"W pracy tej chodziło mi o zarysowanie głównych linii rozwojowych polskiego dwudziestego wieku. Jest w niej, ze względu także na objętość, niezbyt wiele szczegółów (choć starałem się najważniejszych nie pominąć), nacisk natomiast został położony na to, by narracja niosła rozumienie procesu historycznego, a więc, by była wewnętrznie powiązana, tzn., by na tle ogólniejszych refleksji nie rozrywać ciągów chronologiczno-rozwojowych, co jest niejako, siłą rzeczy, stałą cecha podręczników historii, nie mogących z tego powodu uczyć historycznego myślenia. Faktograficzne nastawienie podręczników, brak ciągłości narracji (...), skłoniło mnie tym bardziej do przygotowania tej pracy jako swego rodzaju lektury uzupełniającej. W mym zamierzeniu ma to być książka przede wszystkim do czytania, a nie tylko do uczenia się."