Genetycznie rzecz biorąc, sprawa środków wyrazowych jest jakąś pierwszą sprawą sztuki filmowej. Dotychczasowa historia filmu była przecież przede wszystkim historią rozwoju środków wyrazowych. Jeśli lista tych środków wydaje się z grubsza biorąc zamknięta, to oznacza to, że nadszedł wreszcie moment spisania stylistyki języka filmowego. Następny etap rozwoju filmu będzie zapewne polegał – życie to potwierdza – na przeniesieniu akcentu z języka filmowego na treści tym językiem wyrażane. Nie będzie to bynajmniej śmierć filmu jako sztuki. (...)
Ponieważ właściwym adresatem jest dla mnie widz, a nie twórca, mniej chodziło mi o skatalogowanie środków wyrazu od strony technicznej, a bardziej o zbadanie gamy możliwości estetycznych, jakich dostarczyć może dany środek.
Jerzy Płażewski