Ze spuścizny po zmarłym w roku 2014 Siegfriedzie Lenzu ocalono prawdziwy skarb: „Der Überläufer“ [Dezerter] to wspaniała książka, stanowiąca świadectwo tego, jak czuli się młodzi niemieccy weterani po II wojnie światowej. W 1951 roku wydawnictwo odrzuciło drugą powieść Siegfrieda Lenza z nadzwyczaj wątpliwym uzasadnieniem....(...) 26-letni autor pogodził się z tą zniewagą, odłożył manuskrypt do szuflady i zapomniał o jego istnieniu.
Tytułowym dezerterem jest Walter Proska, młody żołnierz, przebywający podczas gorącego lata 1944 roku ze swoją jednostką na Śląsku, w jakimś bliżej nieokreślonym, bagnistym miejscu. Jego wrogami są kąsające muchy i partyzanci. Oddział nie ma kontaktu z posterunkiem Wehrmachtu w najbliższej miejscowości. Garstka żołnierzy czuje się porzucona. Wszyscy zaczynają popadać w szaleństwo, każdy stosownie do swojej natury. (...) Proska w ucieczce przed głoszonymi nieustannie przez dowódcę oddziału skrupułami natury polityczno-egzystencjalnej postanawia zbiec do partyzantów, nawet gdyby okazali się Sowietami. (...) Siegfried Lenz z własnego doświadczenia wiedział, co przeżywa Proska i co skłoniło go do dezercji. Autor od momentu zaciągnięcia się do marynarki wojennej służył wiernie w niemieckiej armii. Jego biograf Erich Maletzke podaje, że dopiero w 1944 roku, kiedy miał osiemnaście lat, naszły go wątpliwości. Lenz zdezerterował krótko przed końcem wojny.