Doktor słuchał w milczeniu, odruchowo usiłując postawić diagnozę. Objawy wydawały mu się coraz ciekawsze. Bes względu na to, czym było tajemnicze coś do rozsypania, zdecydowany był to zabrać, pod warunkiem, że po powrocie ze Stanów będzie mógł jeszcze spotkać się z tym młodym człowiekiem i dokładnie go zbadać. Karolek agitował coraz goręcej.
- Dobrze - przerwał mu doktor. - Wezmę i rozsypię. A co to jest?
Komunikat, że zawartość opakowania stanowi żywa stonka ziemniaczana, nie przechodził Karolkowi przez gardło.
- A o, proszę... - powiedział zdławionym głosem.
Podsunął doktorowi pudełko ze stonką pod nos i zdjął przykrywkę. I zdrętwiał.