Bushido („droga wojownika”) to zbiór zasad i ideałów, które dyktowały sposób życia i myślenia samurajów - japońskiej kasty rycerskiej. Kodeks ten był ściśle związany z feudalizmem, miał na celu uzależnienie lenników od panów, czyniąc z nich jak najdoskonalszych żołnierzy i sługi. Etos samurajski kształtował się od okresu Heian do restauracji Meiji, kiedy zlikwidowano podział klasowy. Zawiera w sobie elementy konfucjanizmu, buddyzmu zen oraz rodzimej religii shinto. Współczesne formy bushido nadal występują w strukturze społecznej i gospodarczej Japonii. Inazo Nitobe zdefiniował Bushido jako „drogę, którą wojownik powinien kroczyć tak w życiu codziennym, jak i w swoim powołaniu”.