"Opowieść o dwóch siostrach" należy do największych dzieł Bennetta. Bohaterem powieści jest czas, który niesie ze sobą zmiany i przekształcenia. To czas sprawia, że główne bohaterki rozdzielają się w dzieciństwie, dorastają, starzeją się i na nowo poznają siebie już jako doświadczone przez los kobiety. Konstancja, starsza siostra, spokojna i opanowana, poświęca życie miłości do matki, męża, jedynego syna i do rodzinnego miasta:

"Konstancja nigdy nie litowała się nad sobą. Nie uważała, by los traktował ją źle. Nie była zbyt niezadowolona z siebie samej (...) Przeżyła parę ładnych lat uczciwie i poczciwie; zakosztowała chwil triumfu. Cieszyła się zasłużonym szacunkiem, miała pozycję, była postacią godną..."*

Z kolei Zofia, młodsza siostra, piękna, dumna, natchniona nadmiarem energii i nieokiełznaną radością, popełnia wielki błąd w życiu. Płaci jednak swój dług, poznaje prawdziwe troski, problemy, staje się kobietą mocno stąpającą po ziemi.

"A przecież było w Zofii coś tak doskonałego! I tym bardziej litości godne zdawało się jej życie!..."*