilka niezbornych dialogów na końcu ("Ja mam przyjaciół") i od 80% książki jakgdyby napisane w pośpiechu, domknięte, żeby domknąć. Szkoda, bo potencjał był fantastyczny. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki autorki.

Na minus - tokenizacja Milo, bez głębi psychologicznej dziecka krzywdzonego. A potencjał był super.

Zaczęła się super. Bohaterka wspaniała, język doskonały a akcja wartka. Fantastycznie przechodziło się przez świat z tą początkową "Brenną", fajnie ten świat wyglądał z perspektywy demona. Dużo przyjemności!

Niemniej wątki dokończone trochę koślawo. Kilka niezbornych dialogów na końcu ("Ja mam przyjaciół") i od 80% książki jakgdyby napisane w pośpiechu, domknięte, żeby...

Wszystko do kochania w tym zbiorze.

Wszystko do kochania w tym zbiorze.

Spoko małomiasteczkowy klimat, fajne relacje między bohaterami, ale druga połowa książki mocno mi strzyka fabularnie.
Dialogi często wyrywały mnie z fabuły podawaniem informacji wprost i szkolniackim językiem.
Mam poczucie spłaszczenia wątku, postaci Matki i brakowało mi wpuszczenia tego wątku w dialog z którymś innym (np. żeby jakaś główniejsza postać też miała trudność z poświęcaniem się, lub z rolą opiekuńczą - tego nie było) - przez to całość wypadła dla mnie płasko.
Kilkukrotnie rzeczy udały się dzięki magicznej różdżce autorki (telefon i rozwiązanie wątku człowieka z lasu)
Wątki tak się pomieszały w III akcie, że już całkowicie zapomniałam, że zaginęła jakaś dziewczyna.
I wyszłam z powieści bez czegoś więcej niż wzruszenie ramion. A szkoda, bo książka miała wspaniały potencjał.

Spoko małomiasteczkowy klimat, fajne relacje między bohaterami, ale druga połowa książki mocno mi strzyka fabularnie.
Dialogi często wyrywały mnie z fabuły podawaniem informacji wprost i szkolniackim językiem.
Mam poczucie spłaszczenia wątku, postaci Matki i brakowało mi wpuszczenia tego wątku w dialog z którymś innym (np. żeby jakaś główniejsza postać też miała trudność...

Pierwsza połowa, prywatnego doświadczenia - piękna, miałam ciarki w trakcie czytania, taka to była niesamowita opowieść o tym jak człowiek może się diametralnie zmienić. Drugą część czyta się jak zwykłe wywiady przeprowadzone pod tezę. Brakowało mi więcej opowieści o doświadczeniu autora a mniej o innych ludziach.

Pierwsza połowa, prywatnego doświadczenia - piękna, miałam ciarki w trakcie czytania, taka to była niesamowita opowieść o tym jak człowiek może się diametralnie zmienić. Drugą część czyta się jak zwykłe wywiady przeprowadzone pod tezę. Brakowało mi więcej opowieści o doświadczeniu autora a mniej o innych ludziach.

Wątki się fajnie ciągną, historia jest trochę mniej naiwna i wyraźnie świadomie prowadzona. Wierzę w intuicje, konflikty i trudności bohaterów, współczuję im i kibicuję. Bardzo się cieszę z grozy i skrupulatności opisu scen walki. Czego więcej chcieć od takiej prozy?

Wątki się fajnie ciągną, historia jest trochę mniej naiwna i wyraźnie świadomie prowadzona. Wierzę w intuicje, konflikty i trudności bohaterów, współczuję im i kibicuję. Bardzo się cieszę z grozy i skrupulatności opisu scen walki. Czego więcej chcieć od takiej prozy?

Zupełnie czadowa akcja, dobrze skonstruowani główni bohaterowie, fajne potwory, w dość prostej zagadce. Trochę naiwne, ale jak ma być inaczej przeprowadzona opowieść heroiczna w stylu YA?

