Bohaterem powieści jest z pozoru zwyczajny szary człowiek, jakich wielu nas otacza - nauczyciel akademicki, profesor etnologii, skłócony z rodziną, powoli przekwitający, niegroźny dziwak. Pozory jednak, jak mają w zwyczaju, lubią mylić. Bohater ma bowiem pewną nietypową umiejętność - potrafi przedostać się do świata, który jest po drugiej stronie. Nie, nie chodzi o niebo, ani piekło. To coś znacznie gorszego, gdzie trafiają zagubione dusze, zanim ktoś pokaże im drogę. I on właśnie to robi - niczym mityczny Charon, za uiszczeniem stosownej opłaty, osławionego obola, przeprowadza zbłąkane istnienia „na drugą stronę”. I jako jeden z nielicznych, potrafi ze Świata Pomiędzy wrócić cały i zdrowy. Tym razem jednak jego wędrówki posłużą rozwikłaniu zagadki śmierci przyjaciela, wokół której wyrastają liczne znaki zapytania. W sprawę wplątany jest tajemniczy zakon i wiedźma, a poszukiwanie prawdy doprowadzi do licznych nieprzewidzianych konsekwencji - nie wyłączając śmierci bohatera. W pewnym sensie.

Grzędowicz wymieszał tu kilka gatunków, wybierając najlepsze, klasyczne elementy - oryginalny, tajemniczy i niebezpieczny świat, w którym zdarzyć może się wszystko, zagadkę rodem z dobrego kryminału, ze sporą dawką mitu, tajemnic starożytnej kultury, niczym w powieściach Dana Browna, z typowo fantastycznymi stworami, które doskonale poradziłyby sobie w niejednym horrorze. Do tego inteligentne, choć niezbyt liczne dialogi, klimatyczne opisy, pozwalające odczuć prawdziwie przytłaczającą grozę Świata Pomiędzy, oraz efektowne sceny walki i trochę rozmyślania na tematy wyższe, jak sens życia i koegzystencji z innymi. Czego chcieć więcej? Może rozwinięcia niektórych wątków, ale nawet bez tego, „Popiół i Kurz” wypada znakomicie. Lektura nie dłuży się, narracja, dzięki maksymalnemu uproszeniu jest niezwykle płynna, dynamizm akcji odpowiednio zrównoważony, dlatego treść powieści dosłownie połyka się, nie odczuwając upływającego przy książce czasu.

„Popiół i kurz - Opowieści ze świata Pomiędzy” to zręcznie napisana powieść, która w pełni zasługuje za uwagę każdego fana polskiej fantastyki. Tym, którzy potrzebują zachęty, polecam opowiadanie „Obol dla Lilith” z antologii „Demony”, które posłużyło za prolog do powieści. Nowe wydanie, jak już przyzwyczaiła nas Fabryka Słów, jest jeszcze lepsze od poprzednich - świetnie skomponowane graficznie, ze wzmocnioną oprawą, dobry papierem, itp., itd. Radość z posiadania go jest więc równie duża, jak zadowolenie z samej lektury.

Polecam.

Paweł Kukliński