Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Inferno jest czwartą książką Dana Browna, którą przeczytałam i przyznam, że niezmiennie lubię jego książki za ciekawostki dotyczące miejsc, zabytków, dzieł sztuki. Ale...Niestety jako kryminał pozostawia trochę do życzenia. Być może jest to już pewne znudzenie powtarzalnością schematu (Robert Langdon, specjalista od symboli u boku młodej kobiety, próbuję rozwiązać zagadkę na podstawie wskazówek z dzieł sztuki i ma na to bardzo ograniczoną ilość czasu), ale przede wszystkim odniosłam wrażenie, jakby autor chciał aż na siłę zaskoczyć czytelnika. W sumie, udało mu się to, ale jak dla mnie wyjaśnienie powodu pościgu i motywy działań poszczególnych postaci były aż za bardzo naciągane. I tak jak na początku podobało mi się tempo książki, tajemniczość i sam pomysł formy zagrożenia (zwłaszcza że mamy czas kwarantanny), tak im bliżej końca, tym z mniejszą chęcią do niej sięgałam.
Oczywiście moja ogólna ocena książki i tak jest dość dobra, ale głównie przez to, że był to dla mnie intrygujący i ciekawy przewodnik po Florencji, Wenecji i Stambule, zwłaszcza, że czytałam wydanie ilustrowane, które zdecydowanie polecam.

Inferno jest czwartą książką Dana Browna, którą przeczytałam i przyznam, że niezmiennie lubię jego książki za ciekawostki dotyczące miejsc, zabytków, dzieł sztuki. Ale...Niestety jako kryminał pozostawia trochę do życzenia. Być może jest to już pewne znudzenie powtarzalnością schematu (Robert Langdon, specjalista od symboli u boku młodej kobiety, próbuję rozwiązać zagadkę...

Bardzo lekka i przyjemna do poczytania historia prostaka, który z dnia na dzień osiągnął niewyobrażalny sukces.

Stało się to częściowo za spawą zbiegu okoliczności i zwyczajnego farta, a częściowo za sprawą niesamowitej determinacji Nikodema i umiejętność bardzo trzeźwej oceny sytuacji. Z jednej strony bohater genialny, od którego można by było się wiele rzeczy nauczyć, z drugiej strony zwyczajna kanalia dążąca do celu za wszelką cenę.

Wiele osób komentując tą książkę odnosi się do współczesnej polityki. Ja osobiście bardziej zwróciłam uwagę na mistrzowskie przedstawienie tego, jak łatwo ludzie wyrabiają sobie zdanie na czyjś temat, nie na podstawie własnych doświadczeń z tą osobą i obserwacji, a na podstawie tego co inni o tej osobie mówią. Jedyny Żorż Ponimirski (dodajmy, że wariat) nie sugerował się tym co słyszał o Nikodemie, tylko sam wyrobił sobie o nim opinie.

Jest to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać.

Bardzo lekka i przyjemna do poczytania historia prostaka, który z dnia na dzień osiągnął niewyobrażalny sukces.

Stało się to częściowo za spawą zbiegu okoliczności i zwyczajnego farta, a częściowo za sprawą niesamowitej determinacji Nikodema i umiejętność bardzo trzeźwej oceny sytuacji. Z jednej strony bohater genialny, od którego można by było się wiele rzeczy nauczyć, z...

Według mnie bardzo ciekawa, trzymająca w napięciu i niesamowicie zaskakująca książka. Poza tym bardzo podoba mi się sposób w jaki została napisana. Jest kilku narratorów, dzięki czemu widać w jak bardzo odmienny sposób może być postrzegane to samo zdarzenie, przez różne osoby, jak bardzo mylne można wysnuć wnioski jeśli nie zna się całej prawdy i do jakich tragedii może to czasem doprowadzić.
Książka naprawdę godna polecenia. Na długo zostaje w pamięci.

Według mnie bardzo ciekawa, trzymająca w napięciu i niesamowicie zaskakująca książka. Poza tym bardzo podoba mi się sposób w jaki została napisana. Jest kilku narratorów, dzięki czemu widać w jak bardzo odmienny sposób może być postrzegane to samo zdarzenie, przez różne osoby, jak bardzo mylne można wysnuć wnioski jeśli nie zna się całej prawdy i do jakich tragedii może to...