Zupełnie czadowa akcja, dobrze skonstruowani główni bohaterowie, fajne potwory, w dość prostej zagadce. Trochę naiwne, ale jak ma być inaczej przeprowadzona opowieść heroiczna w stylu YA?

Faktograficznie ta książka jest doskonale opisana i przemyślana. Ewolucyjnie inteligencja powstała przynajmniej dwa razy, wytwarzając kompletnie różne umysły, jeżeli chcesz się dowiedzieć jak to się stało po raz pierwszy - przeczytaj te książkę.

Faktograficznie ta książka jest doskonale opisana i przemyślana. Ewolucyjnie inteligencja powstała przynajmniej dwa razy, wytwarzając kompletnie różne umysły, jeżeli chcesz się dowiedzieć jak to się stało po raz pierwszy - przeczytaj te książkę.

Ta książka zmieniła moje podejście do tego czym jest kultura jako taka, jak powstają kultury i na czym polega (nie) wyjątkowość człowieka. Dużo wrażliwości i przebijania sztucznych baniek intelektualnych, w które dotychczas wierzyłam (tylko ludzie tworzą kulturę, piękno, politykę i głębokie więzi społeczne).

Ta książka zmieniła moje podejście do tego czym jest kultura jako taka, jak powstają kultury i na czym polega (nie) wyjątkowość człowieka. Dużo wrażliwości i przebijania sztucznych baniek intelektualnych, w które dotychczas wierzyłam (tylko ludzie tworzą kulturę, piękno, politykę i głębokie więzi społeczne).

Ślicznie napisane, ciekawa wrażliwość, żywe obrazy. Łatwo wejść w te książkę. Mnie nie chwyciło, ale może jestem trochę za duża. A może trochę za długo czekałam na rozwinięcie i akcję. I może troszeczkę nie wierzyłam w to że bohaterka ma 11 a nie 50 lat ;)

Ślicznie napisane, ciekawa wrażliwość, żywe obrazy. Łatwo wejść w te książkę. Mnie nie chwyciło, ale może jestem trochę za duża. A może trochę za długo czekałam na rozwinięcie i akcję. I może troszeczkę nie wierzyłam w to że bohaterka ma 11 a nie 50 lat ;)

Omg przeczytałam jako dorosła osoba i jaka to jest odważna, ciekawa powieść. Jacy doskonali bohaterowie. Jaką Lizzy jest fantastyczną przewodniczką i role model.

Omg przeczytałam jako dorosła osoba i jaka to jest odważna, ciekawa powieść. Jacy doskonali bohaterowie. Jaką Lizzy jest fantastyczną przewodniczką i role model.

Książka pozwalająca wyjść z bańki i rzeczywiście zastanowić się nad tym z czego u różnych ludzi wynika stosunek do dzikości.

Książka pozwalająca wyjść z bańki i rzeczywiście zastanowić się nad tym z czego u różnych ludzi wynika stosunek do dzikości.

Dobrze napisana. Autor się nie kryguje że będzie pisał o "dzikości" czy "przyrodzie" tylko od razu dowiadujemy się że chodzi o społeczeństwo szwedzkie w obliczu zmiany paradygmatu stosunku do środowiska naturalnego. I dobrze. Dowozi to na co się umówiliśmy.
Chociaż odczuwam pewien niedosyt. Treść opisująca zoo jako takie, nie jest zlinkowana z zoo o którym mowa. Brakuje mi dokładniejszej analizy tego skąd wzięła się kultura zajechania się do żywego wśród opiekunów zwierząt - bo to też chyba jest głębszy problem i ciekawa dynamika.

Dobrze napisana. Autor się nie kryguje że będzie pisał o "dzikości" czy "przyrodzie" tylko od razu dowiadujemy się że chodzi o społeczeństwo szwedzkie w obliczu zmiany paradygmatu stosunku do środowiska naturalnego. I dobrze. Dowozi to na co się umówiliśmy.
Chociaż odczuwam pewien niedosyt. Treść opisująca zoo jako takie, nie jest zlinkowana z zoo o którym mowa. Brakuje...