Neal Shusterman, znany z „Głębi Chellengera” i „Kosiarzy”, stworzył wraz z synem, Jarrodem, dystopię na miarę naszych czasów. W „Suszy” zagrożenie nie przychodzi ze strony kosmitów ani obcych mocarstw, ale to sama Ziemia po latach zaniedbań zwraca się przeciw swoim mieszkańcom. Woda przestaje płynąć, pobliskie rzeki dawno już wyschły, a wraz z upływem czasu mieszkańcy wpadają w coraz większą panikę. Klęska żywiołowa zmusza ich do podejmowania trudnych wyborów moralnych: jak rozdzielić skąpe zasoby? Komu należy się więcej, a komu mniej? Czy ludzie mają prawo do prywatnych zapasów, gdy ich sąsiedzi umierają z pragnienia?

W „Suszy” śledzimy losy Alyssy, zwyczajnej „dziewczyny z sąsiedztwa”, która pod nieobecność rodziców stara się utrzymać siebie i swojego dziesięcioletniego brata przy życiu, aż kryzys zostanie zażegnany. Na szczęście może liczyć na pomoc sąsiada, Keltona, którego rodzina od lat przygotowywała się do podobnej sytuacji. Zapasy wody i jedzenia, wysokie ogrodzenie, własny generator prądu – wszystko to stawia rodzinę Keltona na uprzywilejowanej pozycji. A równocześnie na celowniku zdesperowanych sąsiadów. Na swojej drodze bohaterowie spotkają też Jacqui i Henry’ego, ale czy w świecie, w którym własny sąsiad jest skłonny zabić za szklankę wody, można zaufać obcym ludziom? Alyssa i Kelton przekonają się, że bez zaufania trudno przeżyć, ale też, że ma ono swoją cenę.

„Susza” to powieść przygodowa, w której na bohaterów czyha wiele zagrożeń i kryzysowych sytuacji. Żeby przeżyć, muszą się wykazać zaradnością i sprytem. Stają wobec wielu dylematów moralnych i trudnych wyborów, przez co wraz z rozwojem akcji w każdym z nich zachodzi głęboka zmiana. Poza ich losami autorzy przedstawiają też „migawki” z innych miejsc: co dzieje się w supermarketach, na lotniskach, autostradach, stacjach benzynowych i szkolnych basenach. Część wydarzeń i rozwiązań jest przewidywalna, inne nigdy nie przyszłyby nam do głowy. To ciekawa i niepokojąca wizja świata (a przynajmniej części świata) pozbawionego wody. Uczy nas doceniać to, co mamy na wyciągnięcie ręki i skłania do zastanowienia się, kim byśmy się stali, gdyby zabrakło nam czegoś niezbędnego do życia: owcą, wilkiem, a może pasterzem? Obyśmy nigdy nie musieli się o tym przekonać.

Agnieszka Kruk