Diana Blanco jest jedną z najlepszych „przynęt” madryckiej policji. Opierając się na sztukach Szekspira, naukowcy stworzyli nowy projekt. Określona kombinacja gestów i min może przyciągnąć uwagę przestępcy i pomóc w jego schwytaniu – osoby szkolone w tym celu nazywa się właśnie „przynętami”. Diana uchodzi za najlepszą w swoim fachu, szkolona bowiem była przez prawdziwego mistrza w tej dziedzinie. Teraz stoi jednak przed wyjątkowo trudnym wyzwaniem – ma pomóc w złapaniu jednego z najbardziej okrutnych morderców, Widza.

Somoza opiera „Przynętę” na pomyśle oryginalnym, ale też nieco kontrowersyjnym – według koncepcji przedstawionej w thrillerze, każdy człowiek jest podatny na manipulację „przynęt”. Ludzi różnią od siebie jedynie słabości, którym ulegają a które można zaklasyfikować dzięki sztukom Szekspira. „Przynęta” nie jest pierwszą – ani też zapewne ostatnią – powieścią, wykorzystującą motyw tajnego szyfru ukrytego w sztukach angielskiego dramatopisarza, po raz pierwszy jednak łączy się Szekspira z technikami ocierającymi się o hipnozę i programowanie neurolingwistyczne. Niestety, potencjał tego pomysłu nie został w pełni wykorzystany, samego Szekspira jest bowiem w thrillerze bardzo niewiele. Nasuwa to podejrzenie, iż autor nie chce przedstawić szczegółów techniki, na której oparł całą koncepcję powieści, gdyż nie jest ona w pełni dopracowana. Niektóre wyjaśnienia dotyczące przynęt i masek wydają się dość mętne, Somoza stara się to jednak nadrobić dużą ilością nagłych zwrotów akcji i tempem fabularnym, kojarzącym się chwilami z filmami sensacyjnymi.