Niezwykła, skłaniająca do przemyśleń, wypełniająca serce zrozumieniem i empatią.

Z tytułowym spragnionym sercem z pewnością może utożsamić się wiele z nas. Zamknięcie się w sobie i jednoczesne pragnienie zmiany to często dwa równolegle pojawiające się stany.
Bohaterka powieści została dotkliwie zraniona przez bliskie jej osoby przez co nie widzi swojego potencjału i przeznaczenia. Do czasu aż poznaje Verusa, który wskazuje jej odpowiednią drogę.

Historia ta pełna jest biblijnych porównań i wielkiego miłosierdzia, do którego w pełni zdolny jest tylko sam Bóg.
To powieść, którą należy czytać sercem, uświadamiająca jak bolesna jest prawda o sobie oraz fakt, że całe życie uczymy się czegoś nowego o sobie i innych. Często nasze serce wypełniają igły, które bolą i wciąż na nowo przypominają o tych, którzy ten ból zadali. Na podstawie doświadczeń głównej bohaterki uczymy się, by nie karać innych za swój ból, bo możemy stracić tych, którzy na prawdę nas kochają.

Niekiedy tak bliskie zachowania bohaterki, kiedy jedyne na co mamy ochotę to zaryglować się od środka przed innymi bo tak bardzo boimy się opinii i zranień innych. Bo w głębi serca czujemy, że każdy zasługuje na miłość, jednak rozczarowanie bywa silniejsze. Rozwiązaniem bywa miłość Boga, który w nas wierzy I którego miłości nie możemy zmarnować.

Głównie o tym opowiada ta niepozorna powieść. Polecam ją szczególnie każdemu spragnionemu sercu.

Niezwykła, skłaniająca do przemyśleń, wypełniająca serce zrozumieniem i empatią.

Z tytułowym spragnionym sercem z pewnością może utożsamić się wiele z nas. Zamknięcie się w sobie i jednoczesne pragnienie zmiany to często dwa równolegle pojawiające się stany.
Bohaterka powieści została dotkliwie zraniona przez bliskie jej osoby przez co nie widzi swojego potencjału i...