Mike musi wracać do Afganistanu, żeby dokończyć służbę. Kiedy wylatuje z kraju i zostawia Emily pod opieką wujków, nie spodziewa się ani tego, jak długo będzie musiał zostać na wojnie, w jakich okolicznościach powróci, ani tego, co zastanie… No właśnie, gdzie? Przecież nie ma domu. Nie ma żony, szybko okaże się, że pracy również. Pozostała mu tylko córka, która wciąż nie poznaje ojca. Czy będzie miał odwagę podjąć o nią walkę? Czy pogodzi się z prawdą, którą odkryje o zmarłej Chloe?

„Nie odchodź” to historia o stawaniu się ojcem, którą ułożyły tragiczne okoliczności życia. Aż trudno uwierzyć, że tak wiele wypadków i nieszczęść może się przydarzyć jednej osobie. To chyba jedyne, co można zarzucić powieści Lisy Scottoline. Śmierć, wojna, rozdzielona rodzina, trudne wspomnienia, zdrada, wypadki, kalectwo, rodzinne sprzeczki, walka o dziecko… Problemami młodego lekarza można obdzielić co najmniej kilka osób. Czy Mike okaże się wystarczająco silny, by wygrać walkę o życie swoje i córeczki?

Historia nie pozwala się oderwać od lektury. Zwroty akcji zaskakują, choć rozwoju głównego wątku można się domyślać już od początku. Duży plus za opisy wojennej rzeczywistości Afganistanu i kreację bohaterów w niej osadzonych. Każdy z lekarzy pracujących z doktorem Scanlonem ma wyraźny rys charakterologiczny, choć to postacie poboczne. Na uwagę zasługuje też wyakcentowane poczucie humoru, którym żyjący w ciągłym zagrożeniu medycy próbują rozładować napięcie.

Książka porusza kilka ważnych tematów, poza niesprawiedliwością wojny oraz kwestią zdrady i przebaczenia, to motyw ojcostwa jest dominujący. Autorka skłania do refleksji nad pytaniem „Kim jest ojciec?”. I kto jest tatą dla małej Emily – Mike, którego geny nosi w sobie, ale mężczyzna jest jej obcy czy Bob, do którego mówi „tatusiu”, choć nie jest z nią spokrewniony? Czy w takiej sytuacji istnieje idealne rozwiązanie?

Lisa Scottoline skłania do przemyśleń. Zostawia nawet listę pytań na końcu swojej książki. Z pewnością nie jest to lektura lekka i łatwa, po której przechodzi się do codziennych obowiązków i szybko zapomina o jej bohaterach. Dlatego właśnie warto ją przeczytać.

Katarzyna Marondel