Sprawcą całego zamieszania jest nieżyjący od 25 lat, Bill Cosey. To właśnie jego duch unosi się nad wszystkimi nieszczęściami. W latach swojej świetności był renomowanym hotelarzem otoczonym wianuszkiem pochlebców i kobiet. Za życia zdołał zapanować nad swoim chwiejnym królestwem i skłóconą rodziną. Ale po jego śmierci wszystko posypało się jak domek z kart. Cosey zostawił majątek i dwie zwaśnione kobiety, z których każda gotowa była walczyć o swoją część. Po latach już podstarzałe, upokorzone koniecznością życia pod jednym dachem, nic nie straciły z czujności i zawziętości w dopominaniu się o własne prawa. Dopiero gdy do akcji wkracza najęta do pomocy dziewczyna o imieniu Juniorka następuje przełom. Jednak cwana Juniorka gotowa jest wykorzystać sytuację w domu do własnych celów. Przy okazji zrobi też rewolucję w życiu Heed i Christine.

Sama historia nie byłaby tak frapująca, gdyby nie sposób jej przedstawienia. Toni Morrison nie zamierza przypodobać się czytelnikom klarowną, chronologicznie ułożoną fabułą. Różne punkty widzenia, rozdziały pełne retrospekcji wprowadzają sporo zamętu. Taka proza wymaga koncentracji i odrobiny cierpliwości. Oczywiście, wraz z upływem stron cała historia przybiera coraz konkretniejsze kształty. Stopniowo sytuacja staje się coraz jaśniejsza. Wspomnienia snute przez bohaterów zazębiają się i łączą by ostatecznie ułożyć się w jeden spójny obraz.

W powieści „Miłość” dominują wyraziste postacie, silne emocje i skomplikowane relacje międzyludzkie. W tych okolicznościach spod pióra Morrison wychodzą bohaterowie dalecy od ideału, a targani słabościami i namiętnościami. Swoją wyrozumiałością dla ludzkich błędów czy potknięć Morrison skutecznie potrafi zaskarbić sobie sympatię. A sama „Miłość” udowadnia, że jej autorka rozumie się na ludzkiej naturze lepiej od innych. Nie mogło być inaczej by nie orientowała się jak złożonym i trudnym zjawiskiem bywa miłość. Potwierdzenie znajdziecie w książce.

Anna Aniszczenko