Główną bohaterką powieści Anny Makos jest Majka Leśniewska. Dziennikarka, pani od polskiego i pisarka, która w pewnym momencie życia ma dość miasta i zgiełku cywilizacji. Marzy, by zamieszkać w małym domku na wsi, mieć własny ogród i święty spokój. Chce rozkoszować się ciszą słonecznego poranka, wypiciem kawy na werandzie, zapachem ziół i własnoręcznie hodowanych kwiatów. Ma dość swojej pracy w szkole, która wysysa z niej wszelkie soki i sprawia, że Majka czuje się niczym trybik w maszynie. Pani Leśniewskiej udaje się spełnić marzenia. Znajduje taki rozkoszny domek, który choć wymaga remontu okazuje się jej azylem i spokojną przystanią. Tu czas płynie inaczej, a spokój jest czymś osiągalnym poza chwilami, gdy przybywają goście. W Miłkowie mieszka się rewelacyjnie. Tu nasza bohaterka jest w stanie skupić się na pisaniu książki. Porzucenie stolicy na rzecz wsi skutkuje także osiągnięciem równowagi wewnętrznej i wiarą w lepsze jutro. Bo Majka nadal ma plany i marzenia. Chce pisać, ale też wraz z najlepszą przyjaciółką Jolą planuje otwarcie uroczej restauracji oraz pensjonatu. Panie twardo zamierzają spełnić swoje marzenie. W tym celu Jola wraz z córką przeprowadza się do Miłkowa. Ponadto w życiu Joli i Majki pojawiają się drugie połówki.

Biorąc do ręki powieść Anny Makos, którą wydawca obdarzył romantyczną i piękną okładką spodziewałam się babskiego czytadła, powieści, która mnie zrelaksuje i wyciszy. Nie zawiodłam się. Po przeczytaniu śmiało mogę napisać, że autorka stworzyła doskonałą w swoim rodzaju powieść, która jest adresowana do kobiet w każdym wieku. Czyta się ją niezwykle lekko i przyjemnie. Słodka prowincja, piękne miejsca i bohaterki o bardzo ciekawej osobowości sprawiają, że od tej historii trudno się oderwać. Mimo, iż życie Majki i Joli jest pełne zawirowań i ciągłych wyzwań, z książki tchnie spokojem i pogodą, nadzieją, że jednak gdy człowiek chce to i góry może przenosić. Owszem, ktoś może zarzucić tej książce bajkowy klimat, ale przecież czy nie po to sięgamy po lektury, które mają nam pomóc oderwać się od szarej rzeczywistości i zapomnieć o nieidealnym świecie?

Majka jest niepoprawną optymistką, lubi wyzwania i umie cieszyć się z każdej chwili. Bywa impulsywna, bywa uparta, ale nie sposób jej nie podziwiać za odwagę sięgania do gwiazd. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Taka koleżanka to przecież skarb. Jola jest może mniej przebojowa, może bardziej zdystansowana, ale dzięki Majce wypływa na głęboką wodę. Szkoda mi było, że książka ma takie, a nie inne zakończenie, bo moim zdaniem jakby się urywa, chyba że... autorka zaplanowała kolejną część.

Nie miałam najmniejszej ochoty rozstawiać się z tą powieścią. Zadomowiłam się w uroczym miłkowskim domku Majki, polubiłam jego klimat i gości, podobało mi się towarzyszenie uroczej gospodyni na werandzie i w ogrodzie. Czytając wielokrotnie odnosiłam wrażenie jakbym tam była, kosztowała wyśmienitą szarlotkę i piła aromatyczną kawę. Ale miejcie na uwadze, że powieść Anny Makos to nie tylko książka o prowincji, bo jej akcja przenosi się też do uroczego Paryża i malowniczego Kazimierza nad Wisłą.

„A miało być tak spokojnie” to świetna lektura na urlop, ale i wieczór przy kominku. To opowieść o miłości, kobiecej przyjaźni i spełnianiu marzeń. To powieść pachnąca ziołami i domową szarlotką z dodatkiem pomarańczowej skórki, ale i włoskimi specjałami. Książka uczy, iż życie nie jest niczym szafa, w której wszystko jest idealnie poukładane. Życie według Makos to istny tygiel emocji, wrażeń i marzeń, które mogą się spełniać. Może czasem tylko trzeba losowi pomóc i dołożyć cegiełkę od siebie. Wspaniała historia z dużą dozą humoru, optymizmu i dobrych fluidów.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik